Ποιος δίνει σημασία
στα ξεχασμένα παράπονα
όταν πέρασε πάνω τους
η λήθη της κοινωνίας
και τα έθαψε βαθιά.
Μόνο η γη μας η γλυκιά
που ζει με τα κόκαλα
των αναμνήσεων αντέχει
να τα σπρώξει μπροστά
στον ήλιο της δικαιοσύνης.
Για να δουν επιτέλους
τον ουρανό λαμπερό
και να γυαλίσουν τα μάτια
από χαρά και λύπη,
ανθρώπινα και διαχρονικά.