Όταν πετάξαμε χαρταετούς στα Κατεχόμενα ήταν για να θυμηθούμε τα απαγορευμένα πετάσια των εγκλωβισμένων μας, για να μην λησμονήσουμε τους ξεχασμένους διαλόγους. Έτσι ετοιμάσαμε τρεις χαρταετούς κι ο καθένας κουβαλούσε πάνω του το σύμβολό του. Είχαμε μαζί μας τα θεμελιακά μας στοιχεία: το σύνθημα: Ελευθερία ή Θάνατος με το σταυρό, τη Φιλική Εταιρεία με το σταυρό, και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για τη στρατηγική. Μετά τη Ζώδια και τη Μόρφου πήγαμε στον αρχαιότερο ελαιώνα που βρίσκεται στα Κατεχόμενα και ανήκει στο πλαίσιο Natura της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου υπάρχουν ελιές 800 ετών. Κι εκεί σ’ αυτές τις ελιές που έχουν ονόματα σαν την Κύπρο, την Αφροδίτη και την Αθηνά αλλά και από τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου πετάξαμε τους χαρταετούς της Ελευθερίας γιατί ήταν απαγορευμένοι από την βαρβαρότητα και για να δείξουμε στους δικούς μας ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε τους εγκλωβισμένους δίχως υποστήριξη και τη γη μας δίχως απελευθέρωση. Η ελευθερία ήταν από πάντα ένα πολύτιμο αγαθό για τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό και γι’ αυτό το λόγο δεν πρόκειται να την απεμπολήσουμε ως θεμελιακό μας δικαίωμα. Εκεί στα Μικρά Κατεχόμενα, τα σύμβολα της εθνικής μας επανάστασης πέταξαν ελεύθερα στο γαλάζιο ουρανό που δεν ξέχασε τίποτα από τα γνήσια χρώματά μας. Κι ο καθένας ένιωθε ανάμεσα στους αιώνες του ελαιώνα ότι τα σύμβολα άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά για να αποδείξουν με τον δικό τους τρόπο ότι η απελευθέρωση έχει αρχίσει κι ότι η ελευθερία του Ελληνισμού βασίζεται πάνω στη θάλασσα και τον ουρανό για τους αιώνες των αιώνων μέσω του χρίσματος του Ιησού Χριστού και του συμβολικού ελαιόλαδου.