– Ήταν πρωί. Ήμουν στο σαλόνι και το μαντολίνο περίμενε τα δάκτυλα για ν’ ακουστεί ο ήχος του. Ήταν δίπλα στο αναλόγιο. Η παρτιτούρα ήταν ανοιχτή στη σελίδα 22. Ήταν αναφορά σε ένα παραδοσιακό κομμάτι της Αμερικής. Βέβαια ποιος θυμόταν ότι είχε έρθει από την Ιταλία με τους μετανάστες για να εκφράσει τον πόνο τους και τη χαρά τους στο εξωτερικό αλλά και για να πει τι ένιωθαν οι ντόπιοι… Έτσι έπαιξε το ρυθμό που άγγιξε μόνο τις δύο πρώτες χορδές χωρίς όμως να ξεχάσει τον Vivaldi.