Δεν είχε φανταστεί ότι το μυστικό της νίκης θα ήταν ο δεσμός της υπερχορδής. Όταν επέλεξε το δώρο της επιφάνειας δεν ήξερε ότι θα ήταν μία εισαγωγή σ’ έναν κόσμο που ξεπερνούσε τα όρια του Flatland. Είχε την εντύπωση ότι ήταν ένα θέμα διαφορικής γεωμετρίας, αλλά είχε ξεχάσει τις ιδιομορφίες. Έτσι μόλις ήρθε σ’ επαφή με την υπερχορδή, κατάλαβε ότι δεν προκαλούσε μόνο μία συμπαθητική ταλάντωση, είχε τη σχέση της τρίτης κι ενίσχυε την αρχική τάση. Της θύμισε την τριβή της αλογοουράς του δοξαριού πάνω στη χορδή. Έτσι η τριβή ήταν συνώνυμο εμπλουτισμού. Σιγά σιγά ανακάλυψε και τον δεσμό χάρη στη βραδύτητα. Έτσι η ελαχιστοποίηση της επιφάνειας επέτρεπε την εφαρμογή της κλίμακας του Πυθαγόρα. Τότε ήρθε η αφύπνιση, το Τ και S είχαν συνδυαστεί για να πιάσουν ταυτόχρονα όλα τα μέρη της μουσικής. Αυτό της επέτρεψε την ανακάλυψη του ντουέτου που εκτελούσε το κομμάτι σαν τους δακτυλισμούς του μαντολίνου. Διέσχισε τις εποχές για να συναντήσει τον Vivaldi και να ζήσει την έκσταση της Αγίας που άγγιξε ο Λόγος του Χριστού.