N. LYGEROS PhD

Dans la ruelle étroite et sombre les hommes de l’ombre sous les parapluies s’enfonçaient pour traverser la masse noire des murs épais et trouver juste ...

Dans le domaine des droits de l’homme rien n’est donné et rien n’est acquis. Affirmer le contraire c’est de l’abus de confiance. Aussi nous devons écouter ...

Nous ne connaissions que le passé et la souffrance avant la rencontre avec le maître. Aussi nous ne pouvions imaginer ce que signifiait l’étrange expression ...

Dans notre parc il y avait plusieurs mondes. Chacun d’entre eux était toujours prêt à nous accueillir. Nous les visitions au gré de nos envies de partager. ...

Quelques hommes suffisent pour qu’un peuple ne meure. Même seule, l’essence ne s’éteint pas car ils vivent du souvenir du dragon. Et à travers eux, l’histoire ...

Quelques pages du passé suffisent pour bouleverser l’innocence du présent. Le fait de savoir les causes des effets rend plus rude l’acceptation de la ...

Quand nous voulons la reconnaissance du génocide c’est pour rendre hommage au passé, c’est un devoir de mémoire. Quand nous voulons la pénalisation de ...

Nous examinions la petite statue de bronze. Elle était filiforme et ne payait pas de mine. Ses jambes tortueuses avaient le signe de la fragilité. Sa tête ...

Nous travaillons dans le silence de la mort pendant que le bruit du jour s’étend de plus en plus sur la mémoire collective. Dans ce combat que certains ...

Les choses nous semblent si simples dans le présent que nous ne pensons pas à en fouiller la cause. Pourtant en étudiant le passé, nous voyons apparaitre ...

Il portait en lui toute la misère du monde et même la musique ne pouvait le délivrer. Il avait été condamné à vivre mais il avait commué sa peine. Il avait ...

Nous recherchions dans les lettres du savant, le moindre indice, la moindre preuve de sa vision du monde d’antan. Il se battait contre le bras séculier ...

Le rivage flirtait avec notre mer et nous marchions sur la mémoire des pierres comme pour célébrer la passion des dunes et le désir du premier soleil bleu. ...

Le chant était si beau et si pur que nous pensions entendre un cri de désespoir, ce n’était pourtant pas cela. Le chant était plus profond et plus simple ...

Avant de traiter de la grande stratégie européenne il est nécessaire de faire une mise au point due à Liddell Hart sur la différence fondamentale, du point ...

Au-delà des stratagèmes de la dialectique, tu affrontas les tortures de la tyrannie en crachant à la figure du roi-bourreau ta propre langue. Et le ...

Nous écoutions le chant d’antan comme si c’était une prière. Nous aimions ces sonorités car elles ne pouvaient plus nous blesser. Même la voix de l’arménité ...

Sur une petite table la tour des livres attendait avec impatience la reconnaissance. Via la mémoire du maître les livres ne mouraient plus dans l’oubli. ...

Les victimes ne sont pas coupables, pas plus les survivants. Ce sont leurs bourreaux qui veulent les transformer en coupables afin qu’ils ne puissent ...

Les peintures du maître ne sont accessibles qu’à certains Et encore, ces hommes n’appartiennent pas tous à la même époque. Car l’intelligence ne suffit ...

Certains sont heureux de leur sort Alors que nous fabriquons notre destinée. D’autres sont tristes pour leur mort Alors que nous créons l’humanité. Nous ...

Les journées ne sont pas longues seulement lorsque nous sommes seuls, Elles le sont aussi au sein de la foule de l’indifférence. Les journées ne sont courtes ...

Nous traversâmes l’insupportable légèreté des êtres et nous frôlâmes les stèles du mémorial juste en dessous du ciel des pierres d’Arménie. Seulement ...

Elles étaient trois comme les graces et chacune avait des caractéristiques de romans. Aussi elles rappelaient les héroïnes de vipère au poing ou de poil ...

Sur le tableau, le peintre arménien Avait effacé les contours avec art. Le portrait de la jeune femme Etait tout imprégné de la force Des éléments de la ...

Il parlait tant bien que mal notre langue Et il faisait tout pour être discret. Il cachait sa passion du monde Et son amour de la vie. Cependant tout cela ...

Nous gravîmes les marches du palais pour pénétrer dans le jardin secret où nous attendait la statue d’airain. Son allure nous sembla familière mais il ...

Le pont n’avait pas besoin de toucher l’autre rive. Il montrait déjà la voie de l’humanité. Il se tenait là comme un miracle suspendu. A lui seul, il était ...

Pourquoi aimons-nous enfermer la musique dans une boîte ? Pourquoi aimons-nous écouter la répétitive mécanique ? Cherchons-nous des marteaux sans maître ...

Les hommes avaient marqué leur passion Sur cet obscur objet de réflexion. Codage étrange de la mémoire Dans les mouvements chaotiques de l’oubli, Accessible ...

À travers le regard vitreux des vieux nous avons du mal à percevoir leurs sentiments et nous finissons par les déshumaniser pour nous sentir moins coupables ...

Dans ce village, les gens parlaient peu. Leur terre aride ne leur avait pas appris plus. Pour les étrangers c’étaient des hommes durs. Leur montagne ne ...

Ils avaient soif de justice Mais ils se taisaient. Ils n’étaient pas des victimes Mais ils luttaient. Nul ne connaissait leur existence Mais le monde ...

Qui peut imaginer le poids du voile Qui couvre l’histoire du génocide ? Qui peut comprendre combien pèse la lumière Qui recouvre les victimes de la barbarie ...

Personne n’osait poser la question pourtant tout le monde connaissait la réponse. L’empire de la barbarie avait scellé le sort de plus d’un million et ...

Nous traversions le vert et le noir et parfois même le bleu. Pourtant sur ces chemins sans espoir nous étions tout de même heureux. Etait-ce l’absence ...

Dans leurs immeubles usés les gens contemplaient les trains qui passaient. Rien ne venait perturber leur mémoire pas même l’ombre de ces soirs que d’autres ...

Je me souviens à présent des gestes de mon grand-père. Il tremblait en tenant ces vieux papiers. Il semblait me dire quelque chose que je ne comprenais ...

Combien de temps faudra-t-il encore au peuple arménien pour se rendre compte qu’il n’a pas seulement le droit mais le devoir de revendiquer son passé. ...

Si tant d’innocents sont morts dans l’Empire Ottoman c’est que personne ne faisait attention aux innombrables détails bureaucratiques qui préparaient ...

Cachés dans le fond de la mémoire les manuscrits d’Alexandre C. attendaient patiemment les lecteurs du futur. Cela fait plus d’un siècle que leurs ...

Nous ne nous rendons point compte de l’importance des différences en n’examinant que le présent. Cependant en étudiant avec soin les manuscrits du passé ...

Nous croyions que les gens étaient des hommes à la naissance. Mais c’était faux. Nous croyions que les gens devenaient des hommes avec le temps. Mais ...

Nous aimions goûter des mets rares et pourtant si simples. Les bonbons de fleurs nous montraient de nouveaux champs. Les oublies nous rapportaient de ...

Sur les pavés de la rue de la Juiverie, nous ne voyions pas seulement ruisseler le temps. Il y avait aussi nos mémoires du futur. Dans le temps, nous nous ...

Dans le café de l’angle nous n’étions pas venus pour entendre le bruit des gens seulement la musique des hommes. L’orchestre ne jouait pas, il se contentait ...

