N. LYGEROS PhD

Un vieux est mort sur une petite table Mais personne n’a pleuré dans le troquet. Il chantait pour les hommes Qu’il avait perdus pendant l’occupation. Il ...

Ένας γέρος πέθανε σ’ ένα τραπεζάκι  μα κανείς δεν έκλαψε μες στο μαγαζί.  Τραγουδούσε για τους ανθρώπους  που είχε χάσει στην κατοχή.  Είχε μείνει μόνος ...

Η μικρή μάγισσα θέλησε να προστατέψει τον άνεμο.  Πήρε πέντε τρύπια καλάμια  και τα έβαλε πάνω στο γλυπτό ύφασμα.  Δεν τα κάλυψε για να φυσούν την ομορφιά.  ...

La petite magicienne voulait protéger le vent. Elle a pris cinq roseaux troués Et les a mis sur un tissu sculpté. Elle ne les a pas couverts pour qu’ils ...

Il était chaud et tendre comme un baiser blanc. Il laissait lui aussi les marques de l’amour Sur les lèvres de la passion. Il avait le goût du sucré Qui ...

Ήταν ζεστό και τρυφερό σαν λευκό φιλί.  Άφηνε κι αυτό τα σημάδια της αγάπης  πάνω στα χείλη του πάθους.  Είχε τη γεύση του γλυκού  που έλειπε στη ζωή  ...

Il marchait lentement et de pied ferme. Il ne voulait pas que tombe sa charge. Il supportait difficilement la lumière. Il regardait seulement devant lui. ...

Περπατούσε αργά και σταθερά.  Δεν ήθελε να πέσει το βάρος του.  Με δυσκολία άντεχε το φως.  Κοίταζε μόνο μπροστά του.  Δεν ήξερε πού πήγαινε.  Ήξερε όμως ...

Nous examinions attentivement les manuscrits. Le document secret ne parlait pas ouvertement. Les écrits concernaient Vienne. Là-bas se préparait la première ...

Εξετάζαμε προσεχτικά τα χειρόγραφα.  Ο μυστικοφύλακας δεν μιλούσε ανοιχτά.  Τα έγγραφα αφορούσαν τη Βιέννη.  Εκεί ετοιμαζόταν ο πρώτος θρύλος.  Ή μάλλον ...

La chambre d’à côté n’était pas vide. Quelqu’un écoutait ce que disaient Les inconnus du futur. Il attendait l’ouverture de la porte Mais cela ne se produisit ...

Δεν ήταν άδειο το διπλανό δωμάτιο.  Κάποιος άκουγε τι έλεγαν  οι άγνωστοι του μέλλοντος.  Περίμενε το άνοιγμα της πόρτας.  Όμως δεν έγινε τότε.  Η πόρτα ...

Deux hommes, deux instruments du monde, Une épée et un morceau de bois Se battaient contre l’oubli. Deux mots, deux larmes du monde Une croix et une tombe ...

Δύο άνθρωποι, δύο όργανα του κόσμου,  ένα σπαθί και ένα ξύλο  πάλευαν εναντίον της λήθης.  Δύο νεκροί, δύο κλάματα του κόσμου,  ένας σταυρός και ένας τάφος  ...

Sur les cordes les caresses Faisaient ressortir une vieille douleur Qui ne voulait pas s’éteindre. La blessure n’était pas ouverte La terre sèche fermée. ...

Τα χάδια πάνω στις χορδές  έβγαζαν έναν παλιό πόνο  που δεν ήθελε να σβήσει.  Δεν ήταν ανοιχτή η πληγή  ήταν κλειστή η ξερή γη.  Και οι ήχοι έσμιγαν και ...

Il s’était battu soixante–quatre ans avec son corps en bois. Il était couvert de blessures des coups des chevaux, Des stratagèmes des tours et des astuces ...

Εξήντα τέσσερα χρόνια πάλευε με το ξύλινο κορμί του.  Είχε γεμίσει πληγές από τα χτυπήματα των ίππων,  τα τεχνάσματα των πύργων και τα κόλπα των τρελών.  ...

Elle parlait rarement. La règle ne le permettait pas. Elle écrivait tout. L’histoire le voulait. Il fallait que rien ne sombre dans l’oubli. Au début ce ...

Σπάνια μιλούσε. Δεν το επέτρεπε ο κανόνας. Κατέγραφε τα πάντα. Το ήθελε η ιστορία. Δεν έπρεπε να ξεχάσει τίποτα μέσα στη λήθη. Στην αρχή δεν ήταν αυτός ...

Βαμμένα κόκκινα μαλλιά  έκλαιγαν πάνω στα χέρια  ενός αγνοουμένου  και μέσα στην αγκαλιά  μίας εγκλωβισμένης  έκαιγαν τα στήθη του.  Δεν πρόλαβαν να γίνουν ...

Je savais que tu étais près de ton ami emprisonné dans la liberté factice et je ne pouvais m’empêcher de penser ce que serait ta patrie sans des hommes ...

Nous avancions dans la nuit, à travers le silence. Nous étions en territoires occupés mais nous étions les seuls à le savoir. Au milieu de l’oubli général ...

Γιατί δεν ήθελες να πέσεις πάνω στο γαλάζιο χώμα;  Δεν έβλεπες το βάθος του πάθους;  Δεν έβλεπες τις στιγμές του λάθους;  Γιατί θέλησες και πάλι να πληγώσεις ...

Κάθε εφημερίδα έγραφε για το τίποτα,  καμία για την ουσία.  Όλες ήθελαν την ελευθερία του τύπου  αλλά δεν ήξεραν πια για ποιο λόγο.  Δίχως σημεία τριβής, ...

The curved swords were still slaughtering but no one had noticed the blades. They all had hidden hopes within them while the last ones fell to the ...

Τα κυρτά σπαθιά έσφαζαν ακόμα  μα κανείς δεν πρόσεχε τις λεπίδες.  Όλοι είχαν μέσα τους κρυφές ελπίδες  ενώ έπεφταν οι τελευταίοι στο χώμα.  Τα ονόματα ...

Personne n’avait jamais vu un survivant de l’oubli. Tout le monde pensait qu’il n’existait pas. Aussi lorsqu’il a surgi des entrailles de la terre, inflexible ...

Κοντά στην ακρογιαλιά αργοπέθαινες σιωπηλά. Κανείς δεν πρόσεχε το βλέμμα της ανάγκης. Κάπου έβλεπες τις ιστορίες της κατοχής. Κάποιο σημάδι έκλεψες ...

Δεν έψαχνες τα δάκρυα της κοιλάδας  κοίταζες μόνο τις πληγές των εχθρών  μα οι δικοί μας δεν πέθαιναν πια.  Με τ’ αστέρια στο στόμα δεν έσκυβες  για να ...

Τα γαλάζια γράμματα δεν έγραφαν για το μέλλον,  μιλούσαν μόνο για το παρελθόν του ωκεανού.  Ήταν η ανθρωπιά της μικρής μάγισσας  πάνω στο μαύρο μελάνι ...

Il ne suffit pas d’un symbole pour lutter contre la barbarie du régime turc car il sait qu’un symbole peut devenir symbolique et n’avoir en fin de compte ...

Ils ne se contentent plus de souiller les églises, Ils veulent s’approprier notre mémoire. Ils ne se contentent pas de commettre un génocide, Ils veulent ...

When Aeschylus wanted to write our memory he didn't choose a history book he didn't rely on the state he created a tragedy The Persians. Now the ...

Όταν ο Αισχύλος θέλησε να γράψει τη μνήμη μας δεν επέλεξε ένα βιβλίο ιστορίας δεν περίμενε τον κρατικό φορέα δημιούργησε μια τραγωδία τους Πέρσες. ...

Δεν είχαμε πια ούτε πληγή μάς είχαν αφήσει μόνους δίχως γη. Δεν είχαμε χώρο για τους τάφους μας μάς είχαν κλέψει και το θάνατό μας. Μα τα λουλούδια ...

Chaque peuple n’a que la valeur qu’il mérite. Il ne sera jamais à l’abri des traîtres, pas même des lâches ou des vils mais cela ne remet rien en cause ...

Notre peuple était dans le temps un immense champ de fleurs. Trop belles pour la barbarie. Aussi elle faucha les magnifiques pour ne laisser que les sauvages. ...

Φοβόμαστε την αναγνώριση, για την ασφάλειά μας και το αυτοκίνητο. Θέλουμε μια λύση δίχως προβλήματα. Οι αγνοούμενοι δεν πρέπει να είναι αιχμάλωτοι. ...

Lorsque les barbares nous accusent nous savons que nous sommes innocents mais que devons-nous répondre aux critiques de nos propres enfants ? Ils pensent ...

Dead since our birth, we survive barbarity for the future of humanity. In the middle of innocents and victims we engrave inside the light the memory ...

Morts depuis notre naissance, nous survivons à la barbarie pour l’avenir de l’humanité. Au milieu des innocents et des victimes nous gravons dans la lumière ...

Από τη γέννησή μας νεκροί, επιζούμε στη βαρβαρότητα για το μέλλον της ανθρωπότητας. Εν μέσω αθώων και θυμάτων χαράζουμε στο φως τη μνήμη του λαού ...

Χωρίς αγάπη και χαρά  τα τέρατα δεν πεθαίνουν  για ν’ αντέξουν τις φωτιές  και τις πληγές της κοινωνίας  που φτύνει τα νεκρά περιστέρια.  Ακόμα και δίχως ...

Ηλιοβασίλεμα δίχως βασιλιά,  ανθρωπότητα δίχως κοινωνία,  ρεμπέτικα δίχως μπουζούκια,  αντάρτες δίχως προδότες,  μνήμη δίχως λάθη,  ον δίχως ζειν.

Ο κόσμος είχε γεμίσει πληγές  και δεν άκουγε πια τις κραυγές.  Τότε γεννήθηκε το παιδί των ανέμων  για να ζήσει μέσα στο αύριο των αιώνων.  Μα η κοινωνία ...

Αιώνες ο ωκεανός έγραφε τ’ ακρογιάλι  όμως ποιος το πρόσεχε;  Χειμώνες περνούσε η ρωμιοσύνη της φωτιάς  όμως ποιος την έκλαιγε;  Μέσα στους ελαιώνες πέθαινε ...

Πάνω στον σταυρό νόμιζε ότι τα είχε αντέξει όλα  την καταδίκη της κοινωνίας,  την αδιαφορία των ατόμων,  την προδοσία των φίλων,  τη λήθη του λαού  όμως ...

Έψαχνες μαζί μου τον τάφο της γιαγιάς  μα δεν κατάλαβες την αξία σου.  Κρατούσες τα λουλούδια της μυθολογίας  μα δεν έμαθες για τα πάθη μου.  Κι ήσουν ...

Le Christ n’est pas seulement mort sur la croix. Il est aussi mort de faim en Ukraine. La barbarie l’avait cloué au sol pour qu’il voie l’absence du ...

La barbarie avait crucifié l’église pour condamner les hommes libres des territoires occupés seulement la serrure avait gardé le secret. L’église aux ...

Au milieu des croix brisées par les fanatiques de l’oubli le fenouil redonnait de la couleur au cimetière de la mémoire. Aussi nous avons décidé de ...

Tu étais depuis des siècles sur la croix par amour de l’humanité mais les barbares de l’oubli t’ont retrouvé dans un petit village maronite à Chypre. ...

Πάνω στο πρόσωπό σου διάβαζα τα λάθη  κι έβλεπα το βάθος και τα πάθη.  Δεν έκλαψες, δεν λύγισες όταν πάλευες  με την ανθρωπιά των λέξεων  ενάντια στη λήθη ...

Οι λέξεις ήταν σκληρές για σένα.  Δεν είχες δει ποτέ τα βότσαλα.  Κι όταν αντίκρισες τον ωκεανό,  τον γαλάζιο γίγαντα της ανθρωπιάς,  κατάλαβες ότι μπορούσες ...

Οι δύο πέτρες ήταν μία.  Και είχε μία κρυφή πληγή.  Η ανθρωπιά είχε χαράξει τα σύμβολά της  για να μη χαθεί η ύπαρξή της.  Η πέτρα άνοιγε μόνο με φιλιά  ...

