5697 - Η Ειρήνη του αγνώστου
Ν. Λυγερός
Άγνωστος: Θα σταματήσουμε εκεί.
Ειρήνη: Για ποιο λόγο;
Άγνωστος: Για τον ίδιο που πήραμε το νέο μονοπάτι.
Ειρήνη: Να φέρω και τα λουλούδια μου;
Άγνωστος: Βέβαια.
Ειρήνη: Τέλεια.
Άγνωστος: Εκεί μας περιμένουν οι εκατό ελέφαντες.
Ειρήνη: Και το στάχυ.
Άγνωστος: Με την κενότητα…
Ειρήνη: Μπορώ να πιώ κάτι κρύο;
Άγνωστος: Ζεστάθηκες;
Ειρήνη: Μπορεί…
Άγνωστος: Έχει και χυμούς.
Ειρήνη: Αυτό θα πάρω λοιπόν.
Άγνωστος: Ένα χειμωνιατικό όνειρο.
Ειρήνη: Εδώ;
Άγνωστος: Κοντά στον κήπο ζέν.
Ειρήνη: Θα γράψετε;
Άγνωστος: Με την σιωπή…
Ειρήνη: Και την μουσική.
Άγνωστος: Περίμενε λίγο.
Ειρήνη: Θα μας αγγίξουν και οι ελέφαντες;
Άγνωστος: Μετά το κενό.
Ειρήνη: Η σιωπή.