Στο πλαίσιο της επετείου των 30 ετών από την αναγνώριση των Μετεώρων το 1988 ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, είναι καλό να σκεφτούμε την προσφορά τους για τον Ελληνισμό. Διότι τα Μετέωρα δεν είναι μόνο ιερός χώρος με την έννοια του Χριστιανισμού, αλλά και σύμβολο αντίστασης με την έννοια του Ελληνισμού. Έτσι όσοι μιλούν ελεύθερα, επειδή δεν υπάρχει πια τουρκοκρατία, δεν ξέρουν συνειδητά τι χρωστούν στα Μετέωρα. Αυτή η γεωλογική ιδιομορφία, αυτή η γεωπολιτική ύπαρξη λόγω της διαχρονικότητας της πίστης που δεν γονάτισε παρόλες τις πράξεις βαρβαρότητας που έχει υποστεί κατά καιρούς, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όσους πιστεύουν ότι είναι της αντίστασης. Όσοι προσπάθησαν να καταστρέψουν τα Μετέωρα με κάποιο τρόπο άμεσο ή έμμεσο, απέτυχαν γιατί δεν είχαν προβλέψει τη διαχρονική ανθεκτικότητα των Μοναστηριών. Κάθε κοινωνία που έζησε με κυρίαρχο τρόπο δίπλα στα Μετέωρα, είχε την εντύπωση ότι αποτελούσε το πιο σημαντικό σημείο αλλά κάθε φορά που τελείωσε η δράση της, το μόνο που έμενε και παρέμεινε είναι η ουσία και το πνεύμα των Μοναστηριών. Άλλωστε μέσω τους, αφού αποτελούσαν ένα από τα κριτήρια της ΟΥΝΕΣΚΟ, έδωσαν την ευκαιρία στην Ελλάδα να αποκτήσει άλλο ένα Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, πράγμα που σημαίνει ότι τα Μετέωρα ενίσχυσαν την Ελλάδα. Με αυτή την έννοια τα Μετέωρα είναι πέρα του εθνικού θησαυρού της Ελλάδας αφού αναγνωρίστηκαν από την ίδια την Ανθρωπότητα. Έτσι και σ’ αυτήν την επέτειο θα πρέπει να δοθεί μια επίσημη και εθνική σημασία εκ μέρους της Ελλάδας.