Πολλοί θεωρούσαν ότι μετά τη ζωή
υπήρχε μόνο ο θάνατος
και δεν έβλεπαν τη σημασία της ψυχής.
Ενώ ο ποταμός έδειχνε
τι γινόταν μετά.
Αφού ακόμα κι αν δεν περνούσε πια
από μερικά σημεία
αυτά συνέχιζαν την άλλη ζωή
κι όλοι τα έβλεπαν ήρεμα
ενώ ζούσαν τη γαλήνη τους.
Τίποτα δεν ήταν νεκρό στον κόσμο των ψυχών.
Υπήρχε πάντα η συνέχεια.
Γι’ αυτό δεν άφηνε καμιά ψυχή πίσω του.
Δεν ήταν μόνο ζωοδόχος
αλλά και ψυχοδόχος
λόγω ανάγκης.
Ήταν παντού το ίδιο νερό
με την ίδια πλαστικότητα
χωρίς ασυνέχεια
κι ήταν ικανό
να δημιουργήσει ακόμα και λίμνες
που αποτελούσαν πηγές ζωής
για πολλούς
που δεν έβλεπαν τη γενναιοδωρία του.