Όταν τοποθέτησε το κλαρίνο στο σαλόνι και βρήκε τη θέση του, κατάλαβε πόσο έλειπε η πνοή του ενώ κανείς δεν το είχε αντιληφθεί γιατί ήταν μία μετά θανάτου απάντηση. Στην πραγματικότητα ήταν επαναπνοή. Διότι συνέχισε το μετά το τέλος. Ήταν δίπλα στη βιβλιοθήκη, σαν πνοή ιστορίας. Μετά τον θάνατο υπήρχε και αυτή αφού ήταν η επίπτωση της στρατηγικής του παρελθόντος. Άγγιξε την ψυχή που δεν ήταν μόνο μια οπή αφού είχε δίπλα το κλειδί που άλλαξε θεμελιακά το όργανο. Άλλωστε είχε πλέον 21 κλειδιά σαν να κουβαλούσε μέσα του το πνεύμα της Επανάστασης. Μούσκεψε το καλάμι και το έβαλε στη θέση με τον σφιγκτήρα. Το σήκωσε κι άρχισε να παίζει για ν΄ ακουστεί ο ήχος του παρελθόντος από την καμπάνα του. Μέτρησε την έκτασή του χάρη στις καλυπτόμενες και αποκαλυπτόμενες οπές. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε πως είχε μαζί του ψυχή, κλειδιά, καμπάνα και την αποκάλυψη των οπών. Ο κύκλος είχε κλείσει και είχε αρχίσει η πολυκυκλικότητα την πορεία της.