Όταν βρεθήκαμε ζωντανοί ανάμεσα στους σταυρούς  σαν τα λουλούδια που θα ξεραθούν  ψάξαμε για το αθάνατο νερό  και βρήκαμε την πηγή της μνημοσύνης.  Δεν ...

Πάνω στη βυζαντινή εικόνα τα στίγματα της κατοχής δεν είχαν σβήσει. Κάθε μέρα πλήγωναν τον Άγιο με το τσεκούρι της ημισελήνου και τις κορυφές ...

Όταν σηκώσαμε τον σταυρό δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος είχε λυγίσει από τα βάσανα και για να μην σπάσει τον ξαπλώσαμε στην πλαγιά των νεκρών για ...

Τριαντατρία χρόνια μία γυναίκα μόνο μία κρατά πάνω στους ώμους της τον σταυρωμένο Χριστό σαν το μικρό κοτσάνι που κρατά τα πέταλα του λουλουδιού. ...

Η μελέτη του βιβλίου της Στ΄ Δημοτικού από την Ακαδημία Αθηνών αποτελεί ένα νέο βήμα για τον αγώνα της μνήμης και της ιστορίας. Οι κριτικές του βιβλίου ...

Δεν ήξερα τι ήξερες  για να πεθάνω για σένα.  Δεν ήθελες ό,τι ήθελα  για να ζήσεις σαν εμένα.  Και οι δύο μόνοι αλλά μαζί  γράφαμε τα άγραφα  της ιστορίας.  ...

Το τραγικό της ιστορίας με το κωμικό της αμαρτίας βρέθηκαν μέσα στο ίδιο βιβλίο για να ξεχάσει η μνήμη για να θυμηθεί η λήθη την αξία της προδοσίας, ...

Εκείνη την ημέρα βρεθήκαμε ξανά  όπως την προηγούμενη και την επόμενη.  Δύο μνήμες μέσα στη λήθη,  δύο σελιδοδείκτες μέσα σ’ ένα χαμένο βιβλίο.  Δεν θέλαμε ...

Il était si petit qu’il n’aurait dû naître. Il était si vieux qu’il n’aurait dû mourir. Le petit dragon était un maître. Il avait parcouru la voie. Il ...

Les hommes ne comprenaient pas son existence. Les gens refusaient sa résistance. Les enfants aimaient sa patience. Il n’était qu’un présent pour eux. Mais ...

Le dragon ne pouvait blesser les enfants des pierres, il était sans griffes. Le dragon n’avait pu supporter leur massacre, il n’avait pas vécu. Le dragon ...

Το παιδί δεν έλεγε τίποτα. Ήταν η πρώτη στάλα πόνου. Δεν ήξερε πώς να λυπηθεί. Μέσα στη σιωπή έκλεψε μια στιγμή από το πάθος. Ήθελε να κλάψει ...

Εσύ που δεν ήθελες να ζήσεις σκλάβος  γιατί έγινες δούλος;  Εσύ που δεν έμαθες τη γλώσσα του κατακτητή  γιατί θέλεις την ιστορία του;  Δεν λυπάσαι τους ...

Dans ce pays où la langue avait un son étrange, nous cherchions vainement des mots familiers. Empire d’autrefois, peuple d’antan, nous avons tout de même ...

Sur le sommet des montagnes et sur le toit des églises nous ne contemplons pas notre passé, nous préparons l’avenir d’un peuple qui ne veut plus s’agenouiller ...

-Η Εκκλησία αναστηλώθηκε. -Ποια Εκκλησία; -Η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας. -Στα κατεχόμενα; Χρόνος. Είναι αδύνατο. -Κι όμως είναι η πραγματικότητα. ...

Les enfants n’étaient pas tous morts. Ils jouaient encore avec les osselets de leurs petits camarades de classe. Sans comprendre les règles sociales, sans ...

Il ne voulait pas perdre le goût de la source Et gardait en lui cette blessure. Le monstre était de nouveau seul Condamné par les instances des liaisons. ...

Δεν ήθελε να χάσει τη γεύση της πηγής και κράτησε μέσα του εκείνη της πληγής. Το τέρας ήταν και πάλι μόνο του καταδικασμένο από τους θεσμούς των ...

Sur le silence d’une nuit sans lune nous écrivions l’histoire des enfants du soleil pour ne pas oublier le combat d’antan de la mémoire et du sacrifice ...

Κανείς δεν ήξερε γιατί το τέρας  ήταν τόσο άσχημο.  Κανείς δεν ήξερε γιατί ο γίγαντας  ήταν τόσο γαλάζιος.  Μόνο η μικρή μάγισσα ήξερε  το μυστικό της ...

On an iron chair society had crucified a child. Its four extremities immobile, dead like nails of pain were holding it disabled. It was only its ...

Sobre una silla de hierro la sociedad había crucificado a un niño. Sus cuatro extremidades, inmóviles, muertas como los clavos del dolor lo mantenían ...

Sur une chaise en fer La société avait cloué un enfant. Ses quatre membres Immobiles, morts, Comme les clous de la souffrance Le maintenaient handicapé. ...

Πάνω σε μία σιδερένια καρέκλα  η κοινωνία είχε σταυρώσει ένα παιδί.  Τα τέσσερά του άκρα  ακίνητα, νεκρά  σαν τα καρφιά του πόνου  το κρατούσαν ανάπηρο.  ...

Su una seggiola di ferro la società aveva messo in croce un bambino I quattro arti immobili, morti come chiodi del dolore lo tenevano infermo. ...

Nuestros vientres no eran ni felices ni infelices, eran sólo y sencillamente redondos, tensados como la piel de los tambores que no eran capaces de ...

Nos ventres n’étaient ni heureux ni malheureux, ils étaient tout simplement ronds, tendus comme des peaux de tambour qui ne pouvaient jouer de la musique. ...

Οι κοιλιές μας δεν ήταν ούτε ευτυχισμένες ούτε δυστυχισμένες, ήταν απλά και μόνο στρογγυλές, τεντωμένες όπως τα δέρματα των τυμπάνων που δεν μπορούσαν ...

Όλοι πέθαιναν ψάχνοντας το νόημα της ζωής.  Εμείς ζούσαμε με την έννοια του θανάτου.  Όλοι έκλαιγαν τους χαμένους φίλους.  ...

Η κοινωνία σού έμαθε αρχές  και κρατούσες τους τύπους.  Το κοινωνικό ον έγινε μέσα σου θεσμός.  Δίχως τιμή, δίχως αξία  δεν ήξερες τι σημαίνει κόστος.  ...

Notre terre n’a jamais oublié ses souffrances malgré la barbarie turque. Mais elle n’a pas oublié non plus la liberté. Sur les vastes étendues de pierres ...

Όταν αντέδρασε ο λαός  οι ειδικοί τον αποκάλεσαν ηλίθιο.  Όταν αντέδρασε ο πρόεδρος  οι ειδικοί τον αποκάλεσαν γραφικό.  Όταν αντέδρασαν οι δάσκαλοι  οι ...

Για να μην ενοχληθεί η ησυχία του εγωισμού  η κοινωνία επέβαλε στην ανθρωπιά  να προδώσει τη φιλία.  Δεν ήξερε ότι αυτή η σκέψη  είναι μια χυδαιότητα  ...

Η κοινωνική βρισιά δεν χρησιμοποιεί χυδαίες λέξεις  μόνο χυδαίες σκέψεις.  Η κοινωνική βρισιά δεν εκφράζεται μπροστά στους φίλους  αλλά πάντα πίσω.  Η ...

Η πρώτη προδοσία ήταν κρυφή  και δεν φάνηκε με την αναγνώριση.  Η γενοκτονία ανήκε στο παρελθόν  και το σύμβολο ήταν συμβολικό.  Ενώ η δεύτερη ανακαλύφθηκε  ...

Ils attendaient celui qu’ils attendaient, Mais c’est l’autre qui arriva, l’homme. Il ne parlait pas de la même façon, N’abordait pas les mêmes thèmes. ...

Περίμεναν αυτόν που περίμεναν,  όμως ήρθε ο άλλος, ο άνθρωπος.  Δεν μιλούσε με τον ίδιο τρόπο,  δεν άγγιζε τα ίδια θέματα.  Κοιτούσε μόνο τα παιδιά  και ...

Le monde opprimait son monde Et elle ne savait plus si elle existait. Chacune de ses pensées était une blessure Aussi chacune de ses réponses était un ...

Ο κόσμος καταπίεζε τον κόσμο της  και δεν ήξερε πια αν υπήρχε.  Κάθε σκέψη της ήταν και μία πληγή  έτσι κάθε της απάντηση ήταν μία παύλα  δίχως να υπάρχει ...

Personne ne comptait sur eux. Pour la société, ils n’avaient pas de possibilités Et on leur avait enlevé leur humanité. Il ne fallait pas les fatiguer ...

Κανένας δεν τα υπολόγιζε.  Δεν είχαν δυνατότητες για την κοινωνία.  Και τους είχαν αφαιρέσει την ανθρωπιά.  Δεν έπρεπε να τα κουράσουμε με ερωτήσεις,  ...

- Où est l’ennemi ? - Pas ici. Nous l’avons repoussé. - Cette terre est la nôtre à nouveau ? - Tout ce que tu vois c’est le présent du passé. - Et notre ...

- Où se trouve cette petite bande de terre ? - Seulement sur la carte. - Alors à qui appartient la carte ? - A la mentalité de l’inertie. - Que pouvons-nous ...

Nous avons libéré nos terres mais personne ne le sait pas même les cartes d’état major. Nos églises ne sont plus séquestrées mais personne ne veut le ...

Quand l’histoire ne transcrit rien De l’oeuvre de la neutralité On se sent coupable. Alors en tant que coupable Pour le sauvetage de la neutralité On efface ...

Όταν η ιστορία δεν κατέγραψε τίποτα  από το έργο της ουδετερότητας  έχεις ενοχές.  Τότε ως ένοχος  για τη διάσωση της ουδετερότητας  σβήνεις την ιστορία ...

Τώρα που δεν υπάρχει πια ιστορία  όπως το γράφουν οι ειδικοί του τίποτα,  θα ζητήσουμε από την ασφάλεια,  για να μην ξεχάσουμε τη ζωή μας,  να μας φακελώσει ...

When our own were buried upright in our soil, what were the neutrals saying? Nothing! When our own were the victims innocent in our land, what did ...

Όταν οι δικοί μας ήταν θαμμένοι  όρθιοι μέσα στο χώμα μας,  τι έλεγαν οι ουδέτεροι;  Τίποτα!  Όταν οι δικοί μας ήταν θύματα  αθώα μέσα στη χώρα μας,  τι ...

Όταν πήγα σπίτι μου  ήσουν ήδη εκεί.  Δεν μπόρεσα να μιλήσω,  τόσα χρόνια  μού μάθαιναν μόνο τη σιωπή.  Γελούσες  με τη σιγουριά του καταπατητή.  ...

L’obsidienne n’était pas seulement noire comme l’histoire. Elle était aussi tranchante que le crime. Seulement c’était sa diaphanéité et sa pureté qui ...

La terre avait donné son dernier souffle. Dans l’immensité des étendues régnait le néant. Le soc n’avait plus rien à labourer. Ainsi vint le tour des hommes ...

Nous étions à moitié nus dans la prison. Mais cela ne suffisait pas à nous avilir. Alors nos bourreaux utilisèrent la pomme de terre. Ils nous affamaient ...

Νόμιζε πως όλοι τον αγαπούσαν.  Όλοι τον πρόσεχαν,  ειδικά τα κορίτσια.  Του έλεγαν αστεία  κι αυτός χαμογελούσε.  Τότε όλοι γελούσαν.  Κι ένιωθε υπέροχα  ...

To the other Peter Peter did not play. He was watching the others. He helped them when they didn't know how to play. He was staring at the table ...

Στον άλλο Πέτρο Ο Πέτρος δεν έπαιζε. Πρόσεχε τους άλλους. Τους βοηθούσε όταν δεν ήξεραν. Κοιτούσε το τραπέζι με τα αλογάκια. Μετρούσε τα βήματα με τα ...

Παλιές τραγωδίες έκαιγαν  τα βλέμματα της μνήμης  μα δεν σταμάτησαν την έρευνα.  Έπρεπε να μάθουν τα ξεχασμένα  για να ζήσει και πάλι  ένας ολόκληρος λαός  ...

