Με τις εικόνες που βλέπεις, ζεις μέσα στην ανάσα σαν να ήσουν σε αυτήν την τολμηρή απόσταση όπου δεν υπάρχουν πια όρια γιατί τα σώματα νιώθουν και τη ζεστασιά του άλλου χωρίς να υπάρχει το γαλάζιο σύνορο αφού δεν υπάρχει πια κανένα δεύτερο δέρμα για να ξεχωρίσει την ουσία την ώρα που στάζει και ξεχειλίζει για να γίνει η αναγκαία υπέρβαση που οδηγεί πάνω από τον ποταμό χάρη στη γέφυρα της άλλης όχθης της αρμονίας διότι εκεί κάθε κίνηση των δύο είναι πράξη του ενός που ζει εξ ολοκλήρου την κενότητα χωρίς να κάνει κάποιον συμβιβασμό γιατί ποτέ η κοινωνία δεν αποτελούσε πλαίσιο για τη ζωή που θέλει να ζήσει πριν πεθάνει και να ξαναζήσει μετά για να είναι η ψυχή ελεύθερη με το φως του κόσμου που οι περισσότεροι δεν μπορούν να δουν γιατί δεν πιστεύουν στη βαθιά αγάπη της Ανθρωπότητας ενώ είναι αυτή που καθορίζει την ιστορία του μέλλοντος αφού είναι υπερδομή που λειτουργεί πολυκυκλικά μέσα στη βαθύτητα του Χρόνου.