4309 - Entre terre brulée et ciel vert de Vincent.
Entre terre brulée et ciel vert de Vincent.
N. LYGEROS PhD
Opus
4308 - The human with the easel
Through the dark streets of city, filled with drowned, without shipwreck, he held in his right shoulder an oak easel as if he was carrying a cross. ...
4308 - L’homme au chevalet
Dans les ruelles sombres de la cité remplies de noyés sans naufrage, il portait sur son épaule droite un chevalet en hêtre pur comme l’on porte une croix. ...
4308 - Ο άνθρωπος με το καβαλέτο
Μέσα στα σκοτεινά δρομάκια της πόλης τα γεμάτα από πνιγμένους δίχως ναυάγιο, κρατούσε στον δεξί του ώμο ένα δρύινο καβαλέτο λες και κουβαλούσε σταυρό. ...
4307 - Περί Αρμένιου χωρίς Αρμενία
Πώς να φανταστούμε έναν άνθρωπο δυστυχισμένο χωρίς να τον βλέπουμε; Όταν τον σκεφτόμαστε. Πώς να φανταστούμε ένα φύλλο χωρίς δέντρο; Όταν κοιτάζουμε ...
4307 - Sur l’Arménien sans Arménie
Comment imaginer un homme malheureux sans le voir ! En pensant à lui. Comment imaginer une feuille sans arbre ? En regardant un papier d’Arménie. ...
4306 - Je ne suis pas un « van Gogh »
Combien de fois faudra-t-il que je signe mes toiles pour que le monde accepte que je ne suis pas un « van Gogh » ? Tu as toujours été Théo pour moi, personne ...
4306 - Δεν είμαι ένας «van Gogh»
Πόσες φορές έπρεπε να υπογράψω τους καμβάδες μου για να δεχτεί ο κόσμος ότι δεν είμαι ένας «van Gogh»; Πάντα ήσουν ο Théo για μένα, κανείς άλλος! Γιατί ...
4306 - Я не є один «van Gogh»
Хто міг би побачити товщину кольору, дотик твого пензля, спостерігаючи за тобою в ту епоху? Але вже ...
4305 - Αδυναμίες Διεθνούς Δικαίου και Αποτελεσματικές Στρατηγικές
Η θεωρία του Διεθνούς Δικαίου βασίζεται πάνω στα θεμέλια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και κατά συνέπεια φλερτάρει εύκολα με την ουτοπία όταν αντιμετωπίζει ...
4304 - Pourquoi parle-t-elle tant ?
Pourquoi la société parle-t-elle tant Alors qu’elle n’a rien à dire ? Pourquoi les individus de l’oubli crient-ils Dans le silence de l’humanité ? Peut-être ...
4304 - Γιατί μιλά τόσο πολύ;
Γιατί μιλά τόσο πολύ η κοινωνία που δεν έχει τίποτα να πει; Γιατί φωνάζουν τα άτομα της λήθης μέσα στη σιωπή της ανθρωπιάς; Μήπως γιατί δεν έχει να ...
4303 - Sadness of the brown colors
Why did you put so much brown inside your sadness? You knew well that no one but your brother wouldn't see the vastness of this human sadness. But you ...
4303 - La tristesse des bruns
Pourquoi avais-tu mis tant de bruns dans ta tristesse ? Tu savais bien que personne d’autre que ton frère ne verrait l’immensité de cette désolation humaine. ...
4303 - Η θλίψη των καφέ χρωμάτων
Γιατί είχες βάλει τόσα καφέ μέσα στη θλίψη σου; Ήξερες καλά πως κανείς άλλος εκτός από τον αδελφό σου δεν θα έβλεπε την απεραντοσύνη αυτής της ανθρώπινης ...
4302 - Les ocres de la terre des ombres
Nous ne récoltions pas seulement des pommes de terre mais de véritables poignées d’ocre dans l’ombre. Ce n’était plus une question de survie mais de mémoire ...
4302 - Οι ώχρες της γης των σκιών
Δεν μαζεύαμε μόνο πατάτες μα αληθινές χούφτες ώχρας μέσα στη σκιά. Δεν ήταν πια θέμα επιβίωσης αλλά μνήμης γιατί σ’ αυτή τη γη τη στιγματισμένη με το ...
4301 - Les lettres perdues
Maintenant tu peux lire les lettres que la société de l’indifférence a oubliées et voir les idées cachées d’une autre époque de l’humanité. Ainsi tu vivras ...
4301 - Χαμένες επιστολές
Τώρα μπορείς να διαβάσεις τις επιστολές που ξέχασε η κοινωνία της αδιαφορίας και να βρεις τις κρυφές ιδέες μιας άλλης εποχής της ανθρωπότητας. Έτσι ...
4300 - Τα χρώματα του πόνου
Ποιος ξεχώριζε τον ουρανό από τη γη στη χώρα που πνίγονται τα κανάλια; Ποιος ένιωθε τα χρώματα του πόνου στην πατρίδα του λαού της ανάγκης; Μόνο ένας ζωγράφος ...
4300 - Les couleurs de la douleur
Qui distinguait le ciel de la terre dans le pays où se noient les canaux ? Qui ressentait les couleurs de la douleur dans la patrie du peuple de la nécessité ...
4299 - La récolte de l’ocre
Sous le ciel de bronze plus lourd que les épis de blé nous nous sommes inclinés pour embrasser la terre et ramasser son cadeau. Nous ne nous agenouillions ...
4299 - Η συγκομιδή της ώχρας
Κάτω από τον μπρούτζινο ουρανό πιο βαρύ κι από τα στάχυα σκύβαμε για να φιλήσουμε τη γη και να πιάσουμε τα δώρα της. Δεν γονατίζαμε παρά μόνο για την ...
