Δεν μιλούσαν πολύ

έπαιζαν με τα χαρτιά

σαν να ήταν χάρτες

της δικαιοσύνης

όπου η τυχαιότητα

δεν ήταν τύχη

αλλά έκφραση της ανάγκης

μέσω της συνδυαστικής

των φίλων τους

σ’ εκείνο το καφενείο

όπου η μουσική

δεν έλεγε για το παρόν

αλλά θύμιζε μόνο

τις αξίες του παρελθόντος

για να ζήσει πάλι

η μνήμη μέλλοντος.