Πάνω στα χειρόγραφα  έτρεχαν ανύπαρκτα βλέμματα.  Όμως είχαν αφήσει τα ίχνη τους  δίπλα από τα γράμματα.  Ακολουθούσα τα σχήματά τους  κι ένιωθα την ιστορία ...

Όταν μιλούσες για τον πόλεμο  έμοιαζε με ιστορία.  Όταν έλεγες ιστορίες  έμοιαζαν με παραμύθια.  Όταν μάς πρόσεχες  έμοιαζες με μάνα.  Ήσουν όμως η γιαγιά ...

Δεν μας αρέσουν οι δυσκολίες,  ενώ είναι οι μόνες που αξίζουν  να τις ξεπεράσουμε.  Οι ευκολίες δεν επιτρέπουν  την εξέλιξη του ανθρώπου,  αλλά μόνο τη ...

L’imagination de mon ami avait élevé au-dessus du sol les pierres de ses ancêtres pour montrer le poids du blé sur l’histoire de la mémoire. Seulement ...

Vous qui avez tant de mal à imaginer l’existence du petit prince en regardant les champs de blé, pouvez-vous imaginer des millions de petits princes tombés ...

Nous avions les yeux crevés, les dents arrachées, les ongles ensanglantés, le crâne rasé, les membres tatoués mais nous n’étions pas seulement des ...

Κανένας θεσμός δεν είναι ικανός  να δημιουργήσει τη ζωή  μόνο ο άνθρωπος.  Κανένα κράτος δεν είναι ικανό  να αναπτύξει νοημοσύνη  μόνο ο άνθρωπος.  Γι’ ...

How to explain the Great Famine to individuals who do not know what hunger is ? How to explain a Genocide to individuals who do not know what ...

Comment expliquer la Grande Famine A des personnes qui ne savent pas Ce que veut dire la faim ? Comment expliquer un Génocide A des gens qui ne savent ...

Πώς να εξηγήσεις τη Μεγάλη Πείνα  σε άτομα που δεν ξέρουν  τι σημαίνει πείνα;  Πώς να εξηγήσεις μια Γενοκτονία  σε άτομα που δεν ξέρουν  τι σημαίνει θάνατος;  ...

Ο καθένας νομίζει ότι είναι μόνος.  Όμως όλοι το πιστεύουμε.  Ο καθένας δίνει έναν αγώνα.  Όμως όλοι τα αποδεχόμαστε όλα.  Δεν υπάρχει θεωρία,  μόνο θυσία  ...

¿Cómo amar a miles de muertos? ¿Cómo recordar sus nombres? ¿Cómo llorar miles de tragedias? ¿Cómo olvidarte de sus vidas? Cuando eres sólo un hombre. ...

Comment aimer des millions de morts ? Comment se souvenir de leurs noms ? Comment pleurer des millions de tragédies ? Comment oublier leurs vies ? ...

Πώς ν’ αγαπήσεις εκατομμύρια νεκρούς;  Πώς να θυμηθείς τα ονόματά τους;  Πώς να κλάψεις εκατομμύρια τραγωδίας;  Πώς να ξεχάσεις τις ζωές τους;  Όταν ...

Buscaba en una lengua que desconocía huellas de muertos desaparecidos. Por entre las palabras del pasado estaban también las condenas del futuro. Debía ...

Elle cherchait dans une langue qu’elle ne connaissait pas Les traces des morts disparus. Parmi ces mots du passé Il y avait les condamnations de l’avenir. ...

Έψαχνε μέσα σε μία γλώσσα που δεν γνώριζε  τα ίχνη των αγνοούμενων νεκρών.  Ανάμεσα στις λέξεις του παρελθόντος  υπήρχαν και οι καταδίκες του μέλλοντος.  ...

Society explains us that Jews are to blamed for everything, that Armenians are coward, that Pontiacs are jokes and that Ukrainians are streetwalkers. ...

Η κοινωνία μας εξηγεί  ότι οι Εβραίοι φταίνε για όλα,  ότι οι Αρμένιοι είναι δειλοί,  ότι οι Πόντιοι είναι ανέκδοτα  κι ότι οι Ουκρανοί είναι του δρόμου.  ...

Certains pensent qu’ils n’ont jamais existé. D’autres croient qu’ils ne doivent pas exister. D’autres encore les ont oubliés pour ne pas s’inquiéter. Cependant ...

Le champ de grand-père était la mémoire du peuple. Il connaissait chaque épi, il connaissait chaque combat. Il était né après, quand c’était trop tard. ...

Το χωράφι του παππού ήταν η μνήμη του λαού.  Ήξερε κάθε στάχυ, ήξερε κάθε μάχη.  Είχε γεννηθεί μετά, όταν ήταν πια αργά.  ...

Un peuple tout entier n’a pu soutenir le poids du blé. Des millions de victimes fauchées en plein été pour effacer toute trace de résistance. Seulement ...

We fell altogether on the wheat color so that our land’s death couldn’t separate us. We grasped soil of stone shortly before embracing our homeland’s ...

Sur la couleur du blé Nous tombâmes tous ensemble pour que ne puisse nous séparer la mort de notre glèbe. Nous prîmes la terre de pierre peu ...

Πάνω στο χρώμα του σιταριού  πέσαμε όλοι μαζί  για να μη μας χωρίσει  ο θάνατος της γης μας.  Πιάσαμε το χώμα της πέτρας  λίγο πριν αγκαλιάσουμε  για ...

aux ancêtres de K. Onisenko Tes caresses me faisaient souffrir Je ne sentais que tes os Fins comme l’épi inexistant. Je ne pouvais supporter ton ...

Your caresses caused me pain I could only feel your bones slim like the non-existent cob. I could not endure your love, my pain was bigger. I closed ...

Στους προγόνους του Κ. Ονισένκο Τα χάδια σου με πονούσαν  ένιωθα μόνο τα κόκκαλά σου  λεπτά σαν το ανύπαρκτο στάχυ.  Δεν μπορούσα ν’ αντέξω την αγάπη ...

Lorsque nous marchions dans Saint-Jean et nous arrivions à la croisée de l’horizon là où le bœuf nous attendait au coin, je ne pouvais m’empêcher de penser ...

Il avait toujours été grand sans doute beaucoup trop grand. Mais c’était justement pour cela que j’éprouvais pour lui une tendre sympathie en voyant sa ...

Nous regardons certaines photographies du passé dans le but de ne pas oublier notre avenir. Car à travers les hommes du noir et blanc nous discernons les ...

Dans les rues de la ville S’enflait un bruit insolite Et avec lui un mythe. Dionysos était à nouveau parmi nous. Celui qu’avaient oublié même les anciens ...

Στους δρόμους της πόλης  απλώθηκε ένας πρωτάκουστος θόρυβος  και μαζί του ένας μύθος.  Ο Διόνυσος ήταν και πάλι ανάμεσά μας.  Αυτός που ξέχασαν ακόμα και ...

A l’homme de Lilith Après le génocide tout semblait vain même le simple fait d’exister. Pourtant en voyant mon ami danser un tango avec sa femme j’ai dû ...

Dans la classe, la petite arménienne n’était pas à sa place. Elle regardait non pas le maître qui parlait une autre langue mais une petite carte qui ressemblait ...

Μέσα στην τάξη, η μικρή αρμένισσα δεν ήταν στη θέση της. Κοίταζε όχι τον δάσκαλο που μιλούσε μία άλλη γλώσσα αλλά έναν μικρό χάρτη που έμοιαζε με ...

Tu regardais la classe et tu ne voyais pas la solitude. Tu ne faisais pas attention aux détails humains. Tu pensais qu’il n’y en avait pas besoin. Parce ...

Κοίταζες την τάξη και δεν έβλεπες τη μοναξιά.  Δεν πρόσεχες τις ανθρώπινες λεπτομέρειες.  Νόμιζες πως δεν υπήρχε καμία ανάγκη.  Διότι τα παιδιά δεν έκλαιγαν.  ...

Στον Κυριάκο Κ. Δάσκαλε, μη σταματήσεις τον αγώνα.  Ακόμα κι αν σε πληγώσουν  οι φανατικοί της λήθης και οι κυρίαρχοι του κενού,  πρέπει ν’ αντισταθείς.  ...

A Kiriakos K. Maître, n’arrête pas le combat. Même si les fanatiques de l’oubli et les souverains du vide Te blessent Il faut résister ! Nous, nous n’avons ...

Quand on te force à oublier, Quand on te force à lire Et à apprendre le livre de l’oubli, Alors l’illégalité devient légale Car seule la résistance est ...

Όταν σε αναγκάζουν να ξεχάσεις,  όταν σε αναγκάζουν να διαβάζεις  και να μαθαίνεις το βιβλίο της λήθης,  τότε η παρανομία γίνεται νόμιμη  διότι μόνο η ...

On nous demande d’oublier. On nous demande de nous taire. On nous demande de ne pas condamner. On nous demande de donner le grand pardon. Seulement nous ...

Μας ζητούν να ξεχάσουμε. Μας ζητούν να σωπάσουμε. Μας ζητούν να μην καταδικάζουμε. Μας ζητούν να δώσουμε την μεγάλη συγχώρεση. Όμως εμείς που δεν ...

Comme il n’y a pas eu de guerre, Il n’y eut pas de résistance. Comme il n’y a pas eu de combats, Il n’y eut pas de sacrifices. Mais il y a eu des collaborations ...

Όπως δεν υπήρχε πόλεμος,  δεν υπήρχε αντίσταση.  Όπως δεν υπήρχαν μάχες,  δεν υπήρχαν θυσίες.  Όμως υπήρχαν συνεργασίες  ακόμα και προδοσίες.  Όμως υπήρχαν ...

Là-bas où n’existait pas encore la terre Là-bas où s’ouvrait la blessure Se trouvaient les nuages d’océan. Ils cachaient les passions de l’histoire Ils ...

Εκεί που δεν υπήρχε ακόμα γη,  εκεί που άνοιγε η πληγή,  ήταν τα σύννεφα του ωκεανού.  Έκρυβαν τα πάθη της ιστορίας,  έκλεβαν το φως της δημιουργίας  για ...

Ce jour-là un homme plein de tendresse a enfin élevé sa voix au dessus du silence. Il regardait les gens et il voyait les hommes. Il récitait des mots ...

Εκείνη την ημέρα ένας άνθρωπος γεμάτος τρυφερότητα ύψωσε επιτέλους τη φωνή του πάνω στη σιωπή. Κοιτούσε τα άτομα κι έβλεπε τους ανθρώπους. Απήγγελνε ...

à Photis K. Quand nous étions petits nous avions un maître Et lui n’avait que nous. Alors avec lui nous menâmes notre premier combat. C’était le combat ...

Στον Φώτη Κ. Όταν ήμασταν μικροί είχαμε έναν δάσκαλο  και αυτός είχε μόνο εμάς.  Τότε μαζί του δώσαμε την πρώτη μάχη.  Ήταν η μάχη της ιστορίας μας.  ...

Quand les réformes post-modernes de l’histoire Ont tenté d’éliminer les maîtres des origines Sont apparus dans la classe les premiers irréguliers, C’étaient ...

Στον Φώτη Κ. Όταν οι μεταμοντέρνες μεταρρυθμίσεις της ιστορίας  προσπάθησαν να εξοντώσουν τους δασκάλους του γένους,  εμφανίστηκαν οι πρώτοι άτακτοι ...

Nous nous enfermons dans nos sens sans rechercher la quintessence. Nous nous emmurons dans le silence sans comprendre son essence. C’est ainsi que nous ...

Certains ont cru à la révolution de Freud alors qu’il ne s’agissait que d’un rêve. D’autres ont cru à l’analyse de Marx alors qu’il ne s’agissait que d’une ...

Μερικοί πίστευαν στην επανάσταση του Freud ενώ ήταν μόνο ένα όνειρο. Άλλοι πίστευαν στην ανάλυση του Marx μόνο που ήταν απλά μια ουτοπία. Τέλος όλος ...

Cuando olvidamos nuestra historia, cuando la palabra genocidio ya no tiene ningún significado, deja entonces de haber límites, y todo es ya posible; ...

Όταν ξεχνάμε την ιστορία μας,  όταν η λέξη γενοκτονία  δεν έχει πια κανένα νόημα  τότε δεν υπάρχει κανένα όριο,  όλα είναι πια εφικτά  ακόμα και το σύμβολο ...

