N. LYGEROS PhD

« C’est tout de même une drôle de ville que Paris, où il faut vivre en crevant, et où tant qu’on n’est pas à moitié mort, on ne peut rien y foutre et ...

«Είναι ωστόσο μια παράξενη πόλη το Παρίσι, όπου πρέπει να ζει κανείς εξοντωτικά, κι όπου όταν δεν είσαι μισοπεθαμένος δεν μπορείς να κάνεις τίποτα εκεί! ...

« Il faut bien savoir que, si j’en abstrais la nourriture et le logement, tout le reste de mon argent s’en va encore dans les toiles. »Rien d’autre n’est ...

«Πρέπει λοιπόν να ξέρεις πως, αν αφαιρέσω τη διατροφή και τη διαμονή, όλα τ’ άλλα χρήματά μου πηγαίνουν πάλι στα καναβάτσα.»Τίποτ’ άλλο δεν είναι πιο αληθινό ...

« Hier j’étais au soleil couchant dans une bruyère pierreuse où croissent des chênes très petits et tordus, dans le fond une ruine sur la colline, et ...

«Χθες είχα ξαπλώσει στον ήλιο σ’ έναν πετρώδη χερσότοπο όπου βλασταίνουν βελανιδιές μικρούλες και στραβές, στο βάθος ένα ερείπιο πάνω στον λόφο, και μες ...

« Certainement que les Ricard et pas les Leonard de Vinci non plus ne sont pas moins beaux, parce qu’il y en a peu, d’autre part les Monticelli, les ...

«Βεβαίως και οι Ricard καθώς και οι Leonardo da Vinci δεν είναι διόλου λιγότερο όμορφοι, επειδή υπάρχουν λίγοι απ’ αυτούς, από την άλλη οι Monticelli, ...

« Si nous prenons le train pour nous rendre à Tarascon ou à Rouen, nous prenons la mort pour aller dans une étoile. »À travers le songe d’une mort ...

«Eάν πάρουμε το τραίνο για να μας μεταφέρει την Tarascon ή στη Rouen, παίρνουμε τον θάνατο για να πάμε σ’ έν’ αστέρι.»Μέσ’ από τ’ όνειρο ενός θερινού θανάτου ...

« Dans la vie du peintre peut-être la mort n’est pas ce qu’il y aurait de plus difficile. »Voilà tout est dit en quelques mots sans parler ...

«Μες τη ζωή του ζωγράφου ίσως ο θάνατος να μην είναι το πιο δύσκολο.»Ιδού, όλα ελέχθησαν σε λίγες λέξεις δίχως να μιλά απαραίτητα για τον πόνο.«Εγώ ...

Οι καρέκλες των ποιητών ήταν κενές λες και περίμεναν τα παιδιά που θα έπρεπε να εκριζωθούν απ’ τη νωπογραφία όπου ήταν ζωγραφισμένα, με τις μανάδες τους. ...

Les chaises des poètes étaient vides comme si elles attendaient les enfants qui auraient dû s’arracher de la fresque où ils avaient été peints, avec ...

« Les peintres – pour ne parler d’eux – étant morts et enterrés, parlent à une génération suivante ou à plusieurs générations suivantes par leurs œuvres. »Comment ...

«Οι ζωγράφοι – για να μιλήσουμε μόνο γι’ αυτούς – όντας νεκροί και θαμμένοι, μιλούν σε μια επόμενη γενιά ή σε πολλές επόμενες γενιές με το έργο τους.»Πώς ...

Qui aurait pu prétendre savoir résoudre le paradoxe d’Einstein – Podolski – Rosen sans connaître les irrégularités de Bell ? Toute question épistémologique ...

Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ειδημοσύνη στην επίλυση του παραδόξου από τους Einstein – Podolski – Rosen δίχως να γνωρίζουν τις αντικανονικότητες του ...

Et si la voie était paradoxale qui pourrait l’emprunter ? Le bon ou le mauvais, le vrai ou le faux ? À moins qu’il ne faille l’intelligence pour résoudre ...

