Ένιωσε το πλατύ χαμόγελο
χωρίς καν να το βλέπει
και κατάλαβε πόσο βαθιά
ήταν η απόλαυση των ψυχών
μπροστά σε αυτήν την απίστευτη ομορφιά
του δάσους της χιλιετίας.
Ζούσαν μαζί αυτό
που είχαν ζήσει
την πρώτη φορά
που οι Ευρωπαίοι
αντίκρισαν τα μεγέθη
του Νέου Κόσμου
πριν γίνει νέος
πριν γίνει Αμερική.
Ήταν σαν να ζούσαν
το τέλος της Παλαιάς Διαθήκης
και την αρχή της Καινής Διαθήκης.
Πόσο όμορφη ήταν τότε η αλήθεια
τη στιγμή της γέννησης
του φωτός του κόσμου.
Είχε πιάσει το κλαρίνο του
σαν να ήταν κορμός
ενός δέντρου της Βίνλαντ
και το έβλεπαν οι ψυχές
πόσο οι δακτυλισμοί του
ήταν πηγή έμπνευσης.
Είχαν μεταμορφωθεί
σε ποτάμια της Βίνλαντ
όπου τα δάκτυλα
ένιωθαν τη ζωντάνια
του φρέσκου
σαν να ήταν βυθισμένα
στη λαδομπογιά
του σώματος
που είχε γίνει πίνακας
λόγω ανάγκης
για να ζήσει
η αρχή του κόσμου
του νέου κόσμου
χάρη στο πινέλο
του χιλιόχρονου.