A l’architecte du mémorial Petit-fils des survivants du génocide, l’homme de l’indicible décida de parler. Pour cela, il resta muet pendant des années ...

La musique ne cesse de mourir pour nous. Seulement les gens n’écoutent que le bruit. Rares sont les hommes qui n’oublient pas la mort. Grâce à eux, la ...

Η μουσική δεν σταματά να πεθαίνει για εμάς. Μόνο που οι άνθρωποι δεν ακούν παρά το θόρυβο. Σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που δεν ξεχνούν το θάνατο. Χάρη ...

Ce ne sont pas seulement les tyrannies qui haïssent Mozart. Ce sont aussi les sociétés qui ne peuvent régner sans lui. Ce sont les miséreux qui ne connaissent ...

Certaines choses sont simples. La misère et sa grandeur. Simples comme la mort. Peut-être même trop simples. Aussi les gens les rejettent. Comme si elles ...

Δεν μπορείς να πεθάνεις.  Είσαι αγνοούμενος.  Δεν μπορείς να μιλήσεις.  Είσαι εγκλωβισμένος.  Δεν μπορείς να ξεχάσεις.  Είσαι πρόσφυγας.  Ενώ οι άλλοι ...

Ήταν Ισπανός και πατριώτης.  Και κανείς δεν ήξερε τ’ όνομά του.  Ήταν νεκρός και αναρχικός.  Και κανείς δεν έκλαψε για τ’ όνομά του.  Ήταν το τελευταίο ...

Κάτω στο έδαφος, ένα πτώμα.  Πάνω στη γη, ένα σώμα.  Αντίσταση και θυσίες.  Αντάρτες και εξουσίες.  Μέσα στη σιωπή, ένας άνθρωπος.  Έξω, η κοινωνία.  Κι ...

Si nous aimions tant le couscous c’était qu’à travers ses graines nous revoyions les dunes de sable. Si nous aimions tant sa chaleur c’était qu’à travers ...

Nous avions les pieds noirs tellement le sable nous avait brûlés. Nous avions les pieds noirs pour marcher et ne pas nous arrêter. Car notre terre n’avait ...

Όλοι κοίταζαν την επιφάνεια του ωκεανού  και νόμιζαν ότι έβλεπαν το χρώμα του.  Όμως το βάθος του μετώπου έκρυβε  όχι μόνο την αξία της σιωπής αλλά και ...

Τόσα χρόνια διαβάζαμε σιωπηλά  και μας καταδίκαζαν να φωνάζουμε.  Τόσα χρόνια μόνο τη νύχτα  μαθαίναμε την ουσία των βιβλίων.  Τόσα χρόνια πεθαίναμε κάθε ...

Voltaire en voulait à Dieu pour un tremblement de terre Mais la science de son époque avait su le réconforter. Seulement si Voltaire avait connu notre ...

Avant nous aimions la liberté plus que tout seulement nous sommes morts. Ensuite nous aimions la vie plus que tout seulement nous sommes prisonniers. ...

Μελίνα, αν ήσουν εδώ  και σ’ άκουγαν να μιλάς για τα μάρμαρά μας  και σ’ έβλεπαν να σηκώνεις τη σημαία μας  οι φανατικοί της λήθης  θα σε καταδίκαζαν και ...

Il ne leur suffisait pas de ne pas t’avoir protégé Quand l’histoire en a eu besoin. Il leur fallait aussi t’expliquer L’essence de la trahison. Ils ne ...

Δεν έφτανε που δεν σε προστάτευσαν  όταν το είχε ανάγκη η ιστορία.  Έπρεπε και να σου εξηγήσουν  την ουσία της προδοσίας.  Δεν θέλουν το παρελθόν  για ...

Los fanáticos del olvido no quieren símbolos, no quieren héroes ni luchas. Quieren que nos olvidemos hasta de nuestras derrotas. Ya nada más debe ...

Les fanatiques de l’oubli Ne veulent pas de symboles Pas de héros Ni de combats. Même nos défaites Ils veulent que nous les oubliions. Plus rien ...

Οι φανατικοί της λήθης δεν θέλουν σύμβολα, δεν θέλουν ήρωες, ούτε μάχες. Ακόμα και τις ήττες μας θέλουν να τις ξεχάσουμε. Τίποτα πια δεν πρέπει ...

Si nous marchions toujours pieds nus ce n’était pas en raison de notre pauvreté, nous aimions sentir notre terre. Elle avait la chaleur du soleil, la douceur ...

Αν περπατούσαμε πάντα ξυπόλυτοι δεν ήταν εξαιτίας της φτώχειας μας, μας άρεσε να αισθανόμαστε τη γη μας. Είχε την ζέστη του ήλιου, τη γλυκύτητα της ...

Nous regardions l’avenir mais l’immobilisme des gens avait cloué notre existence. Et notre vie n’était qu’une déchirure qui cherchait à se libérer pour ...

Dans la solitude du combat il est possible de trouver l’homme, celui qui est prêt à mourir, pour un frère inconnu, pour un peuple disparu, pour une terre. ...

En las profundidades de la noche buscábamos nuestras sombras sin esperanza, sin luz. Sólo personas éramos, sin plegarias, sin deseos. Y entonces decidimos ...

Dans la profondeur de la nuit Nous cherchions nos ombres Sans espoirs, sans lumière. Nous étions seulement des hommes Sans prières, sans souhaits. C’est ...

Μέσα στο βάθος της νύχτας  ψάχναμε τις σκιές μας  δίχως ελπίδες, δίχως φως.  Ήμασταν μόνο άνθρωποι  δίχως προσευχές, δίχως ευχές.  Και τότε αποφασίσαμε  ...

Il ne suffit pas de voir des photographies pour comprendre un génocide. Il faut être capable de contempler la douleur de la larme d’un ami au moment où ...

They saw the knot without seeing the link which became a bond only when the thread of life was cut. The need was transformed to a commitment with ...

Εκείνοι έβλεπαν τον κόμβο  δίχως να δουν τον δεσμό  που έγινε δεσμός  μόνο όταν κόπηκε το νήμα της ζωής.  Η ανάγκη μεταμορφώθηκε σε δέσμευση  με τα δεσμά ...

Les simples n’avaient pas d’opinion. Ils attendaient. Qui sait quoi ? La fin de la domination ? Ou la venue de l’idiot ? Les libres étaient assiégés. Tous ...

Chaque amitié et une trahison. Chaque homme et une mort. La valeur du début, la fin. Et l’amour, conséquence des limites. Avec l’erreur, la passion. Avec ...

Κάθε φιλία και μία προδοσία.  Κάθε άνθρωπος κι ένας θάνατος.  Η αξία της αρχής, το τέλος.  Και η αγάπη αποτέλεσμα των ορίων.  Με το λάθος, το πάθος.  Με ...

Des dizaines d’hommes tiraient un navire lourdement chargé. Ils luttaient avec leurs corps contre la force des éléments. Ils s’épuisaient tels des éphémères ...

Les couleurs étaient si pesantes Que le drapeau ne pouvait être soulevé. Il y avait tant de sang Que l’homme tomba mort. Seule une peintre parvint ...

Τα χρώματα ήταν τόσο βαριά  που η σημαία ήταν ασήκωτη.  Τα αίματα ήταν τόσο πολλά  που ο άνθρωπος έπεσε νεκρός.  Μόνο μία ζωγράφος κατάφερε να τη σηκώσει.  ...

Je regardais les pierres qu’ils lui avaient jetées. Elles étaient toutes pointues et brisées Comme le voulait la cour du vide. Son visage était bleu Bien ...

Κοίταζα τις πέτρες που του είχαν πετάξει.  Ήταν όλες αιχμηρές και σπασμένες  όπως τις ήθελε η αυλή του κενού.  Το πρόσωπό του ήταν γαλάζιο  ακόμα και ματωμένο ...

Les enfants des survivants ne peuvent être innocents. Ils n’en ont pas le droit. Les enfants des bourreaux ne peuvent être coupables. Ils n’en ont pas ...

Lorsque tu cherchais les pierres de ton enfance, tu ne trouvais que des morceaux de tombes. Lorsque tu lisais tes premières pages d’écriture, tu ne recherchais ...

Il peignait les mots de chaque vers Pour écouter leur musicalité. Et il ressentait en elle le sacré de l’amour Sans les cordes de l’instrument. Chaque ...

Χτένιζε τις λέξεις κάθε στίχου  για ν’ ακούσει τη μουσικότητά τους.  Κι ένιωθε μέσα της το ιερό του έρωτα  δίχως τις χορδές του οργάνου.  Κάθε στροφή και ...

Elle était née en pleine barbarie. C’était son seul monde. Depuis petite elle voyait des ruines Sur lesquelles ils établissaient des fondations. Elle voulait ...

Είχε γεννηθεί μέσα στη βαρβαρότητα.  Αυτός ήταν ο μόνος κόσμος της.  Από μικρή έβλεπε τα ερείπια  πάνω στα οποία έχτιζαν θεμέλια.  Ήθελε να μάθει περισσότερα  ...

Au début le combat était un silence. Les victimes étaient plus nombreuses Que tout ce que pouvait supporter la terre. Personne n’osait briser Les liens ...

Αρχικά ο πόλεμος ήταν μια σιωπή.  Τα θύματα ήταν περισσότερα  απ’ όσα μπορούσε ν’ αντέξει η γη.  Κανείς δεν τολμούσε να σπάσει  τα δεσμά που δεν γνώρισαν ...

Il était la risée du champ tout entier. Il n’avait ni la blondeur du blé ni la douceur du pain. Il était toujours habillé de la même façon. Il n’avait ...

Tous disaient qu’il n’existait pas Ou plutôt ils ne voulaient pas qu’il existe. Entre l’oubli et l’indifférence Le caméléon et l’hippocampe Ecrivaient ...

Όλοι έλεγαν ότι δεν υπάρχει  ή μάλλον δεν ήθελαν να υπάρχει.  Ανάμεσα στη λήθη και στην αδιαφορία  ο χαμαιλέοντας και ο ιππόκαμπος  έγραφαν την ιστορία ...

A Leonardo Tout le monde lui répétait sans cesse qu’il ne pouvait pas faire trente-six choses à la fois pourtant à présent qu’il se promenait seul au ...

Tu écoutais des notes vieilles de 250 ans et je lisais des mots tracés il y a 50 ans. Nous étions dans le même monde pourtant celui du sacrifice et du ...

Je revoyais mon vieil ami souriant malgré le poids de sa douleur et je le remerciais d’être là près de moi sans l’autre. Il semblait heureux de repartir ...

Dans la pièce régnait l’absence. Pourtant les rôles avaient été distribués. Le metteur en scène était seul. Face à lui le néant. Les acteurs ne cherchaient ...

Quand ils vinrent de chez nous Personne ne fit attention à leur allure. Les hommes taillés dans la pierre Ne montraient pas la douleur de l’exil. Ils essayaient ...

Όταν ήρθαν από τα μέρη μας  κανείς δεν πρόσεξε το ύφος τους.  Οι πετροκομμένοι άνθρωποι  δεν έδειξαν τον πόνο της προσφυγιάς.  Προσπαθούσαν ν’ ακουμπήσουν ...

I didn't want you to cry from the beginning so I smiled. I caught your old hands and formed them again. I didn't want you to hurt too and I died young ...

Δεν ήθελα να κλάψεις από την αρχή  και σου χαμογέλασα.  Έπιασα τα γέρικά σου χέρια  και τα έπλασα και πάλι.  Δεν ήθελα να πονέσεις κι εσύ  και πέθανα μικρός  ...

Ο καθένας ζούσε τον δικό του θάνατο  μέσα στην κοινωνία της αδιαφορίας.  Κι όταν πεθάναμε μαζί για πρώτη φορά,  δεν κατάλαβαν την ανθρώπινη επανάσταση.  ...

Εκείνο το βράδυ που δεν έγινε ποτέ νύχτα  ζήσαμε μαζί την καταδίκη της κοινωνίας.  Μετρήσαμε έναν-έναν τους δικούς μας,  δεν θέλαμε να χάσουμε κανένα.  ...

Les gens aimaient les histoires drôles car l’histoire ne l’était pas pensaient-ils. Pourtant celle-ci faisait son possible pour les faire mourir de rire. ...

