81998 - Η προσευχή του ιππότη των ψυχών
Ν. Λυγερός
Ενώ έκαναν την προσευχή τους
από την αρχή της συνείδησής τους
οι ψυχές κατάλαβαν
πιο αργά
την έννοια που της έδινε
ο ιππότης τους.
Παλαιότερα θεωρούσαν
ότι ήταν μόνο το τέλος
κι ότι μετά έπαιρνε τη σκυτάλη
κάποιος άλλος
αλλά δεν συμμετείχαν στην πράξη
και η υλοποίηση
γινόταν ανεξάρτητα
από αυτές.
Ενώ με τον ιππότη συνειδητοποίησαν
ότι ήταν η αρχή της υλοποίησης.
Έκανε την προσευχή
ελεύθερος
για να προετοιμαστεί
για τη συνέχεια της αποστολής
δεν ήταν μόνο θέμα σεβασμού
ή πληρότητας,
ακολουθούσε την αρμονία
που οδηγούσε στην τελειότητα.
Η προσευχή άρχιζε την πράξη
ήταν η απόδειξη της θέλησης
και την τελείωνε
όταν η αποστολή είχε εκτελεστεί
έτσι αποτελούσε
μέρος δυναμικό του έργου
γι’ αυτό της έδινε
τόσο μεγάλη σημασία
ακόμα και στο μεγάλο τραπέζι
του Κάστρου.