Σε αυτό το podcast θέλουμε να μιλήσουμε περί χαράς με μία ολική προσέγγιση λίγο διαφορετική από ό,τι περιμένουμε. Έχουμε ήδη εξηγήσει ότι υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ της ευτυχίας και της χαράς αλλά τώρα θέλουμε να εμβαθύνουμε στην έννοια της χαράς. Η χαρά, το ερώτημα είναι αν είναι αποστολή ή πράξη. Άρα η χαρά στην πραγματικότητα είναι πράξη γιατί η αποστολή είναι η χάρη. Άρα ζητάμε κάτι, ένα αίτημα,ζητάμε μία χάρη. Αυτό ουσιαστικά είναι ότι ανακοινώνουμε μία αποστολή. Κάποιος θα την εκτελέσει. Την ώρα που την εκτελεί παράγει μία χαρά. Επειδή αυτή η χαρά είναι εμφανής, τι γίνεται στο τέλος; Δημιουργεί μεταχαρά από αυτόν που την έχει εκτελέσει. Άρα, έχουμε ένα πλαίσιο μετασχηματισμού από τη χάρη στη χαρά, από την αποστολή στην πράξη, από την συνειδητοποίηση της πράξης που προκαλεί μεταχαρά. Αυτό που δεν βλέπουμε σε μία αποστολή είναι ότι επειδή έχει πρόσβαση σε μία μνήμη μέλλοντος μεταφέρει κάτι ακόμα πιο θεμελιακό που μπορεί να είναι ακόμα και η πρόσβαση στον Παράδεισο. Η ιδέα τώρα ποια είναι, αν υπάρχει αυτή η χαρά που ξέρει ποιο είναι το πλαίσιο της δημιουργίας της χαράς τότε τι γίνεται, στην πραγματικότητα είναι η ψυχή που χαίρεται. Για να χαρεί όμως η ψυχή πρέπει ουσιαστικά να είναι Παραδεισένια η χαρά. Άρα η ψυχή που ξέρει πώς είναι το χαίρεται γιατί αναγνωρίζει ένα κομμάτι του Παράδεισου. Είναι σαν να έχετε εσείς ζήσει σε έναν μεγάλο κήπο, ξαφνικά βλέπετε μία όαση μέσα στην έρημο και λέτε μου θυμίζει τον κήπο. Αυτό λοιπόν τι είναι; Τα πιστεύω του όντος μπορεί να είναι η υλοποίηση της πίστης για την ψυχή. Άρα η ψυχή μπορεί να είναι εγκλωβισμένη σε ένα πλαίσιο που είναι κατεχόμενο, ακόμα και στο σώμα, ζητάει μία απελευθέρωση εκτός σώματος κι εκεί πέρα αντιλαμβάνεται ότι την ώρα που είναι μέσα στο σώμα δέχεται μία χαρά που θα την είχε κανονικά εκτός αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν να έχει ένα κομμάτι του Παραδείσου που έχει έρθει να την αγγίξει. Και τότε υλοποιείται αυτή η χαρά και γι’ αυτό προκαλεί τόσο μεγάλη μεταχαρά.