Κάτω από τα μεγάλα βαρέλια
που δεν έκλαιγαν πια κρασί
εκείνος που δεν είχε παρέα
ζούσε για τους άλλους
τις παλιές αναμνήσεις
κοντά σ’ έναν ξεχασμένο παππού
που περίμενε ένα καφέ
που δεν θα ’ρχόταν ποτέ.
Μέσα στο θόρυβο του κόσμου
άκουγε ακόμα τη λατέρνα
για να νιώσει τη φιλία
των νεκρών και των αγίων του
την ώρα που έγραφε
εκείνο το βιβλίο
που δεν υπήρχε.