Malgré l’étendue de la société, les hommes se comptaient sur les doigts d’une main. Pour leur tenir compagnie, quelques pierres encore retenaient la mémoire ...

Nous traversions la plaine livide où les arbres tentaient avec peine de retenir le ciel. Les feuilles les avaient abandonnés pour rejoindre la glèbe gorgée ...

Γεννηθήκαμε μέσα στη φτώχεια και τα παλιά,  δεν είχαμε βαμμένα κόκκινα μαλλιά  όπως οι ομορφιές του λιμανιού.  Τα πλούτη μας  ένα κοντό παντελόνι.  Τα ...

Κανείς δεν έκλαψε για τις πέτρες μας  εκτός από τη βροχή μας.  Κανείς δεν πέθανε για τα μάρμαρά μας  εκτός από τον ήλιο μας.  Όλοι όμως ξέρουν τη μοναξιά ...

Αν θες να μάθεις πόσο βαρύ είναι το δάκρυ  προσπάθησε να το σπρώξεις από τα μάτια.  Αν θες να πιεις τον πόνο του άλλου  μην κοιτάς τα παράπονα, μόνο τις ...

Δεν κρατούμε τη ζωή, εκείνη μάς πληγώνει.  Δεν θέλουμε φωτιές και παίρνουμε μάχες.  Δεν πίνουμε γιαλούς, μα λάβα θάλασσας.  Δεν έχουμε τίποτα κι είναι ...

In the evenings when the noise of society ceases, we can hear the thought of silence. In these moments when the light wounds the black, we see the ...

Τα βράδια όταν παύει πια ο θόρυβος της κοινωνίας,  μπορούμε ν’ ακούσουμε τη σκέψη της σιωπής.  Εκείνες τις στιγμές όταν το φως πληγώνει το μαύρο,  βλέπουμε ...

Cela faisait des nuits que nous ne savions plus notre nom, notre vie, notre mort. Nous marchions comme des bêtes à l’abattoir sans habit, sans retenue, ...

Dans cette terre d’exil même les pierres comptaient car après l’horreur nous n’avions plus qu’elles. Dans cette terre d’amour même les cendres comptaient ...

Dans ce portrait exécuté par le maître, ce n’était pas le genévrier qui intriguait, ni l’air solennel, pas même les yeux en amande. Tout cela était connu ...

Décoré pour cacher l’essentiel dans les détails, le mystérieux lutrin supportait le poids de l’écrit. Objet curieux d’un tableau du maître d’antan, il ...

Κάτω από το φως της μουσικής  γράφαμε τις τελευταίες λέξεις  τόσο φοβόμασταν μη χάσουμε  τις νότες του ανέμου της ερήμου.  Πάνω στη θάλασσα της χαραυγής  ...

Dévêtus par l’hiver trop blanc les arbres du peuple semblaient si misérables que nous aurions donné notre vie pour eux. Seulement lorsque le vent ébranlait ...

A cette époque de terreur, nous étions dans la boue jusqu’au cou et marchions pour nous réchauffer, pour ne pas mourir dans un monde où rien ne pouvait ...

Avant de boire l’essence du thé, il est possible d’être touché par le parfum caché comme une perle dans un écrin noir qui n’attend que le geste grave du ...

Πριν να πιούμε την ουσία του τσαγιού, μπορεί να μας αγγίξει το άρωμα το κρυμμένο σαν μαργαριτάρι μέσα σε θήκη μαύρη που δεν περιμένει παρά μόνον τη ...

To Gavroche He did not know where to return except the streets since detested by a pimp and a tart. He did not gather with his fellow brothers ...

A Gavroche Il ne savait rentrer que dans la rue car détesté d’un maquereau et d’une morue. Il n’a recueilli ses frères cadets que parce qu’ils étaient ...

Là où d’autres ne voyaient qu’une quadrature, tu découvris une tangente grâce à ta spirale. Seulement, grâce à ta conscience, tu saisis le transport ...

Combien il est difficile de comprendre l’univers d’un homme de la solitude à partir de quelques notes éparses. Et pourtant celles-ci suffisent car ...

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε το σύμπαν ενός ανθρώπου της μοναξιάς από λίγες σκόρπιες νότες. Κι όμως αυτές εδώ επαρκούν διότι υπερβαίνουν αυτό ...

Parfois il suffit de contempler un tableau pour comprendre l’histoire cachée d’un peuple. A travers ses coups de pinceau le peintre sculpte la vérité ...

Αρκεί ενίοτε να μελετήσουμε έναν πίνακα για ν’ αντιληφθούμε την κρυμμένη ιστορία ενός λαού. Με τις πινελιές του ο ζωγράφος λαξεύει την αλήθεια μιας ...

Όταν είδα πρώτη φορά το σχολείο μου  νόμιζα πως ήταν οι φυλακές.  Όμως οι μεγάλοι μού εξήγησαν  ότι τα σίδερα ήταν για την προστασία μου.  Ήμουν μικρός ...

Είχε άδικο και το χέρι σπασμένο  κι έπρεπε να το προστατεύσω  από τον αδελφό μου.  Τότε κατάλαβα ότι δεν είχα οικογένεια.  Η επανάσταση του ηλίθιου  αρχίζει ...

Πάνω στο θρανίο της ανάγκης  έσπασα τα νύχια της γραφής.  Το μολύβι του σχολείου  έσβηνε με τη γόμα.  Ενώ ο πόνος χαράζεται μόνο.  Αμέσως μετά έμαθα το ...

Κάποτε όταν ήταν μικρή η Παναγιά θέλησε να πεθάνει μα δεν μπόρεσε. Δεν ήθελε να δει τα καρφιά και τον ξύλινο σταυρό μα έπρεπε. Κοίταζε τις μικρές ...

Un tempo quando la Madonna era bambina volle morire ma non poté. Non voleva vedere i chiodi e la croce lignea ma doveva. Guardò le piccole margherite ...

Les caméléons et les hippocampes sont étranges pour les gens. Sans intelligence ni mémoire doit être la société pour dominer la masse. Aussi l’unique ...

Οι χαμαιλέοντες και οι ιππόκαμποι  είναι παρέξενοι για τα άτομα.  Δίχως νοημοσύνη και μνήμη  πρέπει να είναι η κοινωνία  για να κυριαρχεί τη μάζα.  Άρα ...

Si la musique est si apaisante, c’est qu’elle ne parle pas. Elle ne désire que l’entente et non l’écoute. Elle se contente d’être sans s’imposer. Elle ...

Pourquoi les justes ont-ils cette maudite capacité à souffrir ? Telle est la question que se posent tous les bourreaux. Ils ne savent pas combien il en ...

Γιατί οι Δίκαιοι έχουν αυτή την καταραμένη ικανότητα να υποφέρουν; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτουν όλοι οι δήμιοι. Δεν ξέρουν πόσο κοστίζει το να μην ...

Elle n’aimait vivre en société que pour pouvoir se retirer dans son boudoir. Elle n’était ni de la haute ni de la basse mais elle adorait faire la poule. ...

Κανείς δεν τολμούσε να μπει  όμως η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή.  Οι σκέψεις του ήταν ανθρώπων ζωές  και οι μνήμες του λησμονιές.  Δεν είχε επιθυμίες ούτε ...

Εκεί βαθιά στον ιππόκαμπο  η μνήμη πάλευε με τη λήθη  για το μέλλον της ανθρωπότητας.  Όμως κανείς δεν έβλεπε τη μάχη  και ο καθένας προωθούσε την ειρήνη  ...

Qui aurait pu imaginer dans le monde de la complexité la vallée des hippocampes ? Réunis par la nécessité, ces mémoires de l’humanité, déchiraient ...

Les caméléons ne connaissaient pas cette joie et les hippocampes ne s’en rappelaient pas. Cependant les hommes continuaient à chercher une sorte de sérénité ...

Près de la cheminée le temps s’était arrêté juste pour quelques instants juste assez pour écrire un moment sur l’époque qui n’existerait plus car dorénavant ...

Πάνω στα λόγια της σιωπής, εκείνα που αγγίζουν την ουσία, γράψαμε την ιστορία της πληγής, τη μοναδική μας περιουσία. Δεν θέλαμε να ξεχάσουμε, δεν ...

Nous ne recherchons ni la gloire ni l’espoir car nous n’aurons l’une et ne croyons en l’autre. Nous ne désirons que la justice. Nous sommes des gueux mais ...

Il avait suffi d’un simple regard pour comprendre la nécessité d’explorer les profondeurs du passé de l’humanité. Il avait suffi d’un seul silence pour ...

Η κυρία μιλούσε τόσο γλυκά για τον θάνατο  που καταλάβαμε ότι τον είχε συναντήσει.  Είχε το ύφος του ποιητή  πάντα λεπτός ακόμα και άσχημος,  πάντα χαμογελαστός ...

He had all the difficulties in the world in drawing his pain. But what's worst is that he could manage. But his wise teacher, the representative of ...

Είχε όλες τις δυσκολίες του κόσμου  να ζωγραφίσει τον πόνο του.  Μα το χειρότερο ήταν ότι τα κατάφερνε.  Όμως ο σοφός του δάσκαλος,  ο αντιπρόσωπος της ...

Ανάμεσα στα χειρόγραφά σου βρέθηκε ένας μυστικός χάρτης. Είχες σημειώσει τις γραμμές του σιδηρόδρομου αλλά και τις καμπύλες του ποταμού. Όμως εκεί ...

Si nous résistons si bien à l’oubli C’est que la mémoire de l’humanité A enfoncé dans notre livre des signets. Car seule la crucifixion Donne un sens ...

Io sono libero perchè sono solamente frammenti di tempo.

Πάνω στα πυκνά σου γράμματα  Δεν βλέπω μόνο τα ίχνη  Του παρελθόντος  Αλλά και τα σχήματα  Του μέλλοντος.  Μού μαθαίνεις την ιστορία  Για να την γράψω  ...

A Albert Camus Au commencement, nous écrivons pour nos proches puis nous comprenons que nous n’en avons pas. Ensuite, nous écrivons pour nos amis puis ...

Les condamnés à vivre ne lisent pas les morts pour comprendre mais pour que la mémoire transcende la mort. Les condamnés à vivre n’écrivent pas pour être ...

-       Που είναι ο κόσμος, ρώτησε ο μικρός.  -       Μπροστά σου, παιδί μου.  -       Μα βλέπω μόνο το μέλλον και δεν υπάρχει ακόμα.  -       Ο κόσμος ...

A travers les salles obscures et les couloirs brisés, nous recherchions les traces d’un passé oublié mais fondu dans l’or des Thraces. Et c’est dans les ...

En retrouvant les voûtes turinoises et le ciel bleu turquoise sur les mobiles métalliques du voyage d’une place, nous comprîmes le lendemain soir.

Nous avions mal aux pieds sur les pavés du bord de Seine mais nous aimions cette terre de l’eau. Car près de la Cathédrale nous étions certains de retrouver ...

...

Notre vie commença par un procès et elle s’évada d’un château pour affronter l’indicible le crime contre l’humanité. C’est ainsi que notre mémoire devint ...

When I saw the sails without mast immersed into the blood of sky and the ocher of people I understood that upon them we would write our history ...

Όταν είδα τα πανιά δίχως κατάρτι βυθισμένα μέσα στο αίμα του ουρανού και την ώχρα του λαού κατάλαβα ότι πάνω τους θα γράφαμε την ιστορία μας ακόμα ...

...

Quelle est la valeur d’un juriste ? Quelle est la grandeur d’un polonais ? S’il fallait répondre par un seul mot, s’il fallait oublier le reste, alors ...

Ποια είναι η αξία ενός νομικού; Ποιο είναι το μεγαλείο ενός Πολωνού; Εάν θα έπρεπε να απαντήσω με μία λέξη εάν θα έπρεπε να ξεχάσω τα υπόλοιπα, τότε ...

Il était si petit qu’il n’aurait dû naître. Il était si vieux qu’il n’aurait dû mourir. Le petit dragon était un maître. Il avait parcouru la voie. Il ...

Εκεί στο Μοναστηράκι όπου η ανατολή αγγίζει τη γη μας θέλουμε ν’ ακούσουμε και πάλι τις χορδές του χρόνου. Τότε το λάδι θα γίνει χρώμα και οι πληγές, στιγμές ...