4298 - La récolte de pommes de terre de Vincent.
La récolte de pommes de terre de Vincent.
4296 - Regarding the slaughtering of innocent people
It is extremely difficult to imagine and more so, to realize what a genocide really signifies, because it is necessary to have a spherical vision and a ...
4296 - Sur le massacre des innocents
Il est extrêmement difficile d’imaginer et surtout de réaliser ce que signifie réellement un génocide car il est nécessaire d’avoir une vision globale ...
4296 - О резне невинных
Крайне трудно представить и особенно, осознать, что означает геноцид, так как для этого необходимо иметь сферическое видение и синтетическое мышление. ...
4296 - Про різню невинних
Дуже тяжко уявити і, особливо, усвідомити, що означає геноцид, тому що для цього потрібно мати сферичне видіння і синтетичну думку. Таким чином, більшість ...
4296 - Περί σφαγής αθώων
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστούμε και κυρίως να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά σημαίνει μια γενοκτονία διότι είναι απαραίτητο να έχουμε ένα όραμα ...
4294 - La petite fille de bronze
Seule devant la bougie de la mémoire contre l’indifférence elle luttait immobile dans la neige de l’oubli pour que l’on n’oublie pas les épis du peuple ...
4294 - Το μπρούντζινο κοριτσάκι
Μόνο του, μπροστά στο κερί της μνήμης ενάντια στην αδιαφορία, το μπρούντζινο κοριτσάκι πάλευε ακίνητο μέσα στο χιόνι της λήθης για να μην ξεχάσουν τα στάχυα ...
4293 - Membres oubliés
Sous les neiges de l’oubli combien d’os craquent encore quand ils entendent l’indifférence des vivants quand ils voient la victoire de la barbarie et les ...
4293 - Ξεχασμένα μέλη
Κάτω από τα χιόνια της λήθης πόσα κόκκαλα τρίζουν ακόμα όταν ακούν ότι οι ζωντανοί αδιαφορούν όταν βλέπουν τη νίκη της βαρβαρότητας και καταδικάζονται ...
4292 - Το βραχιόλι των θυμάτων
Όταν σήκωσες το χέρι κι είδαμε το σύμβολο της γενοκτονίας της μνήμης, σου βάλαμε το βραχιόλι που δεν μπορούσε να ξεχάσει ούτε τη βαρβαρότητα ούτε τα θύματα. ...
4292 - Браслет жертв
Когда ты поднял руку и мы увидели символ геноцида памяти одели тебе браслет, который не мог забыть ни варварства, ни жертв. Помнишь?
4292 - Браслет жертв
Коли ти підняв руку і ми побачили символ геноциду пам’яті, одягли тобі браслет, що не міг забути ні варварства, ні жертв. Пам’ятаєш?
4291 - Ανθρώπινο είδος
Γιατί το ανθρώπινο είδος είναι τόσο σπάνιο στα διπλωματικά σώματα; Εκείνα επέλεξαν να δημιουργήσουν τη φρίκη στο όνομα του κράτους. Μα δεν αντιλήφθηκαν ...
4291 - Человеческий род
Почему человеческий род является таким редким в дипломатических органах? Они выбрали творить ужасы во имя государства. Но они не поняли, что преступления ...
4291 - Людський рід
Чому людський рід є таким рідкісним в дипломатичних органах? Це вони обрали Чинити жахи в ім’я держави. Але вони не збагнули, що злочини проти ...
4290 - Το κοριτσάκι κι ο Bach
Πόσο μεγάλο ήταν το πιάνο, πόσο πυκνή, η παρτιτούρα για το κοριτσάκι που δεν χαμογελούσε. Όλη η σκέψη του περπατούσε πάνω στα δάκτυλα διότι τα πόδια του ...
4289 - Μικρομινιατούρα ανθρωπιάς
Όταν ξέρεις πώς να δέσεις τα κορδόνια μιας μύγας κι όταν παίζεις σκάκι πάνω σε μια καρφίτσα, νιώθεις πόσο κάθε ζωή είναι σημαντική για την ανθρωπότητα. ...
4289 - Мікромініатюра людяності
Коли ти вмієш зав’язати шнурки у мухи і граєш в шахи на головці шпильки, відчуваєш наскільки кожне життя є важливим для людства. Тому що кожна мікромініатюра ...
4288 - Paysage ukrainien.
Paysage ukrainien.
4287 - Terre de neige
Nous regardions les flocons de neige sans être capables d’en imaginer le nombre. Et pourtant ils avaient couvert toute la terre de nos ancêtres. Comme ...
4286 - Les parasols de la neige
Lorsque nous étions tout près du cierge nous recevions des éclats de blanc et seuls les parasols de la neige nous protégeaient du froid qu’avaient supporté ...
4285 - Πένθιμες λωρίδες
Όταν κόβαμε τις πένθιμες λωρίδες δεν ήταν για να μοιράσουμε τον πόνο αλλά για να δώσουμε στον καθένα μας το κομμάτι ανθρωπιάς που του ανήκει και να νιώσει ...
4284 - Ανώνυμα ονόματα
Πάνω στη σκηνή του θεάτρου βλέπαμε ανώνυμα ονόματα που δεν υπήρχαν πια παρά μόνο στη λαβωμένη μνήμη μας. Δεν έκλαιγαν, δεν πονούσαν είχαν δώσει όλη την ...
4283 - Τα μαύρα στάχυα
Ποιος τόλμησε να δει κατάματα τα μαύρα στάχυα δίχως να κλάψει πάνω στην πείνα ενός λαού. Έτσι τα τυλίξαμε γύρω από το λαιμό μας για να πνίξουμε τον πόνο ...