Si nos pas sont lourds C’est qu’ils sont chargés d’histoire. Non pas celle des manuels scolaires Mais celle que nous avons gardée Gravée dans notre mémoire ...

Nos grands-mères dénuées de seins le visage serré dans un foulard déchiré et le corps enveloppé dans un tissu d’airain ne cessent de nous regarder à travers ...

Qui se souvient à présent du regard des survivants ? Les réfugiés... Qui se souvient désormais de la douleur des passants ? Les oubliés... Nous étions ...

You did not believe in utopia and you were lost inside reality. You did not believe in freedom and you were lost inside barbarity. You did not want ...

Eugène si tu les entendais, tu pleurerais à nouveau sur notre sort comme tu pleuras dans le temps sur notre mort. Les barbares s’en prennent à présent ...

Sur l’étrange photographie nous étions presque une famille normale. Il ne fallait pas faire attention au temps ni aux brisures de la vie, ni aux déchirures ...

Nos terres étaient immenses et nos montagnes plus grandes encore. Mais nous n’étions que des hommes et pour les barbares il n’y avait pas assez de ...

Au bord de la Mer Noire il y avait une église blanche. Les bateaux aimaient voir sa coupole lorsqu’ils étaient perdus dans le vent. Et nous aimions ...

La pente était douce comme l’herbe où nous nous retrouvions en famille. Chacun de nous prenait appui sur l’autre ni par compassion ni par nécessité ...

Le Pont Euxin, ce n’est pas seulement des combats et des cris. Tu te souviens du froid et des montagnes, De la rudesse de la liberté... Mais les mottes ...

Quand tomba Constantinople, Les Pontiques ne cessèrent de se battre contre l’oubli. Ils ne voulaient pas que meure le mythe. L’empire de Trébizonde Etait ...

Nous ne voulions pas voir ce que nous vivions. Nous voulions seulement nous rappeler Ce que nous avions oublié. Nous pensions qu’alors nous existions ...

Quand la nudité n’est pas que courbure et quand la rondeur devient nature, les seins, les fesses acquièrent du sens car l’esthétique rencontre l’essence, ...

Le soir quand il n’y avait plus de lumière, nous avions nos petits livres. Ils renfermaient tous nos secrets comme les meubles d’antan. Ils étaient en ...

Chacun de nous était une tresse même si nous n’étions pas des crânes. Chacun de nous était un homme même si nous n’étions que des victimes. Chacun de ...

Pourquoi le marbre est si blanc ? Pourquoi la haine est si grande ? Pourquoi les hommes sont si rares ? Pourquoi la liberté est si chère ? Pourquoi la ...

Nous tenions à peine dans la petite pièce mais nous étions conscients quelle était le lieu de naissance de la légende. Dans le futur, nous reparlerions ...

Auparavant les hommes ne nous regardaient que pour éviter de se trancher. Ils ne savaient pas que la mémoire blessait. Seulement avec l’avenir du néant ...

Nous regardions les visages de la souffrance. Seulement nous ne les aimions pas pour cela. Nous savions qu’ils attendaient la justice. Seulement nous n’entendions ...

Les pierres suspendues regardaient la place. Elles contemplaient la vie des hommes. Elles connaissaient le passé et le néant. Elles admiraient les mouvements ...

Nous sommes nés avec le péché de la mort. L’oubli de la vie nous a appris cela. Nous n’avions plus connaissance du passé Et n’avions pas d’avenir. On nous ...

Γεννηθήκαμε με την αμαρτία του θανάτου. Αυτό μάς είχε μάθει η λήθη της ζωής. Δεν ξέραμε πια το παρελθόν και δεν είχαμε μέλλον. Μας είχαν αφήσει μόνο ...

Les anciens amis n’existaient plus. Un à un, ils étaient partis en silence. Ils ne résistaient plus à l’oubli. Ils voulaient vivre avant d’être oubliés. ...

Δεν υπήρχαν πια παλιοί φίλοι. Ένας-ένας είχαν φύγει σιωπηλά. Δεν άντεχαν πια τη λησμονιά. Ήθελαν να ζήσουν πριν τους ξεχάσουν. Όμως δεν το ήθελε η ...

Personne ne connaissait Les blessures de la grécité. Personne ne regardait Les dents du soleil. Personne ne lisait Les vagues de la mer. Car il ne restait ...

Who saw the hawk While it was everywhere? Its colours had left traces on the walls. And yet noone understood except Lucas the meaning of ...

¿Quien ha visto el halcón aunque estuvo en todos los sitios? Sus colores han dejado las huellas sobre los muros. Pero nadie entendió a parte ...

Ποιος είδε το γεράκι ενώ ήταν παντού; Τα χρώματά του είχαν αφήσει τα ίχνη πάνω στους τοίχους. Κι όμως κανένας δεν κατάλαβε εκτός από το Λουκά ...

The other hawks knew about us. It wasn't the first time that would give their blood for this piece of earth inside the high seas. The endless ...

Los otros halcones sabían sobre nosotros. No era la primera vez que darían sus sangre para este pedazo de tierra en el alta mar. Lo infinito ...

Les autres faucons nous connaissaient. Ce n'était pas la première fois qu'ils donnaient leur sang pour ce morceau de terre au large. Le grand ...

Τα άλλα γεράκια ήξεραν για μας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που θα έδιναν το αίμα τους γι' αυτό το κομμάτι γης μέσα στο πέλαγος. Το απέραντο γαλάζιο ...

Silver blade you thought it had that sword. It wasn't decorate and it did not bend. The teacher had it for years. Since then you know after ...

Ασημένια λεπίδα νόμιζες ότι είχε εκείνο το ξίφος. Δεν ήταν διακοσμητικό και δεν είχε λυγίσει. Ο δάσκαλος το είχε εδώ και χρόνια. Από τότε ...

You never believed that it may be war for an island. But when you saw with your eyes the red dragon you finally realized that everything ...

Nunca has creído que se puede ocurrir guerra por una isla. Pero cuando viste con tus ojos el dragón rojo por fin te diste cuenta de que todo ...

Tu n'as jamais cru que pouvait arriver la guerre pour une île. Mais quand tu as vu de tes propres yeux le dragon rouge tu as finalement réalisé ...

Ποτέ δεν πίστεψες ότι μπορεί να γίνει πόλεμος για ένα νησί. Όταν όμως είδες με τα ίδια σου τα μάτια τον κόκκινο δράκο αντιλήφθηκες επιτέλους ...

Je sais que les livres épais ne te plaisent pas mais il faut que je te dise que là se cache le monde de l'imagination. En quelques minutes il ...

Ξέρω ότι δεν σ' αρέσουν τα χοντρά βιβλία αλλά πρέπει να σου πω ότι εκεί κρύβεται ο κόσμος της φαντασίας. Στα λεπτά δεν προλαβαίνει να μπει ...

Qui prenait garde au reflet discret au-dessus de la vitre qui n'était pas un miroir ? Tous regardaient ensemble les leurs attendant quelque ...

Ποιος πρόσεχε τη διακριτική αντανάκλαση πάνω στο τζάμι που δεν ήταν καθρέφτης; Όλοι κοίταζαν μαζί τον εαυτό τους περιμένοντας κάτι. Κι όμως ...

L'étrange cheminée était au centre de la bibliothèque. Elle n'avait pas changé là depuis des siècles et son marbre attendait encore du bois ...

