Όταν όλοι βλέπουν τον ήλιο

είναι εύκολο να πιστέψεις στο φως.

Αλλά επί της ουσίας το βλέπουν

και δεν το πιστεύουν.

Είναι μόνο τη νύχτα

που φαίνεται η πίστη.

Και γι’ αυτό δεν είναι τυχαία

η χρήση των κεριών

διότι στην ουσία είναι μικροί ήλιοι.

Γι’ αυτό υπάρχουν πάντα κεριά στο κάστρο.

Ακόμα και στα κατεχόμενα

όπου δεν υπάρχει

απολύτως τίποτα

έφερναν κεριά.

Ήταν μια παράδοση

που είχε αρχίσει

από τότε που μία εγκλωβισμένη

τους είχε ζητήσει

να πάρουν όλα τα κεριά

που είχε ανάψει για δεκαετίες

και να επιστρέψουν με νέα

για την εκκλησία που προστάτευε.

Βέβαια πίστευαν από πριν

στην αξία των κεριών

αφού ήταν μικρές προσευχές.

Η εκκλησία ήταν πάντα φωτισμένη

για ν’ ακολουθήσει την αιωνόβια παράδοση.

Αυτό ήθελαν οι ψυχές

κι αυτό έγινε.

Έτσι και τη νύχτα

μπορούσαν να βρεθούν

όλες μαζί του

για να ζήσουν την πίστη

με τις εικόνες και το φως.