Ο Γέρος του Μοριά ήταν στη φυλακή στο Ναύπλιο καταδικασμένος από μία κοινωνία που κοίταζε μόνο την καθημερινότητα και δεν έβλεπε ούτε το παρελθόν ούτε το μέλλον. Όμως ο Χρόνος ήταν μαζί του ακόμα και στην φυλακή. Δεν έπαιξε πότε με τον λαϊκισμό και συνέχισε να λέει την αλήθεια για το έθνος μας. Όλη η ύπαρξη του ήταν ένα χέρι που έδειχνε το μονοπάτι της ελευθερίας και δεν κοίταζε ποτέ τα πόδια της μιζέριας. Και μόνος του, ήταν με τον λαό μας. Γιατί οι δικοί του δεν ήταν οι πολλοί αλλά οι άξιοι. Γιατί μόνο αυτοί μπορούσαν να αλλάξουν την πραγματικότητα και να κλείσουν την παρένθεση της τουρκοκρατίας. Έτσι ήρθε ο μαθητής για να του πει ότι απελευθερώθηκε.
– Δάσκαλε, είστε ελεύθερος.
– Πάντα ήμουν ελεύθερος, μαθητή.
– Εννοώ…
– Ξέρω.
– Πόσο χαίρομαι!
– Μη χαίρεσαι, μαθητή!
– Μα γιατί;
– Για ν’ ανοίξουν τα σίδερα σημαίνει ότι ο λαός μας κινδυνεύει.
– Έχετε πάλι δίκιο ακόμα και εδώ.
– Ακόμα και τώρα.
Ο μαθητής του είπε ότι η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο είχαν πέσει στα χέρια των Αιγυπτίων. Τότε ο Γέρος κατάλαβε ότι είχε έρθει ενίσχυση. Ο σουλτάνος δεν τα έβγαζε πέρα με την Επανάσταση κι είχε ζητήσει βοήθεια. Έτσι είχε έρθει ο Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο.

– Δεν προλαβαίνουμε τις επιθέσεις.
– Έχει στρατό οργανωμένο;
– Μάλιστα.
– Κι οι δικοί μας;
– Προσπαθούν να κρατήσουν.
– Αν προσπαθούν μόνο…
– Δεν τα καταφέρνουν.
– Απόλυτα κατανοητό.
– Θα βοηθήσετε;
– Το ρωτάς;
– Όχι.
– Θέλεις απλώς να μ’ ακούσεις.
– Ναι.
– Δεν αρχίζουμε, συνεχίζουμε.
– Κι η φυλακή;
– Μια άλλη παρένθεση.
– Μια παρένθεση μόνο.
– Τίποτα άλλο.
– Και τώρα συνεχίζουμε.
– Αυτό είναι ο Ελληνισμός.
– Να ειδοποιήσω τους δικούς μας;
– Βέβαια.
– Περιμένουν το σύνθημα.
– Να μην περιμένουν πια.
– Είναι απίστευτο αυτό που ζω.
– Έτσι είναι τα θαύματα.
– Ήξερα ότι κάνετε θαύματα.
– Αλλά δεν ήξερες ότι τα ζεις.
– Δεν το είχα συνειδητοποιήσει.
– Κι όμως οι υπερβάσεις είναι η σκάλα.
– Όταν είσαι στο σκοτάδι δεν βλέπεις τα επίπεδα.
– Κι όμως υπάρχουν.
– Αυτό βλέπω τώρα.
– Αυτό σημαίνει ότι είσαι έτοιμος για μεγαλύτερα πράγματα.
– Μεγαλύτερα;
– Ναι!
– Με όλα όσα κάνουμε;
– Δεν είναι τίποτα.
– Μα γιατί;
– Σημασία έχει τώρα η απελευθέρωση της πατρίδας.
– Άρα δεν συνεχίζουμε απλώς, δεν σταματάμε.
– Ακάθεκτοι έως το τέλος.
– Για τον Ελληνισμό!