Το παράξενο τζάκι ήταν στο κέντρο της βιβλιοθήκης. Δεν είχε αλλάξει εδώ και αιώνες και το μάρμαρό του περίμενε και πάλι τα νέα ξύλα για ...

La bicicleta era una y los descalzos eran dos. Subió el uno al manillar y el otro pisó los pedales. Así avanzaron en el principio silenciosamente ...

Il y avait un vélo et deux va-nu-pieds. L'un monta derrière le guidon et l'autre appuya sur les pédales. Ils avancèrent ainsi en silence ...

Ένα ήταν το ποδήλατο και οι ξυπόλυτοι δύο. Ανέβηκε ο ένας πάνω στο τιμόνι κι ο άλλος πάτησε τα πηδάλια. Έτσι προχώρησαν στην αρχή σιωπηλά ...

Il faisait froid la nuit cela était vrai cependant il faisait chaud car elle avait le teint de l'intimité. L'endroit était connu comme s'il ...

Έκανε κρύο τη νύχτα αυτό ήταν αλήθεια κι όμως ήταν ζεστό γιατί είχε τη χροιά της οικειότητας. Το μέρος ήταν γνωστό σαν να μας περίμενε για ...

Τα φώτα της Ζυρίχης έδειχναν ήδη κρυφά την επιστροφή στη νύχτα και πρόσεξα τα ίχνη, εκείνα που αφήσαμε για να μην ξεχάσουμε ότι εδώ κατάφερε ...

Η καμπυλωτή πόρτα δεν ήταν μόνο παράξενη αλλά και γοητευτική. Δεν πρόσεξες αμέσως τη σπάνια κλειδαριά και δεν την άνοιξες. Πέρασες το χέρι ...

Το ακέφαλο βιβλίο δεν ήταν γνωστό. Μόνο μερικοί μαθητές ήξεραν γι' αυτό. Δεν ήταν μυστικό απλώς άγνωστο. Κι όταν το άνοιξες νόμισες ότι το ...

Ο πάγκος ήταν σκληρός και το φως σκοτεινό αλλά ήμασταν μαζί. Νιώθαμε ο ένας τη ζέστη του άλλου. Στην σκηνή, ένα κερί πάνω στο τραπέζι κι ...

Did you hear something or are you still sleepy? Inside the dark theater i saw weird music that one with the tea. And the samovar still hot didn't ...

Άκουσες κάτι ή ακόμα νυστάζεις; Μέσα στο σκοτεινό θέατρο είδα την παράξενη μουσική εκείνη με το τσάι. Και το σαμοβάρι ακόμα ζεστό δεν άδειασε ...

Μπορεί και να ήταν η αρχή κανείς δεν το ξέρει ακόμα. Δεν ξεκουράστηκες καθόλου ενώ δεν τελείωσε ο αγώνας. Είσαι σίγουρος ότι θ' αντέξεις την ...

Why does earth forget her duty for sea? After there is the beginning of hellenism. And you that you don't give significance in codes and symbols ...

Γιατί η γη ξεχνά το χρέος της στη θάλασσα; Αφού εκεί είναι η αρχή του ελληνισμού. Κι εσύ που δεν δίνεις καμία σημασία στους κώδικες και τα ...

Ο συλλέκτης νησιών παρέμεινε σιωπηλός όταν έπεσε το κάστρο λες κι ήξερε ότι δεν ήταν το τέλος κοίταζε ήδη τα ερείπια για να βάλει δικούς του ...

Δεν περιμένω τίποτα διότι η αίθουσα αναμονής είχε ήδη γεμίσει και το καφενείο ήταν κλειστό λες και δεν υπήρχε κανείς ούτε στο λιμάνι ούτε στο ...

Les affres des Juifs commencèrent bien avant la Solution finale comme si tout le monde en Pologne attendait une justification, inutile dans le ...

Dans l'allée des Justes polonais, il était difficile de ne pas compter leur nombre extrêmement faible par rapport au nombre de victimes. Seulement ...

Benjamin Orenstein aurait pu rester cloîtré dans son silence mais il en a décidé autrement aussi il ne cesse d'accompagner les victimes de l'oubli ...

Combien d'années peut soutenir l'écho la disparition d'une voix ensevelie dans un cauchemar qui n'en finissait pas ? Combien de survivants faut-il ...

Ελεύθερος άνθρωπος είναι κι αυτός που βοηθά τον άλλον να απελευθερωθεί αλλιώς τι θα ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος δίχως τον συνάνθρωπο αν ...

Camisas arrugadas para la sociedad inaceptables para otros aunque evidencia que el monstruo ayuda solo a los hombres y no mira los detalles. ...

Τσαλακωμένα πουκάμισα για την κοινωνία απαράδεκτα για άλλους και όμως απόδειξη ότι το τέρας βοηθά μόνο τους ανθρώπους και δεν κοιτάζει τις ...

Regarde les tableaux même si tu ne peux imaginer la douleur de les avoir créés. Chacun d'entre eux est capable de dire un seul mot, c'est tout ...

Sur la musique de Satie il était possible de poser des fusains si humains qu'il était possible de pleurer juste en les admirant sans gêner les ...

Ξίφος φωτός είναι η πένα που πληγώνει αυτό το χαρτί αλλά κανείς δεν το προσέχει παρά μόνο όταν βλέπει εκείνη την υπογραφή που είχε αιώνες ...

Δερμάτινες σελίδες διαβάζω αιώνες για να μην ξεχάσεις τα κατορθώματα των ιπποτών που δεν έπαψαν ν΄αντιστέκονται στη βαρβαρότητα. Και ...

Όταν διάβασες στους Δίκαιους το στίγμα του τάγματος δεν κατάλαβες αμέσως τις σπάνιες επιπτώσεις και συνέχισες να ζεις λες και δεν υπήρχε μέσα ...

Στην αρχή ήταν μία δύσκολη έννοια. Οι παραγγελίες μαθητών δεν είναι αυτονόητες. Πώς να πιστέψεις ότι μπορείς κι εσύ να συμβάλλεις στο συλλογικό έργο; ...

Δεν ήταν θαύμα ; Είσαι σίγουρη; Και ο Χριστός; Ήταν μόνο περαστικός; Τίποτα άλλο; Δεν είχε νόημα; Και η θυσία; Δεν πιστεύεις σ' αυτή; Μα ...

When I talked to the others I didn't pay attention what you did. Little details riveted in my memory. And now I'm thinking of them as we see ...

Όταν μιλούσα στους άλλους δεν πρόσεχα τι έκανες. Μικρές λεπτομέρειες καρφωμένες στη μνήμη μου. Και τώρα τις σκέφτομαι όπως κοιτάζουμε τις πληγές. ...

Δεν με ξάφνιασε που κρύφτηκες σε σπιρτόκουτα ήθελες μάλλον να μου αποδείξεις την αγάπη σου για τον Προμηθέα και το φως του αλλά ο ήλιος ήταν πολύ ...

Poco antes de la exposición allí donde los colores quieren a los hombres, allí donde los hombres quieren las imágenes te quería a mi lado para ...

Λίγο πριν την έκθεση εκεί που τα χρώματα θέλουν ανθρώπους, εκεί που οι άνθρωποι θέλουν εικόνες σε ήθελα κοντά μου για να σου πω πόσο ανάγκη ...

Έτρεχε ακίνητος ο δρομέας και κανείς δεν έβλεπε το παράδοξο που έλυσε ο γλύπτης για να κατασκευάσει τη δυναμική του στατικού την ώρα ...

