– Γιατί ανεβάσατε Τους Δίκαιους του Albert Camus;

– Γιατί το αντίθετο θα ήταν άδικο.

– Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δείξετε την ιδέα του παράλογου;

– Όχι βέβαια.

– Τότε ποιος είναι ο σκοπός σας;

– Ν’ αναδείξουμε τα ανθρώπινα όρια.

– Σε ποιο πλαίσιο;

– Σ’ αυτό των δικτατορικών καθεστώτων.

– Εννοείτε τα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα;

– Όχι μόνο.

– Και τα κομμουνιστικά καθεστώτα;

– Ναι, εφόσον είναι απαραίτητο.

– Δεν είναι κάπως υπερβολικό;

– Να κατηγορούμε αυτά τα εξτρεμιστικά καθεστώτα για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας;

– Οι διαβόητες γενοκτονίες…

– Οι γενοκτονίες δεν είναι διαβόητες. Είναι μόνο και μόνο απάνθρωπες.

– Αυτές είναι οι μόνες συνεισφορές των δικτατορικών καθεστώτων;

– Ο όρος «συνεισφορά» μού φαίνεται εντελώς άτοπος.

– Ποιον προτιμάτε, λοιπόν;

– Την εγκληματική πράξη.

– Όμως Οι Δίκαιοι του Albert Camus δεν ήταν τρομοκράτες;

– Θα ήταν μία παρερμηνεία των προθέσεων του τελευταίου.

– Τότε πώς πρέπει να τους θεωρούμε;

– Ο Albert Camus απάντησε ήδη επιλέγοντας τον τίτλο του έργου του.

– Άρα, σύμφωνα με τα λεγόμενα σας, Οι Δίκαιοι πρέπει να ξανανεβαστούν στο θέατρο.

– Ναι, και μάλιστα παρά τις παρεξηγήσεις.

– Δεν σας ενοχλούν αυτές οι παρεξηγήσεις;

– Είναι μόνο και μόνο κοινωνικής φύσης.

– Έτσι δεν σας στενοχωρούν;

– Εφόσον δεν είναι ανθρώπινης φύσης, καθόλου.

– Νομίζετε ότι η σκηνοθεσία σας θα είναι κατανοητή;

– Είναι η μόνη μας ανησυχία.

– Έχετε κάνει κάτι το ειδικό προς αυτή την κατεύθυνση;

– Έχουμε ενσωματώσει συγκεκριμένα κείμενα στο κείμενο του Camus.

– Χωρίς να προκαλέσετε διάσπαση;

– Διατηρήσαμε τη συνοχή του.

– Μπορείτε να είστε πιο ακριβής;

– Η επαναπροσέγγιση του πλαισίου μάς επέτρεψε να ξαναδώσουμε νόημα στη μνήμη και να αποδώσουμε τιμή όπως το ήθελε ο Albert Camus.

– Το κοινό θα είναι ο δικαστής.

– Είμαστε ήδη καταδικασμένοι εις ζωήν.