Ενώ είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, κατάλαβε ότι δεν επαρκούσε κι ότι έπρεπε να συνεχίσει ακόμα πιο βαθιά. Κοίταξε καλά τον πίνακα από πιο κοντά κι ήταν σαν να μοσχοβολούσε. Αυτό το άρωμα της φαντασίας ήταν τόσο ελκυστικό που αναγκάστηκε να απελευθερωθεί για να ζήσει την επαφή χωρίς εμπόδια για να αναστηθεί η σχέση και να γίνει η ανάληψη του δεσμού. Έτσι άρχισε ο θρύλος της γαλαζοαίματης βελανιδιάς να γράφεται πάνω στον πίνακα. Οι δύο εποχές είχαν ενωθεί. Κάθε κίνηση τον έφερνε ακόμα πιο κοντά κι ήθελε να ζήσει το μαζί. Αυτό έγινε όταν το χρώμα ενώθηκε με την ουσία. Το έργο και το είναι ήταν ξανά μαζί. Η τεράστια προσφορά κάλυψε την τρομερή ανάγκη. Αλλά ούτε αυτό έφτανε. Έτσι πέρασε από παντού το ζωντανό βερνίκι και άρχισε την περιποίηση. Έπιασε το κλειδί και άνοιξε διάπλατα η πύλη του Παραδείσου. Ήταν τόσο έντονο και δυνατό που σταμάτησε ο χρόνος. Η απερίγραπτη αναδίπλωση είχε γίνει.