N. LYGEROS PhD

Δεν μπορούσε να το φανταστεί ότι τα είχε καταφέρει τελικά μετά από τόσα εμπόδια και στεκόταν τώρα πλάι του σε αυτήν τη συναυλία ...

Κάθε εκκλησία ήταν και χρόνος μνήμης. Την ώρα που υποτίθεται ότι όλα άλλαζαν, αυτές ήταν διαχρονικά οι ίδιες.  Έλεγαν τα ίδια ...

Όλοι προσπαθούσαν να αναθεωρήσουν τα πάντα. Ήταν όλοι  της αλλαγής χωρίς να βλέπουν τον φαύλο  κύκλο της. Ενώ ήξερε ότι η πολυκυκλικότητα ...

Είχε ακούσει τον Παλαμά που είχε βάλει όλον τον κόσμο μέσα στη μουσική και τώρα έβλεπε ή μάλλον άκουγε την αλήθεια του, αλλά τι να πει για την αγιογραφία της σεμνής εκκλησίας που έδειχνε μέσα της και μάλιστα αυτοαναφορικά την πόλη της λίμνης. Ήταν η απεικόνιση της αλήθειας. Όλη η πόλη ήταν μέσα της, ενώ […]

Δεν είχε προσέξει τη σημασία της σκιάς... Βέβαια είχε μάθει για το σκοτεινό και το φωτεινό. Δεν το είχε συνδυάσει όμως με τη δίκη και τον πύργο...

Το χρώμα του μελανιού του της θύμισε την αφύπνιση του μπρούντζου στον περίπατο της λίμνης ...

Στεκόταν στο μπαλκόνι του κόσμου, λίγο πιο πάνω από τη λίμνη, σαν να περπατούσε πάνω στη θάλασσα.  Ήταν όμως ακίνητος. Η κίνηση ήταν μόνο εσωτερική, σαν ένα ...

Αρχικά νόμιζε ότι ήταν μία ψευδαίσθηση ή ακόμα και μια οφθαλμαπάτη, όμως αναγκάστηκε να αποδεχτεί ότι έβλεπε πραγματικά το συντριβάνι να στάζει φως, δεν είχε ...

Άθελά της, όταν είδε πάνω στο γυάλινο τραπέζι τα κομμάτια του φωτός που είχε προσφέρει, δίχως δεύτερη λέξη, μεταφέρθηκε νοητικά χάρη στη μουσική του μοναχικού κοριτσιού ...