60365 - Η σκακιστική βαθύτητα

Ν. Λυγερός

Τελικά δέχτηκε την πρόκληση να κάνει σκάκι όχι όμως για να παίζει κανονικά. Δεν την ενδιέφερε ο πρωταθλητισμός. Ήθελε να μάθει μέσω του παιγνίου διδάγματα. Έτσι άρχισε να της εξηγεί τη σκακιστική βαθύτητα. Είπε μερικά λόγια για την ιστορικότητα των ανοιγμάτων, για τη στρατηγική της ανάπτυξης και για την τακτική του φινάλε. Δεν ξέχασε στην εισαγωγή να βάλει σε κατηγορίες τους μεγάλους σκακιστές. Της μίλησε για τους μάγους, τους ενδιάμεσους και βέβαια τους απειροελάχιστους. Όταν εφάρμοσαν μερικές σκέψεις στην τακτική ανακάλυψε με άνεση, γιατί είχε ταλέντο, ότι η κίνηση που αφήνει μεγάλο βαθμό ελευθερίας στον αντίπαλο δεν είναι καλή. Η επιλογή έπρεπε να ελαχιστοποιεί το πλήθος των κλαδιών του δέντρου. Και η μοναχική ήταν σπάνια καλή. Υπήρχε το θέμα της συνεργασίας και της συνέργειας αλλιώς δεν θα είχαν συνέχεια οι ελιγμοί και οι συνδυασμοί. Της εξήγησε με πλάγια σκέψη γιατί επέλεγε τον μπακλαβά όταν του τον πρότειναν με γαλακτομπούρεκο. Της είπε και για το στενό, κάθετο της οδού Σταϊκοπούλου, στην αγαπημένη παλιά πόλη του Ναυπλίου αλλά και της Μασσαλίας. Έτσι κατάλαβε και τον συνδετικό κρίκο με τα κρουασάν… Ήταν τοποστρατηγική επιλογή με χρονοστρατηγικό υπόβαθρο. Ύστερα μόνο της έδειξε μια σκακιστική εφαρμογή και μπόρεσε να δει τη διασύνδεση. Ξαφνιάστηκε και χάρηκε ταυτόχρονα. Δεν περίμενε αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας παρόλο που είχε πάρει ειδικά ένα τετράδιο γι’ αυτό το μάθημα. Στα παραδείγματα που της έδειξε είδε και τον σεβασμό που είχε για όλα τα κομμάτια και τα πιόνια. Μάλιστα δημιούργησε ένα πρόβλημα για να απολαύσει πιο βαθιά την κίνηση που οδηγούσε σε πράξη που άλλαζε το βλέμμα. Έτσι απελευθερώθηκε η σκέψη της μέσω της χαράς που της προκάλεσε η σκακιστική βαθύτητα.