N. LYGEROS PhD

Η πίστη μπορούσε ν’ αλλάξει τα πάντα. Κι ήταν ένα στοιχείο που δεν γνώριζε η βαρβαρότητα. Δεν ήταν μόνο η θυσία που είχε αξία στον αγώνα της απελευθέρωσης. Η θυσία δεν είχε νόημα χωρίς πίστη.

Κανείς δεν υπολόγιζε τη δύναμη της αγάπης, ενώ ήταν από τα θεμέλια της πίστης. Πολλοί μπέρδευαν το έλεος με την αγάπη. Αυτός που αγαπά πραγματικά, δεν λυπάται, βοηθά ασταμάτητα...

Η πραγματικότητα δεν επαρκούσε για να παράγει το μέλλον. Οι πράξεις δεν έφταναν από μόνες τους για ν' αλλάξει η κατάσταση. Το όραμα δεν ξεπερνούσε τα εμπόδια του μέλλοντος...

Όλα ήταν εφικτά αν κανείς το ήθελε πραγματικά. Έπρεπε όμως να απελευθερώσει τα κατεχόμενα του μυαλού και αυτό δεν ήταν εύκολο. Ήθελε μεγάλη προσπάθεια ακόμα και υπέρβαση για όσους ζούσαν σε χώρα που είχε υποστεί κατοχή...

Τα κατεχόμενα δεν ήταν πια για αυτούς μια αφηρημένη έννοια ούτε μία μοναδική. Στην αρχή ο κάθε λαός πιστεύει ότι τα κατεχόμενα είναι μία ειδική δυστυχία που τον αφορά αποκλειστικά. Υπήρχε άλλωστε η ανάλογη σκέψη και για την γενοκτονία...

Η ιδέα ήταν απλή. Αν μπορούσες να κάνεις κάτι που θα έκανες αν ήσουν ελεύθερος, έπρεπε να το κάνεις για να κερδίσεις χρόνο στην αποκατάσταση. Αυτό ήταν το νοητικό σχήμα που ακολουθούσαν εδώ και χρόνια...

Η ανακάλυψη στο Πραστειό ήταν απρόσμενη. Υπήρχαν εικόνες βέβαια από τα προηγούμενα χρόνια ...

Η εκκλησία ήταν ένα ερείπιο. Είχε υποστεί τις επιθέσεις της βαρβαρότητας στην πολιορκία των ετών ...