66973 - Οι υπερβάσεις

Ν. Λυγερός

Οι υπερβάσεις ήταν φυσιολογικές γι’ αυτόν που ήθελε να ζήσει πραγματικά. Αλλιώς η ύπαρξη με τις επαναλήψεις της επαρκούσε. Ήταν σαν να ζητούσες σε σκηνοθέτη αν μπορεί να σου βγάλει μία φωτογραφία του από το έργο του επειδή η ταινία του δεν χωρά στο άλμπουμ σου. Θα έκανες το ίδιο σ’ έναν μουσικό που παίζει πολλά όργανα και θα τον περιόριζες μόνο σε ένα γιατί δεν ξέρεις πώς λειτουργούν τα άλλα. Δηλαδή θα ζητούσες μόνο αυτά που θα έκανες ο ίδιος. Αλλά τότε δεν είναι πια πρόσβαση στο φως αλλά παροχή υπηρεσίας. Όταν έχεις αυτή την προσέγγιση και βέβαια φαίνεται ότι είσαι ευτυχισμένος αφού ξέρεις να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις να αξιοποιείς τις δυνατότητές τους. Αυτό σκέφτηκε ο William James Sidis αλλά συνέχισε το έργο του χωρίς να σπαταλήσει χρόνο για ανούσιες αιτήσεις που δεν ήταν πόθοι. Διότι τα απωθημένα ήταν απλώς ξεχασμένες παραγγελίες αφού όλοι ζητούσαν πάντα το ίδιο πράγμα. Δηλαδή αυτό που τους ευχαριστούσε δίχως να ανακαλύψουν κάτι το έξυπνο και καινοτόμο.