Τα χείλη του λόγου έσταζαν φως

κι οι ψυχές τα άκουγαν με τ’ άστρα στο στόμα.

Έβλεπαν επιτέλους τη ζωοδόχο πηγή

που έδινε το φιλί της ψυχής.

Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν

ότι διάβαζαν πάνω στα χείλη του

το πάθος του πόθου και τον πόθο του πάθους.

Και το οριζόντιο άγγιξε το κάθετο.

Αυτός που ερχόταν ανατολικά της Εδέμ

και πήγαινε δυτικά

για ν’ ανακαλύψει τον νέο κόσμο σε βάθος

είχε καταφέρει ν’ ακουμπήσει το κλειδί

των ψυχών που έρχονταν

από τον Βορρά για να βρεθούν στον Νότο.

Εκεί είχαν σμίξει πολυκυκλικά

λόγω ανάγκης της βαθύτητας.

Ο έναστρος ουρανός είχε μεταμορφώσει

τις θάλασσες σε λάβα.

Και το κόκκινο άνοιγμα

για το γαλάζιο πέρασμα,

το φιόρδ, άφησε τον ωκεανό

να μπει μέσα στο σκοτάδι

για να γράψει τη Σάγκα του φωτός

αφήνοντας μέσα την ουσία της ιστορίας

για την τελειότητα των ψυχών

που έπαιξε τη Συμφωνία του Νέου Κόσμου.