Δάσκαλος: Γιατί δεν μιλάς Μαθητή;

Μαθητής: Για ποιο πράγμα, Δάσκαλε;

Δάσκαλος: Για τις γκραβούρες.

Μαθητής: Περίμενα να πουν οι άλλες, οι άλλοι.

Δάσκαλος: Σκέφτηκαν το ίδιο.

Μαθητής: Και δεν είπαν τίποτα…

Δάσκαλος: Δεν είναι χάρη σε σας που υπάρχουν…

Μαθητής: Εξαιτίας μας θα είχαν εξαφανιστεί.

Δάσκαλος: Λόγω απραξίας.

Μαθητής: Λόγω ντροπής.

Δάσκαλος: Λόγω κοινωνίας και λογοκρισίας.

Μαθητής: Είναι πιο εύκολο να μιλάμε για γλυκά.

Δάσκαλος: Και να λέμε μόνο θετικά.

Μαθητής: Ε βέβαια.

Δάσκαλος: Δεν είναι συνεννόηση όμως.

Μαθητής: Όχι…

Δάσκαλος: Έτσι ξεχνάτε όσους αντιστάθηκαν στη λογοκρισία των κοινωνιών.

Μαθητής: Δεν βλέπουμε το έργο τους.

Δάσκαλος: Ούτε τη θυσία τους.

Μαθητής: Το έχω καταλάβει… Είναι πιο εύκολο να μην αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα.

Δάσκαλος: Όμως αθώοι πάνε φυλακή…

Μαθητής: Το σκέφτηκα και αυτό.

Δάσκαλος: Δώσε το παράδειγμα λοιπόν.