Two rivers, two rocky rivers were the statues in one hug of one anonymous sculptor who didn't want to believe Heraclitus and prefered Parmenides ...

Δύο ποτάμια, δυο πέτρινα ποτάμια ήταν τα αγάλματα σε μια αγκαλιά ενός ανώνυμου γλύπτη που δεν ήθελε να πιστέψει τον Ηράκλειτο και προτίμησε ...

Αν υποψιαστείς ότι κάθε φύλλο και μια σελίδα τότε θα δεις τα δέντρα, τους ακίνητους ανθρώπους ως βιβλία κι όταν αγγίξεις τον κορμό, τη ράχη, ...

Δεν ξέρω αν είδες ποτέ βροχή φύλλων αλλά αν έβλεπες εκείνο το κίτρινο να πέφτει από το γαλάζιο για ν' αγγίξει το πράσινο τώρα θα ήξερες ...

Χάρη σε σένα με τις ατσουμπαλιές σου τα παιδιά της Σαλαμίνας είναι πλέον χαρούμενα διότι ξεπέρασαν με την αγάπη σου όλες τις δυσκολίες μιας ...

Ένα λιμάνι γης είναι ο Πειραιάς όπου μένει ο Αλέκος που μας προστατεύει όταν αργούμε. Αυτή τη θάλασσα που έχει στο πνεύμα θέλω να δεις κι ...

Κοντά στη θάλασσα ένιωσα την ανάγκη να πάω στους Παξούς για να δω που έτρωγες τα θαλασσινά και τις αλμυρές γεύσεις όταν δεν ήξερες ότι θα ...

Πού να βρω τη ζωή μου όταν έρχεται ο χειμώνας με το κρύο το λευκό; Κι όμως όταν είδα, τα σπόρια του ροδιού έσταξε η καρδιά μου με την τριανταφυλλιά. ...

Αν ήξερες πόσο πέτρινη είναι η θάλασσα μας τότε δεν θα φοβόσουν να σου πάρουν τα νησιά. Κάθε κύμα είναι μια γροθιά σ' έκεινον που προσπαθεί ...

Όταν έμειναν οι μισοί μέσα στη λάσπη δεν γονάτισαν δεν έσκυψαν καν συνέχισαν μαζί τον αγώνα που δεν τέλειωνε δίχως να περιμένουν τίποτα ...

Θυμάσαι εκείνο το παλιό τραγούδι που έλεγαν τα παιδιά όταν έγραφαν στους τοίχους τώρα φτιάχνω στίχους για να μην το ξεχάσω όταν θα βάψουν ...

Το νησί του κορμιού είναι η πληγή μας που δεν λέει να κλείσει ακόμα και μπροστά στο γυμνό άγαλμα της ακινησίας μας. Κι όμως είναι και αυτή ...

¿Has pensado alguna vez el corazón fresco que sería nuestra hija que jugaría en secreto con los guijarros de la memoria frente al océano para ...

Έχεις σκεφτεί ποτέ τη δροσερή καρδιά που θα ήταν η κόρη μας που θα έπαιζε κρυφά με τα βότσαλα της μνήμης απέναντι στον ωκεανό για ν' αγγίξει ...

Μία είναι η πατρίδα γιατί δεν θέλεις να το παραδεχτείς και μου μιλάς για κόμματα και παρατάξεις δεν καταλαβαίνεις ότι δεν έχουμε επιλογές με ...

Ακόμα μια γεύση ένιωσα στο στόμα όταν έπεσα στη θάλασσα για ν'αγγίξω τα όρια της Δήλου και να δω πάλι το βάθος της σκέψης ενός Ηράκλειτου ...

Πάνω στο κύμα ακόμα και με τα γόνατα σχισμένα στεκόσουνα όρθιος για ν'αντέξεις τον άνεμο που έδερνε τα σύννεφα και σκεφτόσουνα τους δικού σου ...

Regarde la noblesse énétocrétoise pour comprendre enfin cette subtile alliance contre la barbarie inculte d'un ennemi commun qui ne peut accepter ...

Ne recherche pas dans la devise uniquement le récit d'une figure mais l'histoire symbolique où les chevaliers et les hospitaliers jouent un rôle ...

Si tu n'as pas encore lu le deuxième chant de l'Erotokritos alors tu ne peux saisir la symbolique des devises que portent les chevaliers qui ...

Εσύ που δεν αντέχεις μην ξεχνάς τα ιερά τέρατα ανθρωπιάς που στέκονται πάντα στο πλάι μας στη μάχη της ανάγκης ενάντια στην τύχη μόνο για ...

Καταδικάστηκα γιατί έκλεψα τ' αστέρια σ' ένα νησί για να σου γεμίσω το στόμα με τις γεύσεις ενός φωτεινού ουρανού και τώρα πάνω στο σώμα ...

Και δύο φορές θα πέθαινα αρκεί να ζούσα μια ζωή με σένα. Κι αν δεν το βλέπεις θ'αλλάξω και πάλι το αόρατο χρώμα του χαμαιλέοντα. Διότι ...

Γη θάλασσας φως πέτρας απέραντο γαλάζιο λαός χρόνου μνήμη μέλλοντος. Αυτά είναι τα πέντε στοιχεία σου κι εσύ ψάχνεις ακόμα και τώρα να ...

Έχεις ακούσει ποτέ το κλάμα του μπαγλαμά ή νομίζεις πώς τα έχεις ζήσει όλα; Πρόσεχε λοιπόν τα λόγια για να μην ξεχάσεις ότι μπορεί κι εσύ να ...

Κι όμως γίνεται αυτό πρέπει να καταλάβεις όταν θυμάσαι το νησί όπου δεν έχεις τίποτα γιατί αλλιώς τα έβλεπες εκείνη την εποχή. Τώρα όμως που ...

Τον καημό του άλλου, ποιος τον εννοεί; Έτσι δεν λέει το τραγούδι που δεν ξέχασε ο Μπιθικώτσης; Με άλλα λόγια, ακόμα και αυτοί που είναι πάντα κοντά ...

Στα κρυφά καμίνια δεν είδαμε μόνο το παρελθόν αλλά κι ένα άλλο μέλλον όπου θα μπορούσαμε ν' αλλάξουμε το λιμάνι για να του δώσουμε τη θάλασσά ...

Σ' εκείνα τα λαδάδικα δεν έμαθα μόνο να ζω με την καρδιά γεμάτη από τη μοιρασιά της χαράς περίμενα όση ώρα της άξιζε και τη γυναίκα που δεν ...

Στην πλατεία της Τριπολιτσάς ξέρω θα ήθελες άλλη ονομασία αλλά εμείς οι κλέφτες δεν ξεχνάμε κι όταν είμαστε με τους μαθητές μας είμαστε η μνήμη ...

Μπορεί να σε ξάφνιασε αλλά η πατρίδα σου έγινε και δική μου διότι δεν είχα τίποτα εκτός από τον χρόνο και την ανθρωπότητα. Ένα μόνο άτομο μπορεί ...

Ξέρω ότι δεν το περίμενες. Μα καλύτερα δεν είναι έτσι. Αυτά έχουν οι εκπλήξεις. Μ΄ένα τραγούδι στο στόμα παραμένουμε σιωπηλοί για να μην ακούσουν ...

Εσύ που δεν διάβασες τον Antoine de Saint-Exupery πως να φανταστείς ένα νησί με μικρούς πρίγκιπες να κοιτάζουν με το τηλεσκόπιο τον άλλο πλανήτη ...