Ses sculptures étaient si frêles et si fines qu’elles nous semblaient humaines. Aussi en voyant les veines du marbre nous ne pouvions nous empêcher de ...

Ces êtres aussi rares que les pierres Existent. Dans la glèbe, ils se cachent Pour aimer. Dépourvus de couleurs, Ces caméléons de l’invisible Recherchent ...

Je parcourais les lettres que tu n’as pas reçues. Elles étaient restées sans réponse. Comme un long monologue Devenu lamentation, Cette correspondance ...

Nous croyions que les nôtres avaient connu le pire avec le génocide de notre peuple. Nous en étions persuadés. Jusqu’au jour où nous comprîmes que cette ...

Nous nous sommes battus pour garder un lambeau que tout le monde croyait perdu. Nous nous sommes sacrifiés pour sauver un drapeau que tout le monde ...

La tasse brûlait Mais les doigts couraient joyeusement Sur sa mémoire. L’odeur chaude Embaumait Et nous revoyions grand-mère Nous préparer le chocolat. ...

Έκαιγε το φλυτζάνι  μα τα δάκτυλα έτρεχαν χαρούμενα  πάνω στη μνήμη του.  Η ζεστή μυρωδιά  μας έσπαζε τη μύτη  και ξαναβλέπαμε τη γιαγιά  που μας ετοίμαζε ...

A l’école on me lisait Les combats que tu livras. A l’école on me dit Les sacrifices que tu vécus. A l’école on me parla De tes amis morts. Toi, tu étais ...

Στο σχολείο μού διάβασαν  για τις μάχες που έδωσες.  Στο σχολείο μού είπαν  για τις θυσίες που έζησες.  Στο σχολείο μού μίλησαν  για τους πεθαμένους φίλους ...

Ήμασταν χαμένοι εξ αρχής  κι ήμασταν ευτυχισμένοι.  Η Πόλη ήταν ο κόσμος μας.  Και ο κόσμος ήταν η Πόλη μας.  Έτσι νομίζαμε τουλάχιστον.  Κοιτάζαμε την ...

Δεν προλάβαμε να δούμε τον ήλιο της ζωής  κι ήρθε πάνω μας η σκιά της κατοχής.  Γεννηθήκαμε αργά, μα πεθάναμε νωρίς.  Ζήσαμε μόνο το πεπρωμένο της στιγμής  ...

You, who were not here, when we were there, you, who were not alive, when we were dying, you, who did not forget what you did not see, you, who did ...

Εσύ που δεν ήσουν εδώ όταν ήμασταν εκεί,  εσύ που δεν ζούσες όταν πεθαίναμε,  εσύ που δεν ξέχασες αυτά που δεν είδες,  εσύ που δεν έφαγες τις αναμνήσεις ...

Ты, кто не был здесь, когда мы были там, ты, кто не жил, когда мы умирали, ты, кто не забыл, то что не увидел, ты, кто не поел наши воспоминания, ...

Wasn’t it enough that I lost all my own people? Wasn’t it enough that I forgot my mountains? Wasn’t it enough that I was sacrificed in vain? Wasn’t ...

Ne suffisait-il pas que je perde tous les miens ? Ne suffisait-il pas que j’oublie ma montagne ? Ne suffisait-il pas que je me sacrifie vainement ? Ne ...

Δεν έφτανε που έχασα όλους τους δικούς μου;  Δεν έφτανε που ξέχασα τα βουνά μου;  Δεν έφτανε που θυσιάστηκα μάταια;  Δεν έφτανε που έζησα τον θάνατο μου;  ...

Мало того, что я потерял всех своих? Мало того, что я забыл свои горы? Мало того, что я пожертвовал собой напрасно? Мало того, что я прожил свою ...

Όταν ήμασταν μικροί  όλοι μας έλεγαν πόσο μεγάλοι ήμασταν.  Όταν μείναμε μόνοι  μετά τη γενοκτονία των αθώων  τότε καταλάβαμε πόσο μικροί ήμασταν.  Ζούσαμε ...

Je regardais la carte de l’horreur et je voyais disparaître nos terres sous les pioches de l’oubli. Nos morts ne suffisaient donc pas il fallait aussi ...

Toi qui es sourd aux cris des victimes lis les maux de Hugo. Toi qui es aveugle aux blessures des innocents regarde les massacrés de Delacroix. Toi ...

Πάνω στα βλέφαρα του ήλιου  δεν είδαμε ποτέ δάκρυα.  Δεν μπορούσε να πονέσει  γιατί ήξερε για μας.  Δεν θα αντέχαμε  και πέθανε άπονος.

Στα κατεχόμενα, σπάνιες είναι οι καμπάνες  που αγγίζουν ακόμα τον ουρανό.  Οι εγκλωβισμένοι δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν το βάρος τους  γιατί δεν είχαν πια ...

Δεν ξέραμε τι κάναμε  και ζούσαμε στη φυλακή της κοινωνίας.  Και όταν ήρθε ο ελεύθερος άνθρωπος  δεν καταλάβαμε ότι ήταν για μας.  Μας μιλούσε με ανθρωπιά  ...

Cela faisait des jours que nous marchions dans le froid. Cela faisait des nuits que nous ne mangions pas. Une seule et unique chose nous tenait en vie ...

Le Maître sculptait la matière avec la profondeur de l’ombre alors que le disciple ne voyait que lumière dans l’absence de pénombre. La maîtrise des reflets ...

Έκανε κρύο εκείνο το βράδυ  κι όμως η σόμπα έκαιγε.  Πάνω στις ξύλινες καρέκλες  ησύχασε για λίγο η ζωή μας.  Μα η χαρά ήρθε με το ψωμί.  Ήταν ξερό και ...

Δεν υπάρχουν άσπρες μέρες για μας  μόνο λευκές νύχτες  στα υπόγεια της κοινωνίας.  Ανάμεσα στους πίνακες και στα βιβλία  μία μόνο σκέψη δεν πέθαινε ποτέ.  ...

Ήταν άπονη η ζωή και γλυκός ο θάνατος  για τα μαύρα περιστέρια  κι όμως πετούσαν πάνω  στην πόλη της μοναξιάς.  Δεν ήθελαν αγάπη ούτε στοργή  μόνο κομμάτι ...

Je ne te connaissais pas mais ta tête penchée comme celle du Christ sur la croix me fit comprendre le sens caché de la passion. Tu m’as montré ce ...

Nous voyons les ténèbres pour montrer la lumière. Nous calculons les volumes pour dessiner la couleur. Nous observons les figures pour prévoir leur emplacement. ...

A travers la mémoire, ce morceau d’humanité dans notre intelligence, l’homme peut accéder à la dignité. Certes le chemin est étrange car il passe par la ...

Dans le temps l’orange n’était pas seulement bleue, elle était aussi un cadeau pour les enfants. Ensuite nous découpions son écorce en morceaux pour la ...

Nous avons appris à aimer nos morts car nous étions les seuls survivants. Nous avons oublié d’aimer le sort car nous étions les derniers vivants. Seulement ...

Nous ne dormions jamais, nous avions trop peur de rêver, nous en connaissions le coût. Mais les villes de noyés plantées dans les montagnes exigeaient ...

Ils étaient toujours auprès des puissants comme si la force pouvait traverser les parois opaques de la lâcheté. Et pourtant malgré leur ignorance les ...

« Près de Césarée, les Turcs assemblent dans un bâtiment plusieurs enfants. Ils appellent leurs mères et leur disent de reconnaître leurs enfants et ...

« A Malatia, les Turcs conduisent un enfant de 12 ans, islamisé, originaire de Samsoun, près d’un puits plein de cadavres et lui disent : « Regarde ce ...

The apostles weren't the only martyrs. They didn't know what is the meaning of suffering yet. They didn't live free. They didn't know the passion. ...

Δεν ήταν μάρτυρες μόνο απόστολοι.  Δεν ήξεραν ακόμα τι σημαίνει βάσανο.  Δεν ζούσαν ελεύθεροι.  Δεν γνώριζαν το πάθος.  Δεν υπήρχαν άνθρωποι μόνο άτομα.  ...

She wanted to tell them something and they thought that she couldn't. But he couldn't. They only listened to the words and they didn't comprehend the ...

Ήθελε κάτι να τους πει  και νόμισαν ότι δεν μπόρεσε.  Όμως εκείνος μπόρεσε.  Άκουσαν μόνο τα λόγια  και δεν κατανόησαν τις σιωπές.  Δεν ήταν δυνατόν.  ...

If you really want to live and not exist only you have to create key points on the strings to write the history of the future; otherwise, days ...

Ακόμα και εκεί που ήταν πολλοί  λίγοι κατάλαβαν την επανάσταση.  Περίμεναν απλοϊκά μηνύματα  και έλαβαν μόνο και μόνο απλά.  Δεν υπήρχαν άλλα λόγια  κι ...

Le bol de soupe était chaud. C’était l’heure et le Maître le savait. Alors il laissa sécher l’encre sur le manuscrit et se leva lentement pour passer à ...

Le Maître se croyait entouré Mais il n’était qu’encerclé. Ses manuscrits n’étaient pas aimés Mais seulement convoités. La vieillesse avait émoussé ...

L’étrange instrument du fin fond du temps n’avait que trois cordes pour souffrir avec l’homme qui le portait depuis toujours. Le plectre travaillait son ...

Ποιος βλέπει ότι το μέτρο της βαρβαρότητας  είναι μόνο και μόνο η αντίσταση της μνήμης;  Και ποιος βλέπει ότι η δύναμη της λήθης  είναι μόνο και μόνο η ...

We read the dead and we write for the unborn. We did not choose our season nor our society. They were not ours. We choose the people of the ...

When we want the recognition of genocide it is to pay tribute to the past, it is a necessity for memory. When we want penalization of negation it is ...

Quand nous voulons la reconnaissance du génocide c’est pour rendre hommage au passé, c’est un devoir de mémoire. Quand nous voulons la pénalisation de ...

Όταν θέλουμε την αναγνώριση της γενοκτονίας είναι για να αποδώσουμε τιμή στο παρελθόν, είναι ένα καθήκον της μνήμης. Όταν θέλουμε την ποινικοποίηση ...

Il portait en lui toute la misère du monde et même la musique ne pouvait le délivrer. Il avait été condamné à vivre mais il avait commué sa peine. Il avait ...

Avant de traiter de la grande stratégie européenne il est nécessaire de faire une mise au point due à Liddell Hart sur la différence fondamentale, du point ...

Les peintures du maître ne sont accessibles qu’à certains Et encore, ces hommes n’appartiennent pas tous à la même époque. Car l’intelligence ne suffit ...

Certains sont heureux de leur sort Alors que nous fabriquons notre destinée. D’autres sont tristes pour leur mort Alors que nous créons l’humanité. Nous ...

Les journées ne sont pas longues seulement lorsque nous sommes seuls, Elles le sont aussi au sein de la foule de l’indifférence. Les journées ne sont courtes ...

Nous traversâmes l’insupportable légèreté des êtres et nous frôlâmes les stèles du mémorial juste en dessous du ciel des pierres d’Arménie. Seulement ...

Elles étaient trois comme les graces et chacune avait des caractéristiques de romans. Aussi elles rappelaient les héroïnes de vipère au poing ou de poil ...

Sur le tableau, le peintre arménien Avait effacé les contours avec art. Le portrait de la jeune femme Etait tout imprégné de la force Des éléments de la ...

Il parlait tant bien que mal notre langue Et il faisait tout pour être discret. Il cachait sa passion du monde Et son amour de la vie. Cependant tout cela ...

Pourquoi aimons-nous enfermer la musique dans une boîte ? Pourquoi aimons-nous écouter la répétitive mécanique ? Cherchons-nous des marteaux sans maître ...

À travers le regard vitreux des vieux nous avons du mal à percevoir leurs sentiments et nous finissons par les déshumaniser pour nous sentir moins coupables ...

Dans ce village, les gens parlaient peu. Leur terre aride ne leur avait pas appris plus. Pour les étrangers c’étaient des hommes durs. Leur montagne ne ...

Le Maître examinait avec attention La chasse du caractère. Il remarqua la gouttière Et passa son doigt sur le cran. Ensuite il s’attarda sur le poinçon ...

