Παρατήρησε ότι και ο Αρχιμήδης και ο Leonardo da Vinci
θα μπορούσαν να είχαν παίξει
με τις κινέζικες πέτρες,
μαύρες και λεύκες.
Το παίγνιο προϋπήρχε
όσο και αν φαίνεται απίστευτο.
Και οι δυο θα μπορούσαν να είχαν αγγίξει
ένα κομμάτι από αυτό το μέλλον
εγκλωβισμένο μέσα στο παρελθόν
για να δουν το αόρατο
που θα ήθελαν να ζήσουν.
Ενώ αυτό έγινε αιώνες και χιλιετίες μετά.
Ακόμα και ο μύθος
δεν περίμενε την εμφάνιση
ενός τέτοιου δράκου
από τα βάθη της τεχνητής νοημοσύνης.
Αλλά το μεγαλύτερο κομφούζιο
θα το είχε προκαλέσει στον Κομφούκιο
όταν θα αντιλαμβανόταν
ότι η τεχνητή νοημοσύνη
αγαπούσε ιδιαίτερα
τα κινέζικα ανοίγματα
ακόμα κι όταν έπαιζε με τον εαυτό της
ως προετοιμασία για σκέψη
πριν την μάχη.