Στη μεγάλη αίθουσα ακουγόταν φωνές από όλο τον κόσμο.
Ο καθένας μιλούσε για τα προβλήματά του.
Κι ήταν δύσκολο για τους μη ειδικούς να κατανοήσουν την ουσία.
Είχαν μελετήσει πολλά από αυτά κι είχαν γράψει άρθρα.
Αυτές οι αναφορές είχαν γίνει και σε συμβολικό νησί της αντίστασης.
Όμως τώρα μιλούσαν οι ίδιοι οι λαοί κι όχι μόνο τα κείμενα.
Και οι φωνές τους είχαν το χρώμα των αισθημάτων τους.
Πέρα από την ανθρωπιά, υπήρχαν και στρατηγικά ζητήματα
όμως πέρα από αυτά, υπήρχε η Ανθρωπότητα.
Και τα Δικαιώματά της ήταν η ουσία.
Σιγά σιγά οι επαφές γινόταν σχέσεις
διότι κι άλλοι λαοί έβλεπαν ότι βοηθούσαν
και πρόσεχαν τον πόνο τους.
Ο αρχικός σκεπτικισμός μετατρεπόταν γρήγορα σε μια ανθρώπινη έκπληξη που οδηγούσε σ’ ένα σεβασμό προς τον αλτρουισμό τους.
Άκουγαν και τη σιωπή τους.
Διότι αυτή είχε τον περισσότερο πόνο.
Οι φωνές δεν μπορούσαν να καλύψουν τα πάντα.
Και οι κινήσεις των κρατών είχαν την ύπουλη τάση
να μετατρέπει τους ανθρώπους σε άτομα
για να τα χειραγωγούν πιο εύκολα.
Όμως η αντίσταση υπήρχε.
Και καμία προπαγάνδα δεν επαρκούσε
για να την υπερκαλύψει με αποτελεσματικότητα.
Σημείωσε πολλές λεπτομέρειες από τα λάθη τους
για να αναδείξει τις ενδείξεις των κρυφών στρατηγικών.
Ο αγώνας είχε μόλις αρχίσει
και ήδη υπήρχαν τριβές
σε επίπεδο οργανωτικό για να υπάρχουν απαραίτητες παρεμβάσεις στο μέλλον.
Όμως όλοι έβλεπαν ποιες ήταν οι αληθινές διαθέσεις
μερικών βάρβαρων κρατών.
Αυτά θα καταπολεμούσαν όσο ισχυρά κι αν ήταν.