« À Paris on est toujours navré comme un cheval de fiacre, et si on doit encore rester seul avec ça dans son étable ce serait trop fort. » Il fallait ...
« Si pourtant tu juges la lettre mal à propos, tu as mon plein pouvoir de la brûler. Seulement si tu l’envoies, propose lui toi-même la même chose. » ...
« Les études que j’ai sont : une vieille femme arlésienne, un paysage avec de la neige, une vue d’un bout de trottoir avec la boutique d’un charcutier. ...
« Ici à Arles le pays paraît plat. J’ai aperçu de magnifiques terrains vierges plantés de vignes, avec des fonds de montagnes du plus fin lilas. Et les ...
« Avant d’arriver à Tarascon j’ai remarqué un magnifique paysage d’immenses rochers jaunes, étrangement enchevêtrés des formes les plus imposantes. Dans ...
« J’ai aussi une provision de couleurs - de grands tubes (qui coûtent beaucoup moins cher que les petits), mais tu comprendras que je me suis borné aux ...
« Grâce à la mensualité que tu m’alloues, je deviendrai un bon peintre. » Tu ne pouvais être plus clair avec ton précieux frère. L’autre visite t’avait ...
Σιγά-σιγά μάθαμε τα κρυφά σχήματα που μας δίδαξε η αλληλογραφία του γέρου νέου και του νέου γέρου για να διαβάσουμε τα κείμενα που δεν έχουν λέξεις αλλά ...
Στο περιγιάλι δεν ψάξαμε βότσαλα αλλά σπάνια κοχύλια υπερδομών για να δούμε επιτέλους τα σχήματα που σκάλισαν οι αιώνες της ζωής για να δείξουμε την ουσία ...
Ως πελαργοί δεν είχαμε φτερά. Τα μετέωρα βήματα πάνω στους βράχους ήταν ένας τρόπος ν’ αγγίξουμε το αόρατο. Πάνω στα κομμάτια της αιωνιότητας δύο εφήμεροι ...
Η θεωρία της Γαίας δεν είναι μόνο ένα γνωστικό εργαλείο, ούτε απλώς ένα αφαιρετικό νοητικό σχήμα αλλά μία μη συνειδητοποιημένη πραγματικότητα. Η δυσκολία ...
Ποιος μπορούσε να φανταστεί ένα ζωγράφο που του έλειπαν τα χρώματα; Κανείς μέσα στην κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας. Γι’ αυτούς, ένας ζωγράφος έχει ...
Όταν όλοι οι νέοι ζουν μόνο για το τέλος της ζωής αν και μόνο είναι μόνιμη πώς να καταλάβουν τη δύναμη ενός παπά που δημιούργησε τη μνήμη της πατρίδας ...
Δεν υπήρχε πίνακας αλλά όλοι νιώσαμε την επιρροή του Vincent όταν φάγαμε και πάλι εκείνα τα σπαγγέτι στο κόκκινο δωμάτιο. Για χάρη μας δεν τα έσπασες για ...
Όταν έφερες κρασί, κρυφά, έφερες και την ανθρωπιά του χρόνου. Και πάνω στο τραπέζι άφησες το στίγμα της ανθρωπότητας. Ήταν το δώρο της φιλίας που δεν ήθελε ...
Ανάμεσα στα χωρισμένα γράμματα υπήρχαν κρυφές δομές γραμμένες σε άλλη γλώσσα και σε άλλες διαστάσεις. Ο Γιάννης έγραφε όσο πιο τρυφερά μπορούσε τα στίγματα ...
Τέσσερεις άνθρωποι κοίταζαν μόνοι και μαζί πώς να μοιραστούν τη χαρά ενός κομματιού ψωμιού και τα πάθη ενός ποτηριού κρασιού. Έτσι, παρέμειναν σιωπηλοί ...
Εκεί κοντά στο σιντριβάνι απέναντι από το μοναχικό ζωγράφο τα δέντρα της πλατείας άγγιζαν τρυφερά τον ουρανό. Κι εσύ σταμάτησες κοντά στο παγκάκι για ...
Ήταν τόσο έντονο το βλέμμα εκείνης της μυστηριώδους αγρότισσας που αποφάσισες να το κλέψεις με τις παράξενες πινελιές σου. Οι πατατοφάγοι δεν ήταν μαζί ...
Πάνω στο τραπέζι του καφενείου δύο φίλοι μοιράστηκαν τα όνειρά τους για να μην ξεχάσουν ότι υπήρξαν τα μοντέλα του Vincent σ’ ένα κόκκινο πίνακα. Έτσι ...
- Don’t talk so loudly! - Why? - They will hear us… - Who? - Them… - But they are like all the others…They’re sleeping at this moment. - What about ...
- Ne parle pas si fort ! - Pourquoi donc ? - Ils vont nous entendre... - Qui ? - Eux... - Ils sont comme tout le monde... Ils dorment à cette heure-là. ...
C’est en Artsakh que nous pouvons constater combien est concrète l’idée symbolique du soldat inconnu. Ailleurs cela semble dérisoire comme si cela n’avait ...
Στο Αρτσάχ, μπορούμε να διαπιστώσουμε πόσο πρακτική είναι η ιδέα του άγνωστου στρατιώτη. Αλλού, αυτό φαίνεται γελοίο λες και δεν έχει πια σημασία. Ένα ...
Читали отрывки из прошлого и понимали, наконец, клеймо в памяти будущего. Каждое мгновение имело уже другое значение, будто человечество жило впервые. ...
Ils lisaient les morceaux du passé et comprenaient enfin la marque de l’avenir. Chaque instant avait un autre sens comme si le monde vivait pour la première ...
Διάβαζαν τα κομμάτια του παρελθόντος και καταλάβαιναν επιτέλους το στίγμα της μνήμης μέλλοντος. Κάθε στιγμή είχε πια άλλη σημασία λες και ζούσε ο κόσμος ...
Il te fallait prendre une décision. La société ne voulait pas de ton humanité. Seuls tes tableaux pouvaient la supporter et résister à ce que tu endurais. ...
Έπρεπε να το πάρεις απόφαση. Η κοινωνία δεν ήθελε την ανθρωπιά σου. Μόνο οι πίνακες μπορούσαν να τη σηκώσουν και ν’ αντέξουν αυτά που υπέφερες. Δεν ...
Ти би мав змиритися, суспільство не хотіло твоєї людяності, тільки картини могли її підійняти, і витримати те, що ти вистраждав. Ти стільки років не ...