Le Maître exercait sa pensée sur chaque page du manuscrit. Sa vision libertaire du monde interdisait les interdits sociaux. Un simple dessin, un croquis ...

At the edges of the world as well as through the crowd the humans are rare. Yet, they’re enough.

Autrefois nous ne prêtions pas attention à elle. Elle n’était que le petit pain des pauvres. Elle n’avait pas la grandeur des viennoiseries. Elle ne représentait ...

Les passants ne laissaient que des ombres derrière eux et ce malgré la lumière de la pluie. Parfois pourtant sur le bord des trottoirs l’eau s’arrêtait ...

Dans la ruelle étroite et sombre les hommes de l’ombre sous les parapluies s’enfonçaient pour traverser la masse noire des murs épais et trouver juste ...

Dans le domaine des droits de l’homme rien n’est donné et rien n’est acquis. Affirmer le contraire c’est de l’abus de confiance. Aussi nous devons écouter ...

Nous ne connaissions que le passé et la souffrance avant la rencontre avec le maître. Aussi nous ne pouvions imaginer ce que signifiait l’étrange expression ...

The beasts should win and they won. The humans should die and they died. But the beasts didn't catch up with metamorphosis and the humans became monsters. ...

Dans notre parc il y avait plusieurs mondes. Chacun d’entre eux était toujours prêt à nous accueillir. Nous les visitions au gré de nos envies de partager. ...

Quelques pages du passé suffisent pour bouleverser l’innocence du présent. Le fait de savoir les causes des effets rend plus rude l’acceptation de la ...

Mερικές σελίδες του παρελθόντος αρκούν για ν’ ανατρέψουν την αθωότητα του παρόντος. Το γεγονός της γνώσης των αιτιών των αποτελεσμάτων καθιστά πιο ...

Nous examinions la petite statue de bronze. Elle était filiforme et ne payait pas de mine. Ses jambes tortueuses avaient le signe de la fragilité. Sa tête ...

Les choses nous semblent si simples dans le présent que nous ne pensons pas à en fouiller la cause. Pourtant en étudiant le passé, nous voyons apparaitre ...

Eugène si tu les entendais, tu pleurerais à nouveau sur notre sort comme tu pleuras dans le temps sur notre mort. Les barbares s’en prennent à présent ...

Eugène αν τους άκουγες θα έκλαιγες και πάλι για την μοίρα μας όπως έκλαιγες για τον θάνατό μας. Οι βάρβαροι επιτίθενται τώρα στην ελευθερία που οδηγεί ...

Au-delà des stratagèmes de la dialectique, tu affrontas les tortures de la tyrannie en crachant à la figure du roi-bourreau ta propre langue. Et le ...

Sur une petite table la tour des livres attendait avec impatience la reconnaissance. Via la mémoire du maître les livres ne mouraient plus dans l’oubli. ...

Sur l’étrange photographie nous étions presque une famille normale. Il ne fallait pas faire attention au temps ni aux brisures de la vie, ni aux déchirures ...

Στην παράξενη φωτογραφία ήμασταν σχεδόν μια φυσιολογική οικογένεια. Δεν έπρεπε να δώσουμε προσοχή στον χρόνο ούτε στα ραγίσματα της ζωής, ούτε στα σχισίματα ...

Nos terres étaient immenses et nos montagnes plus grandes encore. Mais nous n’étions que des hommes et pour les barbares il n’y avait pas assez de ...

Τα εδάφη μας ήταν τεράστια και τα βουνά μας ακόμη μεγαλύτερα. Αλλά δεν ήμασταν παρά άνθρωποι και για τους βάρβαρους δεν υπήρχε αρκετός χώρος για εμάς. ...

Au bord de la Mer Noire il y avait une église blanche. Les bateaux aimaient voir sa coupole lorsqu’ils étaient perdus dans le vent. Et nous aimions ...

Στην άκρη της Μαύρης Θάλασσας υπήρχε μια λευκή εκκλησία. Στα καράβια άρεσε να βλέπουν το θόλο της ενώ χάνονταν μέσα στον άνεμο. Και σε μας αρέσει να ...

La pente était douce comme l’herbe où nous nous retrouvions en famille. Chacun de nous prenait appui sur l’autre ni par compassion ni par nécessité ...

Η πλαγιά ήταν γλυκιά όπως το γρασίδι όπου βρισκόμασταν οικογενειακά. Κάθε ένας από εμάς στηριζόταν πάνω στον άλλο όχι από συμπόνια ή από ανάγκη απλά ...

Nous gravîmes les marches du palais pour pénétrer dans le jardin secret où nous attendait la statue d’airain. Son allure nous sembla familière mais il ...

Le pont n’avait pas besoin de toucher l’autre rive. Il montrait déjà la voie de l’humanité. Il se tenait là comme un miracle suspendu. A lui seul, il était ...

Les hommes avaient marqué leur passion Sur cet obscur objet de réflexion. Codage étrange de la mémoire Dans les mouvements chaotiques de l’oubli, Accessible ...

Ils avaient soif de justice Mais ils se taisaient. Ils n’étaient pas des victimes Mais ils luttaient. Nul ne connaissait leur existence Mais le monde ...

Διψούσαν για δικαιοσύνη Αλλά σιωπούσαν. Δεν ήταν θύματα Αλλά μάχονταν. Κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή τους Αλλά ο κόσμος ολόκληρος είδε το έργο τους. ...

Qui peut imaginer le poids du voile Qui couvre l’histoire du génocide ? Qui peut comprendre combien pèse la lumière Qui recouvre les victimes de la barbarie ...

Ποιος μπορεί να φανταστεί το βάρος του πέπλου Που καλύπτει την ιστορία της γενοκτονίας; Ποιος μπορεί να καταλάβει πόσο ζυγίζει το φως που καλύπτει ...

Personne n’osait poser la question pourtant tout le monde connaissait la réponse. L’empire de la barbarie avait scellé le sort de plus d’un million et ...

Κανείς δεν τολμούσε να θέσει την ερώτηση ωστόσο όλος ο κόσμος γνώριζε την απάντηση. Η αυτοκρατορία της βαρβαρότητας είχε σφραγίσει την πορεία για περισσότερους ...

Nous traversions le vert et le noir et parfois même le bleu. Pourtant sur ces chemins sans espoir nous étions tout de même heureux. Etait-ce l’absence ...

Περνούσαμε το πράσινο και το μαύρο και κάποιες φορές ακόμα και το μπλε. Ωστόσο στα μονοπάτια χωρίς ελπίδα ήμασταν παρόλα αυτά ευτυχισμένοι. Ήταν η ...

Dans leurs immeubles usés les gens contemplaient les trains qui passaient. Rien ne venait perturber leur mémoire pas même l’ombre de ces soirs que d’autres ...

Μέσα στα φθαρμένα κτήρια τους οι άνθρωποι ατένιζαν τα τραίνα που περνούσαν. Τίποτα δεν θα διατάρασσε την μνήμη τους ούτε ακόμα και η σκιά αυτών των ...

Je me souviens à présent des gestes de mon grand-père. Il tremblait en tenant ces vieux papiers. Il semblait me dire quelque chose que je ne comprenais ...

Θυμάμαι τώρα τις κινήσεις του παππού μου. Έτρεμε κρατώντας αυτά τα παλιά χαρτιά. Ήθελε να μου πει κάτι που δεν καταλάβαινα. Ήταν συγκινημένος από τις ...

Combien de temps faudra-t-il encore au peuple arménien pour se rendre compte qu’il n’a pas seulement le droit mais le devoir de revendiquer son passé. ...

Πόσο καιρό χρειάζεται ακόμα ο αρμενικός λαός για να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνο δικαίωμα αλλά και καθήκον να διεκδικήσει εκ νέου το παρελθόν ...

Si tant d’innocents sont morts dans l’Empire Ottoman c’est que personne ne faisait attention aux innombrables détails bureaucratiques qui préparaient ...

Αν τόσοι αθώοι έχασαν την ζωή τους μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι γιατί κανένας δεν έδωσε προσοχή στις αμέτρητες γραφειοκρατικές λεπτομέρειες ...

Cachés dans le fond de la mémoire les manuscrits d’Alexandre C. attendaient patiemment les lecteurs du futur. Cela fait plus d’un siècle que leurs ...

Κρυμμένα στο βάθος της μνήμης τα χειρόγραφα του Αλέξανδρου Κ. περίμεναν υπομονετικά τους αναγνώστες του μέλλοντος. Ήταν για περισσότερο από έναν αιώνα ...

Nous ne nous rendons point compte de l’importance des différences en n’examinant que le présent. Cependant en étudiant avec soin les manuscrits du passé ...

Nous croyions que les gens étaient des hommes à la naissance. Mais c’était faux. Nous croyions que les gens devenaient des hommes avec le temps. Mais ...

Πιστεύαμε ότι τα άτομα ήταν άνθρωποι από την γέννηση. Αλλά ήταν λάθος. Πιστεύαμε ότι τα άτομα γίνονταν άνθρωποι με τον χρόνο. Αλλά κι αυτό επίσης ...

Nous aimions goûter des mets rares et pourtant si simples. Les bonbons de fleurs nous montraient de nouveaux champs. Les oublies nous rapportaient de ...

Sur les pavés de la rue de la Juiverie, nous ne voyions pas seulement ruisseler le temps. Il y avait aussi nos mémoires du futur. Dans le temps, nous nous ...

Στα λιθόστρωτα του δρόμου του Εβραϊσμού, δεν βλέπουμε μόνο τον χρόνο να κυλά. Υπήρχαν, επίσης, οι αναμνήσεις μας για το μέλλον. Με τον καιρό, δραπετεύαμε ...

Dans le café de l’angle nous n’étions pas venus pour entendre le bruit des gens seulement la musique des hommes. L’orchestre ne jouait pas, il se contentait ...

Στο γωνιακό καφέ δεν είχαμε πάει για να ακούσουμε τον θόρυβο των ατόμων μόνο την μουσική των ανθρώπων. Η ορχήστρα δεν έπαιζε ευχαριστιόταν να συμφωνεί ...

Si nos pas sont lourds C’est qu’ils sont chargés d’histoire. Non pas celle des manuels scolaires Mais celle que nous avons gardée Gravée dans notre mémoire ...

Αν τα βήματά μας είναι βαριά Είναι επειδή είναι φορτωμένα από την ιστορία Όχι αυτή των σχολικών βιβλίων Αλλά αυτή που προσέχουμε Χαραγμένη στην μνήμη ...

Nos grands-mères dénuées de seins le visage serré dans un foulard déchiré et le corps enveloppé dans un tissu d’airain ne cessent de nous regarder à travers ...

Qui se souvient à présent du regard des survivants ? Les réfugiés... Qui se souvient désormais de la douleur des passants ? Les oubliés... Nous étions ...

Ποιος θυμάται τώρα το βλέμμα των επιζώντων; Οι πρόσφυγες ... Ποιος θυμάται σήμερα τον πόνο των περαστικών; Οι ξεχασμένοι ... Ήμασταν Αρμένιοι, Έλληνες ...

You did not believe in utopia and you were lost inside reality. You did not believe in freedom and you were lost inside barbarity. You did not want ...

You were hearing screams and you couldn’t see the future. You were living through death and you were terrified from the death of life. Yet you were ...

Le Pont Euxin, ce n’est pas seulement des combats et des cris. Tu te souviens du froid et des montagnes, De la rudesse de la liberté... Mais les mottes ...

Quand tomba Constantinople, Les Pontiques ne cessèrent de se battre contre l’oubli. Ils ne voulaient pas que meure le mythe. L’empire de Trébizonde Etait ...

We didn’t want to see what we live. We only wanted to recall what we had forgotten. We thought that we existed then while the change was ready already. ...

Nous ne voulions pas voir ce que nous vivions. Nous voulions seulement nous rappeler Ce que nous avions oublié. Nous pensions qu’alors nous existions ...

Le soir quand il n’y avait plus de lumière, nous avions nos petits livres. Ils renfermaient tous nos secrets comme les meubles d’antan. Ils étaient en ...

Το βράδυ, όταν δεν υπήρχε πια φως, είχαμε τα μικρά βιβλία μας. Περιείχαν όλα τα μυστικά μας όπως τα παλιά έπιπλα. Ήταν κι αυτά επίσης ξύλινα αλλά ...