The immobile people wouldn't be alone anymore because the new pawns are already prepared to complete the set and to supply the body spirit ...

Les hommes immobiles ne seraient plus seuls car les nouvelles pièces se préparaient déjà pour compléter l'ensemble et munir le corps de l'esprit ...

Οι ακίνητοι άνθρωποι δεν θα ήταν πια μόνοι επειδή τα νέα πιόνια ετοιμάστηκαν ήδη για να συμπληρώσουν το σύνολο και να εφοδιάσουν το σώμα του ...

Στο σπίτι του λαογράφου που έγινε δικό σου σε βρήκα σε μια γωνία της κόκκινης ιστορίας να αντιστέκεσαι ακόμα στην αθλιότητα πάντα με πάθος ...

Avant de vivre cette aventure il était difficile de penser à la résolution originale de la quadrature du cercle et pourtant lorsque nous mîmes ...

Προτού να ζήσουμε την περιπέτεια τούτη ήτανε δύσκολο να σκεφτούμε την πρωτότυπη λύση του τετραγωνισμού του κύκλου κι ωστόσο μόλις βάλαμε το πόδι πάνω ...

Dans l'assemblage fractal, l'activité neuronale changea la géométrie pour atteindre par bifurcation la thermodynamique du système hors équilibre ...

Στον συνδυασμό fractal, η νευρωνική δραστηριότητα άλλαξε τη γεωμετρία για να πετύχουμε με διακλάδωση τη θερμοδυναμική τού συστήματος εκτός σταθερής ...

"Le Sultan, malgré la parole de fon Vifir, les avoit fait arrêter; & pour intimider leurs semblables, il les fit fcier par la moitié du corps, & ...

"Mahomet éprouva la différence qu'il y avoit entre un Chevalier de Rhodes & un foldat Turc." Cette différence essentielle se mesurait facilement ...

Dans le château c'était incompréhensible mais nous sentions la nostalgie de la poudre comme si nous savions l'histoire des combats qui avaient ...

Toi qui ne peux imaginer la valeur des livres anciens car tu es incapable de comprendre leur leçon, lis au moins ce qu'écrivent ceux qui les ...

Sous le blason il était impossible de ne pas lutter contre la barbarie qui avait tant d’esclaves parmi les Chrétiens juste pour remplir son empire ...

Περάσαμε από Βενετία για να θυμηθούμε εκείνη τη ναυμαχία που όλοι ξέχασαν, για να πάρουμε κουράγιο και δυνάμεις από το παρελθόν και ν' αντιμετωπίσουμε ...

Ανθεκτική ηρεμία σε διακατέχει όταν ξέρεις για το έργο. Αλλιώς τρέχεις παντού για να αποδείξεις ότι κάνεις κάτι. Όμως οι άσκοπες κινήσεις ...

Αν δεν έχεις δώσει έναν επικίνδυνο αγώνα στην προηγούμενη ζωή σου είναι δύσκολο να πιάσεις την έννοια της αποστολής. Μπορείς βέβαια με το χρόνο ...

Στον Μητροπολίτη της Λέρου οι σωματοφύλακες του έργου συνάντησαν το μονοπάτι πάνω στον πίνακα με τα τέσσερα χρώματα και είδαν για πρώτη φορά ...

Estabamos todos juntos con las cabezas bien altas, sin cuerpo. Habíamos sido decapitados por los bárbaros del olvido pero teníamos todavía nuestra ...

Λίγο πριν τη θάλασσα τα μαύρα βότσαλα ζωγράφισαν τα όρια εκείνα όπου ζούσαν τα τρία νησιά κάτω από τον άνεμο του γαλάζιου και του λευκού ...

Αν τα ρουμπίνια ήταν σπόρια ποιο θα ήταν το ρόδι; Αν το σμαράγδι ήταν φρούτο ποιος θα το έτρωγε; Αν το διαμάντι ήταν ήλιος ποιος θα το κοίταζε; ...

Βαγγέλη είσαι εδώ; Πού κρύφτηκες πάλι; Λες να αδυνάτησες και δεν σε βλέπω πια; Μας έφαγε η λεπτότητα και μείναμε από φύλλα. Προσπαθείς να γίνεις ...

Άκουσες τα νέα; Οι άνεργοι είναι πολλοί… Πόσοι να είναι οι άλλοι εκείνοι που παράγουν έργο; Λες να είναι οι εργάτες; Μπα εκείνους τους εκμεταλλεύονται. ...

Η πλύση εγκεφάλου μήπως σημαίνει, λέμε, ότι σκεφτόμαστε βρώμικα; Και αυτοί που είναι καθαροί εξ αρχής και πάντα είναι οι ανεγκέφαλοι; Στην ...

Και η νοημοσύνη έχει δικαιώματα ακόμα και αν η κοινωνία δεν θέλει να το παραδεχτεί. Το να σκέφτεσαι είναι ύποπτο και σίγουρα επικίνδυνο αλλά ...

Το ξύλινο τραπέζι δεν άνηκε πια στη φαντασία το είχαμε δει μαζί σ' εκείνο το υπόγειο όπου αμέσως μας είχε αγγίξει. Απλό, λιτό, περίμενε τους ...

Μόνο με τα νησιά δίχως σύννεφα καταλαβαίνεις τη ζωή που ξεχνάς στην καθημερινότητα διότι εκεί οι σπάνιοι άνθρωποι δεν έχουν ν' αποδείξουν κάποια ...

Τα ταξίδια στη Σαλαμίνα μας έδειξαν πόσο κοντά είναι ο ήλιος και η θάλασσα διότι ανάμεσα στις καμπύλες είδαμε τις δυσκολίες που ξεπεράσαμε μαζί ...

Si tu n'es pas capable de voir la profondeur du temps alors un simple tableau n'est qu'un obstacle pour toi car sans sa temporalité cet amas ...

« Le Grand-Maître travailla depuis au rétablissement de la discipline régulière, que l'exercice continuel des armes, les combats, les courfes & même ...

Malgré les vicissitudes les avaries et les ennuis le serment hospitalier n'a jamais cessé de protéger les innocents de la religion même sous ...

« Des Corfaires infidéles accoutumés à faire leur proye ordinaire de ces Pélerins, tomberent fur ces premiers vaiffeaux de la Religion, mais ...

Όταν τα σύννεφα άγγιξαν το πράσινο σκεφτήκαμε ότι ο Vincent είχε δίκιο και αυτή η δικαιοσύνη αν και μας ξάφνιασε ήταν αναμενόμενη εσύ βέβαια ...

Λίγο πιο κάτω από τον ουρανό δεν υπάρχει ακόμα γη μόνο μερικοί άνθρωποι πάνω σ' ένα δίκαιο βράχο ξεχασμένο απ' την κοινωνία να ψάχνουν πού έπεσαν ...

Wasn’t it enough that I lost all my own people? Wasn’t it enough that I forgot my mountains? Wasn’t it enough that I was sacrificed in vain? Wasn’t ...

Κοιτάζαμε τα μάρμαρα του ουρανού και βλέπαμε κομμάτια φωτός να στάζουν από το παρελθόν για να σπάσουν το σκοτάδι ενός εφήμερου παρόντος που πέθανε ...

Οχτώ χιλιάδες σπόρια δεν αρκούν για να πουν στο μυστικό μου ρόδι πόσο το πονώ και πόσο το αγαπώ γι' αυτό επέλεξα τις λέξεις και τα γράμματά ...