Κι αν η οδός είναι παράδοξη ποιος θα μπορούσε να τη δανειστεί; To καλό ή το κακό, η αλήθεια ή το ψέμα; Μήπως χρειάζεται η νοημοσύνη για να λύσει το αίνιγμα ...

Pour évoluer dans la pensée le temps des paradoxes est nécessaire car c’est avec le raisonnement sournois que tu pourras discerner le vrai des sophismes ...

Για να εξελίσσεσαι μέσα στη σκέψη ο χρόνος των παραδόξων είν’ αναγκαίος διότι με τον ύπουλο ορθολογισμό είναι που μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια των ...

Μην ακούς την κοινή γνώμη, δεν αντικατοπτρίζει παρά μόνον τη μάζα, αναζήτα την ενέργεια του παράδοξου για να υπερβείς το ...

N’écoute pas l’opinion commune, elle ne reflète que la masse, recherche l’énergie du paradoxe pour dépasser l’absurde et transcender la connaissance là ...

Κανείς δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στα παιδιά της Αντιγόνης διότι είχαν ζήσει τα πάθη της πριν ακόμα γεννηθούν μέσα στη σπηλιά δίχως φως κι είχαν ...

Δεν ήταν μόνο καταδρομείς όπως πίστευαν οι περισσότεροι. Ήταν εκείνα τα ανθρώπινα όντα που ονόμαζαν τέρατα, οι κοινωνικοί. Ήταν οι μόνοι ...

Ενώ οι περισσότεροι έβλεπαν μόνο το κάρβουνο και την τεχνική, οι σπάνιοι κοίταζαν προσεχτικά το δάσος του Leonardo για να καταλάβουν πώς λειτουργούσε ...

Κανείς δεν κοίταζε τα νέα κεφάλια λες και δεν υπήρχαν αλλαγές μέσα στην κενή κοινωνία. Κι όμως οι άνθρωποι δεν έκλαιγαν ήξεραν πια για ...

Όταν κρύωσε το λάδι που γεννήθηκε στην Αφρική μέσω του έργου του Pablo, έφτασε στην Ελβετία στην ώρα του. Είχε μέσα του τον ήλιο της δικαιοσύνης ...

Εκεί πάνω στο τζάκι το πορτραίτο του αγρότη έμοιαζε να είναι μοναχικό κι όμως ήταν γεμάτο χαρά. Έβλεπε όλους τους άλλους πίνακες, τοπία και ανθρώπους ...

Χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε ζούμε τις ουτοπίες του παρελθόντος διότι υπήρξαν άνθρωποι να σκεφτούν το αδιανόητο για την κοινωνία και να επινοήσουν ...

Όταν ήπιαμε τα σύννεφα δεν μεθύσαμε δεν πέσαμε κάτω αλλά ζήσαμε την πραγματικότητα της σκέψης του ανθρώπου που έζησε στην Αναγέννηση όχι από τύχη ...

Πάνω στο φτερό του ουρανού εκεί που το γαλάζιο άγγιζε το φωτεινό λευκό της Κυριακής σκεφτήκαμε τον άνθρωπο εκείνο που δεν υπήρχε για την κοινωνία, για ...

Όταν σταματούσε η κούνια σου έπιανε το χέρι για να ζήσει και πάλι την ηρεμία της αγκαλιάς του ανέμου πάνω στα αγαπημένα δέντρα.Δεν μετρούσε πια η κούραση, ...

Το παιδί με τα σιδεράκια που φυλάκισε η ομορφιά μιλούσε και διάβασε για την ελευθερία της σκέψης.Η κοινωνία άκουγε μόνο την προφορά δίχως ...

Ποιος ακούει τη γλώσσα τη βουβή όταν ο θόρυβος της κοινωνίας είναι παντού όλη την ημέρα; Ποιος θυμάται το σφαγείο όταν δεν υπάρχουν πια ...

Ο πόνος της χαράς δεν εκφράζεται με απλά λόγια που ξελαφρώνουν. Τα μάτια της ήταν κουρασμένα από το μαύρο κλάμα που έπεσε πάνω στα μικρά λουλούδια. ...