Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα άρχισαν από εκείνο το ταξίδι.
Ο καιρός ήταν αίθριος και ο ήλιος είχε ακόμα τη γεύση του χειμώνα.
Έτσι οι συνθήκες ήταν ιδανικές για να προκαλέσουν ένα παράδοξο.
Το φτερό του αεροσκάφους έκοβε τον ορίζοντα με το κόκκινό του
χρώμα σαν να ήθελε να προσθέσει κάτι στο γαλανόλευκο.
Δεν ήταν το σημάδι του αίματος.
Όχι η ένδειξη ήταν εντελώς διαφορετική.
Και μάλιστα αναμενόμενη.
Τουλάχιστον μετά τις πρώτες νότες που θύμιζαν την
αρχή της πολυκυκλικότητας λόγω διαχρονικού στοιχείου.
Τα σύννεφα αποτελούσαν ήδη μια λευκή θάλασσα
κι είχαν το δελεαστικό της ελαφρότητας του είναι.
Όμως δεν έπεσε στην παγίδα η σκέψη του και συνέχισε
την πορεία της, ξεπερνώντας το εμπόδιο με νέους βαθμούς
ελευθερίας.
Σκέφτηκε πόσο η Βιέννη είχε επηρεάσει την Κεντρική
Ευρώπη με την Αυτοκρατορία της και πόσο τώρα τα πράγματα
είχαν αλλάξει πάνω στη Γηραιά Ήπειρο.
Η ιστορία είχε εμπλουτιστεί με στοιχεία που της επέτρεψαν
να αντικρούσει τη βαρβαρότητα με αποτελεσματικό τρόπο.
Έτσι το νοητικό σχήμα του κρουασάν είχε επιβληθεί για να
υπενθυμίσει το επίτευγμα που αν δεν είχε υπάρξει
θα είχε αλλάξει και τον πυρήνα της ιστορίας λόγω της
ουσίας της στρατηγικής του μέλλοντος.