Είμαστε μπροστά στο θέατρο πάνω στην ξύλινη πλατεία η οποία προετοιμάζει τους θεατές και τις παραστάσεις και ταυτόχρονα σκεφτόμαστε ότι σε αυτό τον χώρο  μπορούμε να δούμε μία παράλληλη ζωή,  να δούμε πολλές ζωές, μετά να τις συγκρίνουμε με τη δική μας και να καταλάβουμε ότι αυτό που κάνουν οι δημιουργοί, δεν είναι απλώς ένα έργο για να πουν ότι έγινε, αλλά είναι ένας τρόπος να παράγουν άλλες ζωές τις οποίες μπορούν να απολαύσουν οι ψυχές μας. Γιατί αν το πάρουμε σοβαρά, το θέατρο δεν είναι μόνο ένας χώρος για να βρίσκεται κάποιος και να δει μια παράσταση. Είναι πιο πολύ ένας χρόνος όπου μπορεί να ζήσει η ψυχή κάτι το διαφορετικό, κάτι το οποίο δεν υπάρχει στην κλασική ζωή και υπάρχει σ΄αυτή την παράλληλη και έτσι μπορεί να εμπλουτίσει τις σκέψεις και να φανταστεί ότι μέσω αυτού του χώρου με τις εμπλουτισμένες σκέψεις της μπορεί να αλλάξει και τη ζωή της, γιατί αντί να περιμένει παθητικά το μέλλον, μπορεί να σκεφτεί ιδέες και αυτές οι ιδέες να την επηρεάσουν έτσι ώστε η δημιουργία της ως ψυχή να αλλάξει τα δεδομένα και να μπορέσει να ζήσει, αυτό που θα λέγαμε ένα θαύμα.