N. LYGEROS PhD

The whole life was an offer But society only knew about discounts. As he couldn’t sale something they told him that he didn’t know about market. The ...

Όλη η ζωή ήταν μια προσφορά. Μα η κοινωνία ήξερε μόνο από εκπτώσεις. Όπως δε μπορούσε να πουλήσει τίποτα του έλεγαν ότι δεν ήξερε από αγορά. Η ...

Τα σπάνια χειρόγραφα ήταν πολλά. Και η αξία δεν είχε νόημα. Δεν έστειλε πια το μελάνι. Το χαρτί δεν έπινε πια τη ζωή. Μα οι νεκρές γλώσσες έπρεπε ...

Διαβάζαμε με τις ώρες τα περασμένα χρόνια δίχως τα δάκρυα της σιωπής. Όμως η συγκίνηση δεν ήρθε παρά μόνο με την άνοιξη. Ήταν λίγο μετά το τέλος ...

Ανάμεσα στα μολυβένια έγγραφα κλέψαμε τις κάρτες που μιλούσαν. Έλεγαν για κείνους που δεν έζησαν για κείνους που δεν πάλεψαν με τους σπασμένους ...

Μέσα στην άγνωστη βιβλιοθήκη, μια κλούβα περίμενε άδεια. Οι άγνωστοι την πλησίασαν σιωπηλά. Κι έκλεισαν την πόρτα. Τότε ο τάφος έγινε ...

Έλεγες για την ανθρωπιά που δεν ήξερε από κοινωνία κι έκλαιγες για τα παιδιά που αντιμετώπιζαν την αδιαφορία. Ζήτησες συγγνώμη αλλά δεν πέθανες ...

Δίνουμε αξία μόνο στις γνώσεις μας κι όχι στη γνώση. Γι’ αυτό το λόγο μάς ενοχλούν τόσο πολύ οι άγνωστοι που ξέρουν. Διότι μ’ αυτούς καταλαβαίνουμε ...

Κάθε άτομο της κοινωνίας ένιωθε λύπη για τον Προμηθέα δεσμώτη. Έβλεπε τις αλυσίδες και ράγιζε η καρδιά του γιατί δεν ήξερε ότι εκείνος δέχτηκε ...

Στα κατεχόμενα της ζωής, η ζωή δεν είναι εγκλωβισμένη μα μόνο αγνοούμενη. Δεν υπάρχει εξήγηση για εκείνον που δεν αναζητά μα μόνο ήττα. Η ουσία ...

- Εκατό χρόνια πέρασαν... - Τα χειρόγραφα δεν ξέχασαν.  - Όμως ποιος τα θυμόταν;  - Κανείς. Μα τώρα...  - Τα διαβάζουμε και πάλι.  - Ένας ολόκληρος κατάλογος.  ...

Η αίθουσα δεν ήταν άδεια.  Υπήρχαν άνθρωποι.  Σε κοίταζαν σιωπηλά.  Δεν ήξεραν για την επανάσταση.  Τους είχαμε πει μόνο για θέατρο.  Έτσι όταν σηκώθηκες ...

Όταν έπεσε ο γιος  νεκρός  δεν τόλμησες να μιλήσεις  φοβήθηκες  μην τον ξυπνήσεις.  Δεν έκλαψες  για να μην στάξουν  πάνω του τα δάκρυά σου.  Λυπάμαι  ...

Μου λείπει ήδη το δωμάτιο  με την παλιά γκραβούρα  και τα κινέζικα αγαλματάκια.  Οι μαύρες φιγούρες,  ελεύθερες πια  προσέχουν την ιστορία.  Ακόμα και ...

Κοντά στη λίμνη  ανάμεσα στα καλάμια  μετρούσες τους κόμβους.  Δεν υπήρχαν άλλοι  ήσουν ο μόνος υπεύθυνος  της τελευταίας επιλογής.  Τα χάδια σου  ήταν ...

Δεν μπόρεσες να πεις τίποτα  εκείνη τη στιγμή.  Σ’ εμπόδισε το όνειρο  που δεν ξέχασε.  Έτσι δεν είναι;  Το καλάμι δεν έπαιζε ακόμη.  Τα χείλη σου δεν ...

Ποιος αντιλήφθηκε τι έγινε  όταν άνοιξαν τα φύλλα  και διαβάσαμε τα γράμματα  που κανείς δεν κοίταζε πια;  Ο ανύπαρκτος λαός ράγισε  ακόμα μία φορά το ...

Λίγες είναι οι επιλογές  όπως και οι άνθρωποι  μα επαρκούν για τον κόσμο  που δεν γνωρίζει αρχές  παρά μόνο αξίες.  Ο ξένος επέλεξε τον ήλιο,  ο άγνωστος ...

Ανάσαινα παλιά βιβλία  για να θυμηθώ το άρωμα  της ξεχασμένης μνήμης,  όταν είδα για πρώτη φορά  το μυστικό φύλλο που δεν λύγισε  ανάμεσα στα κλειστά ανοίγματα.  ...

Ανάμεσα στα ρούχα  ένα κρυφό άρωμα  Ποιος το έβαλε άραγε;  Το κρατούσε μέσα του  ένας ανθρωπάκος  που δεν περίμενε  παρά μόνο το άνοιγμα.  Ο κλειστός κόσμος ...

Two dates, two moments but only one life. We are not paying attention at the first because we don't know about the second. Too many facts, few decisions ...

Οι δύο ημερομηνίες,  δύο στιγμές  η ζωή όμως μία.  Δεν προσέχουμε την πρώτη  διότι δεν γνωρίζουμε τη δεύτερη.  Τα γεγονότα πολλά,  οι αποφάσεις λίγες  ...

Dans le salon des immortelles le tableau du sable pénétrait dans le passé de notre histoire. Sans se contenter d’exister comme un simple élément du décor, ...

Δεν ήταν ανάγκη να πεθάνεις.  Δεν νομίζεις;  Γιατί δεν απαντάς;  Δεν ξέρεις τι να πεις;  Δεν ήθελες να ζήσεις;  Γιατί δεν με κοιτάς πια;  Δεν ζήτησες τίποτα.  ...

Combien de personnes connaissaient la valeur du rien ? La société avait décidé. Le rien serait l’humanité. Elle serait condamnée à vivre pour que ...

Πόσοι ήξεραν την αξία του τίποτα;  Η κοινωνία είχε αποφασίσει.  Το τίποτα θα ήταν η ανθρωπιά.  Και θα ήταν καταδικασμένη να ζήσει  για να ξέρουν όλοι τι ...

Εκεί δεν υπήρχε σκιά  μόνο ήλιος και άμμος.  Υπήρχε όμως ανθρωπιά,  μία χούφτα φωτός  που δεν ήθελε να σβήσει  ανάμεσα στις πέτρες  μιας ξεχασμένης μνήμης.  ...

Τώρα που γέρασαν ακόμα και τα όνειρα  πώς αντέχεις;  Θυμάσαι τότε που έκλαιγες με τη μουσική  που δεν άκουγα;  Δεν μπορούσες να ξεχάσεις τα χρώματα  που ...