Sens-tu sur toi la blessure brûlée par le temps et l'humanité pour ne pas oublier la bataille contre la barbarie où les nôtres cloués voguaient ...

En écoutant attentivement le chant latin du Moyen-Âge il était possible de traverser les siècles pour atteindre les hommes de cette époque en ...

Vaccarèse ou le brun argenté venu de la Camargue pour modérer en assemblage l'ardeur du grenache t'apportera en plus son caractère floral son ...

Terret noir, le bouquet. indispensable pour atténuer la puissance du grenache et syrah remarque ses qualités portées par sa légèreté insoutenable ...

Counoise, l'espagnole offerte au pape Urbain, alors en Avignon, te surprendra par sa robe profonde et brillante sa souplesse et son fruité ...

Muscardin, le floral toujours en assemblage avec les autres, t'apportera cette fraicheur mais aussi ce champ où les fleurs n'hésitent pas à se ...

Au-delà de la fonte de ses tanins et couleur et sa richesse aromatique Syrah, le truffeur est capable de transformer le vin dans l'assemblage ...

Même s'il est un peu délaissé car il est peu tannique et coloré, Cinsault, l'élégant t'apportera un fruité et une finesse qui justifieront son ...

Ακόμη κι αν είναι λιγάκι παραμελημένο επειδή είναι λιγάκι τανισμένο και χρωματισμένο, το Cinsault, το φίνο, θα σου φέρει μια γεύση φρούτου και μία φινέτσα ...

Ne te presse pas pour apprécier Mourvèdre, le patient car il a besoin du temps pour vieillir sa qualité et donner cette couleur si profonde ...

Mη βιάζεσαι να εκτιμήσεις το Mourvèdre, το υπομονετικό διότι έχει ανάγκη τον χρόνο για να παλαιώσει την ποιότητά του και να δώσει αυτό το χρώμα ...

Ne regarde pas seulement la couleur écoute avec ton nez le Grenache, aromatique et tu verras grandir en toi la gamme des notes de kirsch, de ...

Μην κοιτάς το χρώμα μοναχά ακροάσου με τη μύτη σου το Grenache, αρωματικά και θα δεις να μεγεθύνονται μέσα σου το εύρος των τόνων kirsch, δαμάσκηνου ...

« Frère Jean de Châteauneuf, de la Langue de Provence, Commandeur d'Ufès dans le Prieuré de S. Gilles, & Bailli des Ifles de Lango, de Lerro & de Calamo, ...

« Il fit une pareille exécution dans les Ifles de Lerro, de Calamo, de Niffara, de Lango, & de Simia. Comme ces Ifles étoient la plûpart fans défenses, ...

« Le Commandant, fans fe rebuter d'un fi mauvais fuccès, crut qu'il feroit plus heureux contre les Habitants de l'Ifle Simia. » Cependant, cette ...

Pour se venger, le Sultan décida de mettre à feu et à sang toutes les îles de la Religion. L'Amiral aborda l'île de Cos pour assiéger le château ...

« Je fuis venu, avec ces braves Soldats pour vivre ou pour mourir avec vous : & je fauverai la Place, où je m'enfévelirai fous fes ruines. » ...

« Ce Prince déféra à de fi justes confeils, partit en diligence pour Rhodes, & y arriva heureusement le 20 Aout de l'année 1454. fa préférence y ...

Malgré le bagne et les brimades, Stepan avait toujours gardé le tête haute. Aucun bourreau n'avait réussi à le plier comme si l'humanité ...

Nous étions à nouveau dans la maison des terroristes et nous nous sentions déjà complices car nous avions vécu cela dans le passé lointain mais ...

La petite troupe de théâtre existe toujours dans notre mémoire car elle a trouvé une demeure dans les livres que nous créons. Elle sait que nous ...

Personne n'avait su découvrir l'arme secrète du comte malgré les recherches des paléographes car il n'avait consigné ses découvertes sur ...

Trois cicatrices sur le bras gauche marquaient l'absence du bouclier d'azur et sang pour ne pas oublier l'essence des émaux dans un geste dépourvu ...

Invisible le blason sur l'épaule examinait avec curiosité la prétendue valeur de tatouages qui flétrissaient leurs détenteurs inconscients ...

Kneeling with the head beneath the black cloak the Knight was praying without shield with broken sword there's nothing left now only the handle ...

Un genou à terre la tête sous sa cape noire le Chevalier priait sans bouclier l'épée brisée il ne lui en restait plus que la poignée mais ...

Γονυπετής με την κεφαλή κάτω από τον μαύρο του μανδύα ο Ιππότης προσευχότανε δίχως ασπίδα με το ξίφος σπασμένο δεν του απέμενε πλέον παρά μόνον ...

As-tu un un instant imaginé devant toi une lance brisée venue d'un temps qui n'appartient pas à notre siècle pour témoigner des combats ...

Έχεις μια στιγμή φανταστεί εμπρός σου ένα δόρυ σπασμένο ερχόμενο από έναν χρόνο που δεν ανήκει στον αιώνα μας για να μαρτυρήσει τις μάχες ...

Nous recherchions durant des années le lieu sans espace sans réaliser un instant que l'unique solution était celle du temps ce n'est qu'au ...

Αναζητούσαμε επί σειρά ετών τον τόπο άνευ χώρου δίχως να συνειδητοποιούμε μια στιγμή πως η μοναδική λύση ήταν εκείνη του χρόνου δεν είναι παρά ...

Grâce aux lumières le château était suspendu au-dessus de l'île comme pour contempler les siècles de l'humanité dans le grand bleu où se mêla ...

Χάρη στα φώτα το κάστρο ήτανε μετέωρο πάνω στο νησί σαν για να ατενίζει τους αιώνες της ανθρωπότητας στο απέραντο γαλάζιο όπου αναμείχθηκε ...

Qui regarde vraiment les changements des changements pour comprendre enfin qu'un simple système binaire peut le faire continuellement et que ...

Ποιος προσέχει πραγματικά τις αλλαγές των αλλαγών για να καταλάβει επιτέλους ότι ένα απλό διπλό σύστημα μπορεί να τις κάνει συνεχώς και να είναι ...

Chacun croit que tout est à lui tant qu'il n'a rien fait, bien sûr. Il considère qu'il résisterait aux pressions et aussi à l'ennemi. Mais quand ...

Ο καθένας πιστεύει τα πάντα για τον εαυτό του όσο δεν έχει κάνει τίποτα βέβαια. Θεωρεί ότι θα αντέξει τις πιέσεις και θα αντισταθεί στον εχθρό. ...

Si le lecteur ne s'est pas assis sur notre banc il ne peut comprendre le dessous de la couverture surtout s'il ne connait ni lui ni l'autre ...

Εάν ο αναγνώστης δεν έχει καθίσει στο παγκάκι μας δεν μπορεί ν' αντιληφθεί το από κάτω του εξωφύλλου ειδικά εάν δεν γνωρίζει ούτε εκείνον ούτε ...

Δεν ήξερα πριν γνωρίσω την κοινωνία ότι το στίγμα της ανθρωπιάς είναι και αυτό ασθένεια. Έχει όλους τους ανθρώπους σε απομόνωση μετά τη διάγνωση ...

Θέλεις να δώσεις ανθρώπινες συμβουλές ενώ έχεις πήξει μες στην κοινωνικότητά σου. Δεν μπορείς να διαφύγεις και μιλάς για θεωρία σχέσεων και ...

