Από στρατηγική άποψη για την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο, αλλά μόνο τουρκικά δικαιώματα βάσει της αυθαίρετης και παράλογης τουρκικής νομοθεσίας. Νότια της Κύπρου η Τουρκία δεν διεκδικεί μόνο τα μέγιστα των δικαιωμάτων της βάσει του διεθνούς δικαίου, αλλά τα μέγιστα των δικαιωμάτων της μέσω εσωτερικών διαταγμάτων τα οποία και δημοσιεύει στον διεθνή τύπο χωρίς να προβάλεται κάποια έμπρακτη αντίδραση από τους αρμόδιους. Τα δικαιώματα αυτά επί του ορυκτού πλούτου της μείζονος περιοχής είναι πολύ μεγαλύτερα από οτιδήποτε θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί ιδαίτερα για την Κύπρο. Η εικόνα αυτή, σύνθεση πρόσφατων δημοσιεύσεων βάση και του νέου ερευνητικού μοντέλου εντοπισμού κοιτασμάτων βιογενούς φυσικού αερίου σε ταμιευτήρες υφάλων ασβεστολίθων στην περιοχή της Κύπρου δείχνει ότι υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες ο κυπριακός ορυκτός πλούτος να ξεπερνάει όλες τις μέχρι σήμερα προσδοκίες. Αλλά στην Ελλάδα ένας σημαντικός αριθμός αναλυτών εξακολουθεί να επιμένει ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να διεκδικήσουμε το ελάχιστο των δικαιωμάτων μας, δηλαδή την υφαλοκρηπίδα και μόνο, πράγμα που από στρατηγικής άποψης δεν είναι μόνο εξαιρετικά επικίνδυνο αλλά και εθνικά ασύμφορο. Βέβαια εξηγείται μέσω του ραγιαδισμού αλλά εμείς συνεχίζουμε να λέμε το πρέπον. Η οικονομική σημασία της μέγιστης διεκδίκησης είναι επιβεβλημένη λαμβάνοντας υπ’ όψη τις προοπτικές ύπαρξης φυσικού αερίου στην Κύπρο που σήμερα βάσει νέων υπολογισμών μας με 90% πιθανότατα θα μπορούσαν να υπάρχουν 50 Τρις κυβικά πόδια, με 50% πιθανότητα 140 Τρις κυβικά πόδια και με 10% πιθανότητα 400 Τρις κυβικά πόδια. Με τις σημερινές τιμές φυσικού αερίου στην περιοχή η αξία τους κυμαίνεται από 20 Δις Ευρώ έως και 160 Δις Ευρώ. Με βάση τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στον χάρτη των χαρτογραφημένων στόχων της Κύπρου βλέπουμε ότι η Τουρκία (Ι) και το Ψευδοκράτος (ΙΙ) χονδρικά διεκδικούν πλέον του 50% των δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή διεκδικούν μία μέγιστη αξία που ξεπερνά τα 80 Δις Ευρώ. Να σημειώσουμε ότι εάν οι τιμές φυσικού αερίου επανέλθουν στα επίπεδα του 2012 το προηγούμενο ποσό είναι της τάξης των 200 Δις Ευρώ. Με βάση τα παραπάνω είναι φανερό ότι η διεκδίκηση του μεγίστου των δικαιωμάτων μας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της ανακήρυξης της ΑΟΖ είναι επιτακτική εθνική ανάγκη.