Δεν ήταν όλα θέμα γνήσιας στρατηγικής.
Η πολεμολογία ήταν απαραίτητη.
Και μαζί της, η χρονοστρατηγική.
Διότι η βαθύτητα ήταν θεμελιακό εργαλείο
για την αντιμετώπιση της βαρβαρότητας.
Η κυριαρχία του παρόντος
δεν σήμαινε απολύτως τίποτα.
Ήταν θέμα χρόνου ν’ αλλάξουν τα δεδομένα
και δεν υπήρχε λόγος
να σταματήσει ο αγώνας.
Το κάστρο δεν είχε πέσει
και τώρα έπρεπε να περάσει
στην αντεπίθεση
χάρη στη Συμμαχία.
Είχε στο μυαλό τη μεγάλη πολιορκία της Μάλτας.
Οι ιππότες είχαν αντέξει τα πάντα
γιατί ήταν φτιαγμένοι
για αυτήν την αποστολή.
Ήταν θέμα πίστης και καθήκοντος.
Τίποτα δεν μπορούσε να τους γονατίσει.
Και μετά τίποτα δεν μπόρεσε
να τους σταματήσει.
Η βαρβαρότητα δεν πίστευε.
Κι η θρησκεία της ήταν κενή
διότι βασιζόταν μόνο
πάνω στην ιδεολογία
που είχε παράγει μόνο γενοκτονίες.
Ήταν εύκολη η καταστροφή.
Ήταν δύσκολη η δημιουργία.
Όμως η καταστροφή δεν είχε μέλλον.
Ενώ η δημιουργία είχε ιστορία.
Κι αυτή η διαφορά έκανε τη διαφορά
μετά την ανθεκτική άμυνα
αφού ακολουθούσε η αποτελεσματική αντεπίθεση.