Οι άνθρωποι δεν είναι μοναδικοί αλλά ουσιαστικοί ως στοιχεία της ανθρωπότητας και του χρόνου. Το κράτος είναι σύστημα, κοινωνία της στιγμής ...

Joyeux anniversaire sensuel tout de blanc paré, chevelure platine, courbures féminines, pleines de sous-entendus impossibles à saisir à moins ...

Martin qui ne fut roi avait un rêve unique ne plus discerner les cases sur l'échiquier humain. Il l'a crié maintes fois et pourtant toi qui ...

Quelques pages suffisent même d'un auteur danois pour nos rappeler l'Afrique et sa splendide beauté. Lis ces quelques mots et tu verras déjà ...

Il suffit de peu de mots parfois pour comprendre combien la vie peut ressembler à la mort. Dans le cas de Ludwig Wittgenstein un seul suffit en ...

Όσο δεν ένιωσες μέσα σου ότι κανένας από τους γύρω σου δεν αξίζει να θυσιαστείς τότε δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί τα τελευταία λόγια του Ludwig ...

Θυμάσαι που σκαρφαλώσαμε τον τοίχο του αρχαίου θεάτρου για να μου δείξεις απλά πού θα μπορούσαμε να στήσουμε τη θεατρική μας παράσταση; Ακόμα ...

Η σκάλα του Βραδέτου δεν είναι μόνο πέτρα αλλά ένα όραμα ανθρώπων και τεράτων που αποφάσισαν μαζί να χρίσουν το αδύνατο και να δημιουργήσουν ...

Εκεί που υπήρχε σχολείο από το 1750 είναι και η πατρίδα του λαογράφου Φανίτσιου. Εκεί βρίσκεται η μοναχική βιβλιοθήκη με τα σπάνια βιβλία του ...

Όταν περάσεις τον Άγιο Νικόλαο και φτάσεις στον Άγιο Αθανάσιο τότε θα δεις ένα πύργο ένα εξάγωνο καμπαναριό που θυμάται ό,τι έζησε από το 1859 ...

Ακόμα ένα γεφύρι χρειαζόμαστε για να περάσουμε από την άλλη όχθη εκεί που είναι το σπίτι μας με τα παιδιά που παίζουν κοντά στο τζάκι αλλά ...

Εσύ που δεν είδες ποτέ τον χρυσογέρακα του Ζαγορίου και δεν πιστεύεις στο γεράκι της Μάλτας πώς να μην γονατίσεις όταν καταρρέουν τα πάντα; ...

Κάτω από το τραπέζι σημείωνες τις εκφωνήσεις για να είσαι κοντά στο λευκό πίνακα με τα παράξενα σχήματα του τέρατος της βιβλιοθήκης έτσι ώστε ...

Μέσα στο μάθημα με τα παιδιά άντεξες τα πάντα κι εύκολα ήξερες πώς να τα βοηθήσεις σαν να ήταν δικά σου κι έδειχνες στα χεράκια τους τις λεπτομέρειες ...

Είδες την λεπτομέρεια της τοιχογραφίας; Δεν σου θύμισε όταν κι εμείς σκαλίζαμε πάνω στις πέτρες τα πρώτα μας λουλούδια για να δείξουμε στα παιδιά ...

Στα καλντερίμια, και στις σκάλες βλέπω τα μικρά μας παιδιά να μαθαίνουν, βήμα βήμα για την ιστορία του λαού μας. Περπατώντας πάνω στις πέτρες, ...

Το 1431, ο Σινάν – πασά νίκησε τους κατοίκους του ανατολικού Ζαγορίου και του Μαλακασίου στη μάχη στη Βότσα. Τότε τα χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου ...

Για να μην τα ξεχάσεις, αποφάσισα να γράψω για τα τόξα του γεφυριού. Κι αν δεν θυμάσαι την μάχη που δόθηκε για την ελευθερία θα είμαι εδώ και ...

Lorsque nous accusons les hommes de la résistance nous ne faisons pas cela uniquement pour les dénigrer mais avant tout et bien plus pour rendre ...

Pour la protection de l'ignorance nous préférons nous compromettre sans tenir compte de la justice sans réaliser notre manquement comme si les ...

Nous nous complaisons tous dans des compromis sociaux pour justifier notre inaction et nous voulons de plus être estimés pour notre valeur car ...

Ακόμα κι αν δεν αλλάξεις θα είμαι δίπλα σου την ώρα της ανάγκης πάντα διαφορετικός ως απλός χαμαιλέοντας που αγαπά το χρώμα της μοναδικής χαράς ...

Στεκόμασταν ακόμα όρθια διότι ήμασταν τέρατα ανθρωπιάς και δεν έπρεπε να πέσουμε για να δώσουμε το παράδειγμα σ' αυτούς που πάλευαν επειδή μας έβλεπαν ...

Κάτω από τη γη μας στους διαδρόμους της ιστορίας ανακαλύψαμε ένα μουσείο γεμάτο με 52 νύχτες. Όλα τα στοιχεία ήταν εκεί για να αποδείξουν στο ...

Δεχτήκαμε τα πάντα αλλά δεν αποδεχτήκαμε τίποτα και βγάλαμε την κραυγή την πρέπουσα βέβαια δίχως να δώσουμε καμία εξήγηση του συνθήματος διότι μόνο ...

C’était l’époque où nous résistions tous ensemble dans le Consulat du Danemark pour libérer les territoires occupés de l’île de Chypre. Nous étions ...

Μέσα στον πύργο στον πρώτο όροφο επιλέξαμε το δωμάτιο με το παλιό πιάνο για να παίξουμε τις σιωπηλές νότες των μαθηματικών εγκλωβισμένοι ...

On the painting’s deep red the Armenian traces could not be seen by everyone. How to see the victim in all this blood? And yet you looked silent ...

Κλειστή η πόρτα με τα σίδερα δεν επέτρεπε την είσοδο κι έτσι καταλάβαμε τα κάγκελα για να απελευθερώσουμε τον πύργο. Επιλέξαμε τον κήπο τον άλλο ...

En el rojo profundo de la obra de pintura no veían todos los rastros de Armenia. En tanta sangre ¿cómo ver la víctima? No obstante, tú en silencio ...

La conquête de Chypre commença subitement sans prévenir personne aussi le groupe surpris s’empara de l’occasion pour planter le décor des droits ...

Πάνω σε μια λεπίδα γης περπατήσαμε στη θάλασσα της μικρής εκκλησίας για να συναντήσουμε θραύσματα ελληνισμού λίγο πριν το λυκόφως έτσι ώστε ...

Πάνω στην περίεργη σκακιέρα οι κινήσεις ενός ίππου μέσα στη μοναξιά των τετραγώνων ακολουθούσαν μια στρατηγική για να καλύψουν τη δύναμη ενός ...

Η γεύση της Πόλης δεν περίμενε τον ερχομό για να μας αγγίξει ζωγράφισε με το μαύρο μια λεπτή γραμμή ικανή να ενώσει το λευκό της αθωότητας ...

We had been all together with our heads up with no body. We had been decapitated by the barbarians of oblivion; but we still had had our tongue; ...

Δεν υπήρχαν πια κλαδιά για τα πουλιά, μόνο ματωμένα χέρια που δεν ήξεραν πια το νόημα της παράκλησης. Αποκεφαλισμένες ιδέες κρατούσαν γερά το όνειρο ...