Everyone of us was a braid even if we were only skulls. Everyone of us was a human even if we were not only victims. Everyone of us was a soul even ...

Chacun de nous était une tresse même si nous n’étions pas des crânes. Chacun de nous était un homme même si nous n’étions que des victimes. Chacun de ...

Κάθε ένας από εμάς ήταν μια πλεξούδα ακόμη και αν δεν ήμασταν παρά μόνο κρανία. Κάθε ένας από εμάς ήταν ένας άνθρωπος ακόμα κι αν δεν ήμασταν παρά ...

...

Pourquoi le marbre est si blanc ? Pourquoi la haine est si grande ? Pourquoi les hommes sont si rares ? Pourquoi la liberté est si chère ? Pourquoi la ...

Γιατί το μάρμαρο είναι τόσο λευκό; Γιατί το μίσος είναι τόσο μεγάλο; Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι; Γιατί η ελευθερία είναι τόσο ακριβή; Γιατί ...

Nous tenions à peine dans la petite pièce mais nous étions conscients quelle était le lieu de naissance de la légende. Dans le futur, nous reparlerions ...

Auparavant les hommes ne nous regardaient que pour éviter de se trancher. Ils ne savaient pas que la mémoire blessait. Seulement avec l’avenir du néant ...

Nous regardions les visages de la souffrance. Seulement nous ne les aimions pas pour cela. Nous savions qu’ils attendaient la justice. Seulement nous n’entendions ...

Κοιτούσαμε τα πρόσωπα του πόνου. Μόνο που δεν τα αγαπούσαμε για αυτό. Γνωρίζαμε ότι περίμεναν τη δικαιοσύνη. Μόνο που δεν ακούγαμε παρά αναμνήσεις. ...

Les pierres suspendues regardaient la place. Elles contemplaient la vie des hommes. Elles connaissaient le passé et le néant. Elles admiraient les mouvements ...

We were born with the sin of death. That's what life's oblivion taught us. We were no longer aware of the past and we didn’t have a future. They had ...

Nous sommes nés avec le péché de la mort. L’oubli de la vie nous a appris cela. Nous n’avions plus connaissance du passé Et n’avions pas d’avenir. On nous ...

Γεννηθήκαμε με την αμαρτία του θανάτου. Αυτό μάς είχε μάθει η λήθη της ζωής. Δεν ξέραμε πια το παρελθόν και δεν είχαμε μέλλον. Μας είχαν αφήσει μόνο ...

Les anciens amis n’existaient plus. Un à un, ils étaient partis en silence. Ils ne résistaient plus à l’oubli. Ils voulaient vivre avant d’être oubliés. ...

Δεν υπήρχαν πια παλιοί φίλοι. Ένας-ένας είχαν φύγει σιωπηλά. Δεν άντεχαν πια τη λησμονιά. Ήθελαν να ζήσουν πριν τους ξεχάσουν. Όμως δεν το ήθελε η ...

Κανείς δεν ήξερε για τις λαβωματιές της ρωμιοσύνης. Κανείς δεν κοίταζε τα δόντια του ήλιου. Κανείς δεν διάβαζε τα κύματα της θάλασσας. Διότι κανείς ...

Personne ne connaissait Les blessures de la grécité. Personne ne regardait Les dents du soleil. Personne ne lisait Les vagues de la mer. Car il ne restait ...

Everybody was asking him why he wouldn’t open up his wings. Everybody was asking him why he wouldn’t fly in the skies. No one though understood his ...

Tous lui demandaient Pourquoi il n’ouvrait pas ses ailes. Tous lui demandaient Pourquoi il ne s’envolait dans les cieux. Mais personne ne comprenait ses ...

Όλοι τον ρωτούσαν γιατί δεν άνοιγε τα φτερά του. Όλοι τον ρωτούσαν γιατί δεν πετούσε στους ουρανούς. Κανείς όμως δεν καταλάβαινε τα λόγια του. Μόνο ...

Le violoncelle ne sonnait plus comme avant, Son joueur avait beau manier l’archet avec virtuosité, Il manquait l’essentiel. Son âme avait été arrachée ...

La petite aiguière d’étain Ne pouvait contenir que quelques fleurs, Pas même un souvenir, seulement des bribes. Aussi nous pensâmes aux immortelles, Ces ...

J’écoutais inlassablement cette musique originaire du pays des pierres Et j’entendais qu’au-delà de la souffrance d’un peuple, existait une beauté Que ...

Άκουγα ακούραστα αυτήν την μουσική που προερχόταν από την χώρα της πέτρας Και αντιλαμβανόμουν ότι πέρα από τη δυστυχία ενός λαού, υπήρχε ομορφιά Που ...

Comment décrire une bataille d’antan Sans parler du fracas des armes, Sans mordre la poussière sombre, Sans montrer le sang noir Sans pousser des cris ...

Πώς να περιγράψεις μία μάχη του παρελθόντος; Χωρίς να μιλήσεις για τον θόρυβο των όπλων Χωρίς να δαγκώσεις την σκοτεινή σκόνη Χωρίς να δείξεις το μαύρο ...

How should you describe a battle of the past? without a mention of the sound of the guns

Les innocents crient trop fort, Ils gênent la société idéale. Leurs cris dérangent son sommeil. Alors la société outrée Décide enfin d’agir Et lance son ...

Οι αθώοι φωνάζουν υπερβολικά δυνατά. Ενοχλούν την ιδανική κοινωνία. Οι κραυγές τους διαταράσσουν τον ύπνο τους. Έτσι η κοινωνία εξοργισμένη Αποφασίζει ...

He could have been a little salamander, a little tarentola, a little gecko or a little lizard. Only he wasn’t any of those. All these little beings were ...

Pour entrer dans ce village, En territoires occupés, Il fallait être Maronite. Mais nous ne l’étions pas. Aussi nous le devînmes pour nos amis. Pour ...

Για να μπεις σ’ αυτό το χωριό, Στα κατεχόμενα, Θα έπρεπε να είσαι Μαρωνίτης. Αλλά δεν ήμασταν. Έτσι γίναμε για τους φίλους μας. Για να μπούμε στο ...

Quand la nudité n’est pas que courbure et quand la rondeur devient nature, les seins, les fesses acquièrent du sens car l’esthétique rencontre l’essence, ...

Όταν η γυμνότητα δεν είναι παρά καμπυλότητα κι όταν η στρογγυλάδα γίνεται φύση το στήθος, οι γλουτοί αποκτούν νόημα γιατί η αισθητική συναντά την ουσία, ...

Avec l’ancienne plume Et l’encre lourde Nous écrivîmes sur le papier La seule chose Qui nous était restée, La seule chose Que nous n’avions pas oubliée, ...

Il faut être né vieux pour aimer les oliviers, à sa naissance. Leurs branches laissent passer la lumière comme elles laissent passer le temps. Leurs ...

Πρέπει να γεννηθείς γέρος για να αγαπήσεις τα ελαιόδεντρα στη γέννησή σου. Τα κλαδιά τους άφηναν να περνάει το φως όπως άφηναν να περνάει ο χρόνος. ...

A travers les siècles, Les maîtres communiquaient leur science Aux disciples, par énigmes. Il ne s’agissait pas de les résoudre Comme le croyaient les ...

Διαμέσου των αιώνων Οι Δάσκαλοι επικοινωνούσαν την επιστήμη τους Στους μαθητές, με αινίγματα. Δεν επρόκειτο να τους λύσουν Όπως πίστευαν οι άνθρωποι, ...

Même loin de chez nous, Nous ne pouvions l’oublier Car le moindre détail suffisait Pour nous rappeler notre origine solaire. Nous qui n’avions que les ...

Dans la pièce, les livres n’attendaient plus personne. Les manuscrits se taisaient. L’absence régnait. Pourtant sur un coin de table Le grand-père du pays ...

Μέσα στην αίθουσα, τα βιβλία δεν περίμεναν πλέον κανέναν. Τα χειρόγραφα σιωπούσαν. Η απουσία βασίλευε. Ωστόσο στην άκρη του τραπεζιού Ο παππούς της ...

Through the storm, through the noise we had only one thing on our mind: a few moments of peace, a few moments of joy. Only that how could those moments ...

Dans la tourmente, dans le fracas Nous n’avions qu’une seule chose en tête : Quelques instants de paix, quelques instants de joie. Seulement comment ces ...

Μέσα στη θύελλα, μέσα στο θόρυβο Δεν είχαμε παρά μόνο ένα πράγμα στο μυαλό μας: Μερικές στιγμές ειρήνης, μερικές στιγμές χαράς. Μόνο πώς αυτές οι στιγμές ...

Parfois il nous suffit de quelques mots Pour comprendre un sentiment. Parfois il nous suffit de quelques morts Pour comprendre un enjeu. Seulement comment ...

Μερικές φορές μας αρκούν κάποιες λέξεις Για να κατανοήσουμε ένα αίσθημα. Μερικές φορές μας αρκούν κάποιοι νεκροί Για να κατανοήσουμε το ζήτημα. ...

Nous répétions dans l’île comme pour ne pas oublier le souvenir. Nous grimpions sur les masses de pierre comme pour mesurer la grandeur humaine. Nous n’étions ...

Nous marchions sur le lac comme dans un parc, comme dans une langue sans accent. Nous murmurions le bruit des vagues pour ne pas blesser les regards. Et ...

On the old icons we don't see our past, we look at the colors and the light without examining the wounds of the shadow. While it is in the shadows ...

Sur les vieilles icônes nous ne voyons pas notre passé nous regardons les couleurs et la lumière sans interroger les blessures de l’ombre. Alors que dans ...

History is not made up from images. Those can be moments of immortality, but don't have inside the passion of life. As they can not die, they can not ...

L’histoire n’est pas composée de photos. Elles sont peut-être des instants d’immortalité, mais n’ont pas en elles la passion de la vie. Comme elles ne ...

Quelques hommes suffisent pour qu’un peuple ne meure. Même seule, l’essence ne s’éteint pas car ils vivent du souvenir du dragon. Et à travers eux, l’histoire ...

Nous travaillons dans le silence de la mort pendant que le bruit du jour s’étend de plus en plus sur la mémoire collective. Dans ce combat que certains ...

Nous recherchions dans les lettres du savant, le moindre indice, la moindre preuve de sa vision du monde d’antan. Il se battait contre le bras séculier ...

Le rivage flirtait avec notre mer et nous marchions sur la mémoire des pierres comme pour célébrer la passion des dunes et le désir du premier soleil bleu. ...

Le chant était si beau et si pur que nous pensions entendre un cri de désespoir, ce n’était pourtant pas cela. Le chant était plus profond et plus simple ...

Το τραγούδι ήταν τόσο όμορφο και τόσο αγνό που νομίζαμε ότι ακούγαμε μια κραυγή απελπισίας, ωστόσο δεν ήταν αυτό. Το τραγούδι ήταν πιο βαθύ και πιο ...

Nous écoutions le chant d’antan comme si c’était une prière. Nous aimions ces sonorités car elles ne pouvaient plus nous blesser. Même la voix de l’arménité ...

Les victimes ne sont pas coupables, pas plus les survivants. Ce sont leurs bourreaux qui veulent les transformer en coupables afin qu’ils ne puissent ...

C’était la première fois qu’ils nous permettaient D’être côte à côte. C’était la première fois que je sentais Mes frères. C’était la première ...

Ήταν η πρώτη φορά που μας επέτρεπαν Να είμαστε πλάι-πλάι. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωθα Τα αδέρφια μου. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος Έσκυβε πάνω ...

Առաջին անգամ էր, որ մեզ թույլ տվին Լինել կողք կողքի : Առաջին անգամ էր, որ ես զգացի Իմ եղբայրներին: Առաջին անգամ էր, որ ինչ-որ մեկը Հակվեց մեզ ...

While we are studying the manuscripts of the past, the fanatics of now erase our history. They don't hit the elderly anymore, they spread the hand ...

A l’heure où nous étudions les manuscrits du passé, les fanatiques du présent effacent notre histoire. Ils ne frappent plus les vieux, ils étendent ...

Την ώρα που μελετάμε τα χειρόγραφα του παρελθόντος, οι φανατικοί του παρόντος σβήνουν την ιστορία μας. Δεν χτυπούν πια τους γέρους, απλώνουν το χέρι ...