Οι περισσότεροι προτιμούν τη φήμη

γιατί θέλουν να τους αναγνωρίζουν οι πολλοί

τουλάχιστον αυτό πιστεύουν.

Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για προτίμηση

αφού αυτή υπονοεί την έννοια της επιλογής

θέλουν τη φήμη γιατί πολύ απλά

καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν πρόσβαση στο κλέος

δηλαδή στην αναγνώριση από τους άξιους.

Η αναγνωρισιμότητα δεν επαρκεί από μόνη της

για να καθορίσει μια αντικειμενική αξία

ακόμα και όταν το πλαίσιο είναι θετικό.

Ας πούμε ο Vincent van Gogh είναι

ο πιο αναγνωρισμένος ζωγράφος

ενώ αντικειμενικά δεν υπάρχει

πλαίσιο σύγκρισης με τον Leonardo da Vinci.

Κι όμως σίγουρα ο Vincent θα ήθελε να γίνει Leonardo

αν μπορούσε ενώ το αντίθετο

δεν θα το ήθελε ο Leonardo

ακόμα κι αν μπορούσε τεχνικά.

Το να είσαι γνωστός από αγνώστους

σίγουρα χαροποιεί τους περισσότερους

γιατί αυτό επαρκεί

όταν ο κόσμος είναι περιορισμένος εξ αρχής

αλλά τι γίνεται αν ανοίξει;