Όλοι μαζί κάνουν ένα κύκλο. Είναι καθισμένο ανάμεσα στα πόδια τους ένα άδειο τενεκεδάκι. Το χτυπούν ρυθμικά. Η μελωδία είναι γνωστή.

Θεόδωρος: Πότε θα μου πείτε την αλήθεια;

Λένα: Όταν θα βλέπεις τον γαλάζιο ουρανό.

Θεόδωρος: Μα τι πρέπει να δω;

Χριστίνα: Μια απλή καρδιά.

Θεόδωρος: Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε…

Μανώλης: Μην το πεις.

Λένα: Έχει δίκιο ο Μανώλης.

Θεόδωρος: Μα δεν…

Χριστίνα: Δεν μπορείς να καταλάβεις.

Θεόδωρος: Γιατί; Προσπαθώ…

Κυριακή: Δεν φτάνει.

Λένα: Η κοινωνία είναι σκληρή.

Θεόδωρος: Ξέρω.

Λένα: Αλλά εσένα δεν σε είπε ποτέ τρελό.

Θεόδωρος: Όχι.

Χριστίνα: Αυτό είναι το πρόβλημα.

Μανώλης: Τι ξέρεις για τις απλές καρδιές;

Θεόδωρος: Τι είναι οι απλές καρδιές;

Χριστίνα: Οι αθώοι…

Θεόδωρος: Κι εγώ είμαι αθώος.

Μανώλης: Κανείς δεν σε κατηγόρησε.

Θεόδωρος: Μα νιώθω ότι…

Χριστίνα: Δεν νιώθεις ακόμα.

Λένα: Έχει δίκιο η Χριστίνα.

Κυριακή: Δεν ξέρεις τι ζούμε…

Θεόδωρος: Πείτε μου τότε.

Μανώλης: Έχεις καλή καρδιά.

Θεόδωρος: Ευχαριστώ. Νόμιζα πως…

Χριστίνα: Μας λείπει…

Θεόδωρος: Ο Ιωάννης;

Μανώλης: Αυτός!

Θεόδωρος: Το κατάλαβα.

Χριστίνα: Δεν θα επιστρέψει…

Θεόδωρος: Έφυγε;

Μανώλης: Τον έδιωξε η κοινωνία.

Θεόδωρος: Και τώρα;

Λένα: Αρχίζει η αντεπίθεση της αγάπης.