Οι σταυροί στο κοιμητήριο δεν ήταν μόνο πέτρινοι ο καθένας ήταν μοναδικός για να είναι και ένα δώρο στον αρμενικό πολιτισμό αλλά και στην Ανθρωπότητα. ...

Ένας χορός για τους Απορριφθέντες ήταν ο πίνακας της Λισαβόνας. Το παιδί ήταν φτωχό και η σαπουνόφουσκα ήταν η μοναδική του πολυτέλεια. Δεν είχε τίποτα ...

Δεν ήθελα να τον αφήσω στη φυλακή. Τον είχε καταδικάσει η κοινωνία και σπάνια έβλεπε ανθρώπους. Κάθε μέρα τον βασάνιζαν τα άτομα του συστήματος. Κι ...

Quand nous avons vu les vieilles photographies nous n’avons pas pleuré, pas osé, pas eu le temps. Un visage qui ne nous voyait pas nous regardait. ...

A l’heure où nous étudions les manuscrits du passé, les fanatiques du présent effacent notre histoire. Ils ne frappent plus les vieux, ils étendent ...

Την ώρα που μελετάμε τα χειρόγραφα του παρελθόντος, οι φανατικοί του παρόντος σβήνουν την ιστορία μας. Δεν χτυπούν πια τους γέρους, απλώνουν το χέρι ...

Si l’horizon est grandiose C’est en raison des hommes, Du peuple des pierres. Si le monde est crucifié C’est en raison des Khatchkars Qui se souviennent ...

Quelques notes seulement suffisent A remplir le néant de la société Comme si l’humanité ne pouvait se taire Devant tant d’injustices commises, Comme ...

Il n’existait plus de branches pour les oiseaux seulement des mains en sang qui ne savaient plus le sens de prière. Les idées guillotinées gardèrent ...

Je repensais à mon ami handicapé par le savoir, inondé par l’immensité de l’œuvre à accomplir et je ne pouvais pas me cacher son désarroi. Nous étions ...

Nous ne disions rien de peur d’être entendus. Nous ne pensions à rien de peur d’être soupçonnés. Nous ne mourrions pas de peur de déranger. Et puis ...

Tandis que nous recherchions de petits bonheurs simples nous oubliions l’essentiel de notre vie. Nous n’existions que pour de petites utopies sans réaliser ...

Qui aurait pu imaginer le poids de trente-six notes avant de voir cette portée invisible ? Qui aurait pu concevoir le final de la passion avant de ...

We were hearing our memory like the others heard music. Since the horror camps were henceforth mute and only our memory could hear the cries of our ...

Nous écoutions notre mémoire comme d’autres écoutent la musique. Car les champs de l’horreur étaient muets désormais et seule notre mémoire pouvait ...

Nous lisions les récits d’antan, non pour pleurer sur notre sort mais pour forger notre mémoire dans le feu et l’acier. C’était seulement ainsi qu’elle ...

Personne ne s'intéresse aux pierres Si ce n'est pour les briser Et en faire des tombes. Nous nous penchons parfois sur elles Mais ce n'est que pour ...

Nous ne savions aimer que notre terre mais nous connûmes l'exil. Nous ne savions souffrir que pour les nôtres mais nous rencontrâmes les autres. Nous ...

Là-bas, il existe encore des hommes qui rêvent. Là-bas, il n'existe plus que cela. Là-bas, c'est le pays des pierres. C'est pour cela que je veux y ...

Combien de sacrifices faut-il supporter pour avoir le droit de vivre libre ? Combien de morts pour une seule vie ? Combien de mots pour un silence ? ...

Dans l’église il ne manquait que la lumière. Et les hommes étaient si rares qu'il fallait que la douleur les rassemble pour que l’insignifiant réussisse ...

Μέσα στην εκκλησιά έλειπε μόνο το φως. Και οι άνθρωποι ήταν τόσο σπάνιοι που έπρεπε να τους μαζέψει ο πόνος για να καταφέρουν το ασήμαντο για να λειτουργήσει ...

Leurs yeux ne voyaient plus seulement leur cœur était ouvert comme une blessure. Sur les murs de l’oubli, les saints attendaient la mort mais celle-là ...

Τα μάτια τους δεν έβλεπαν πια όμως η καρδιά τους ήταν ανοιχτή σαν πληγή. Πάνω στους τοίχους της λήθης, οι άγιοι περίμεναν τον θάνατο μα εκείνος αργούσε, ...

Sur le toit soufflait le vent et les hommes regardaient le passé avec les beautés brisées. Ils donneraient tout pour entendre encore une fois le son ...

Πάνω στη στέγη φυσούσε ο άνεμος κι οι άνθρωποι κοιτούσαν το παρελθόν με τις σπασμένες ομορφιές. Θα έδιναν τα πάντα για ν’ ακούσουν ακόμα μία φορά τον ...

Nos vieux nous regardaient* encore après la seconde mort et vivaient dans nos regards. Ils avaient été seuls toute leur vie en compagnie du disparu. ...

Εθωρούσαν μας οι γέροι και πάλι μετά τον δεύτερο θάνατο και ζούσαν μέσα από το βλέμμα μας. Ήταν μόνοι τους όλη τη ζωή με συντροφιά τον αγνοούμενο. ...

La chaleur pleuvait dans la maison mais personne n’avait soif. Il leur fallait toucher le tableau comme les aveugles, les visages. C’est seulement ...

Έβρεχε ζέστη μέσα στο σπίτι μα κανείς δεν διψούσε. Έπρεπε ν’ αγγίξουν τον πίνακα όπως οι τυφλοί τα πρόσωπα. Μόνο έτσι έβλεπαν το αόρατο και το δέρμα ...

Je ne voulais pas le laisser en prison. La société l’avait condamné et il voyait rarement des hommes. Chaque jour le tourmentaient des individus du ...

Lorsque Camus écrivait pour la Méditerranée, Lorsqu’il parlait des mains des hommes Nul ne comprenait à quoi il faisait allusion. Il nous fallait vivre ...

Όταν ο Καμύ έγραφε για τη Μεσόγειο, όταν έλεγε για τα χέρια των ανθρώπων κανείς δεν καταλάβαινε τι εννοούσε. Έπρεπε να ζήσουμε το άγγιγμα για να νιώσουμε ...

Le théâtre attendait les inconnus. Seuls les siècles passaient. Plus personne ne venait le voir. Il n’avait pas la valeur du passé. Il était mort au ...

Το θέατρο περίμενε τους αγνώστους. Οι αιώνες όμως περνούσαν. Κανείς πια δεν ερχόταν να το δει. Δεν είχε την αξία του παρελθόντος. Είχε πεθάνει στην ...

Les corps marmoréens acéphales Nous montraient les blessures de notre soleil. Leur lumière brillait encore Car ils étaient morts dès le commencement. ...

Ακέφαλα μαρμάρινα κορμιά μάς έδειχναν τις πληγές του ήλιου μας. Το φως τους έλαμπε ακόμα διότι ήταν νεκρά εξ αρχής. Πριν προφτάσουμε να γεννηθούμε ...

Lui, savait ce que misère veut dire. Elle avait marqué son corps. Il ne pouvait l’oublier Car sa compagnie Etait la seule chose Qui lui était restée. ...

Εκείνος ήξερε τι σημαίνει φτώχεια. Είχε στιγματίσει το κορμί του. Δεν μπορούσε να την ξεχάσει διότι η συντροφιά της ήταν το μόνο πράγμα που του είχε ...

Sur leurs pétales* Un hippocampe invisible Avait laissé son empreinte. Il oublia la salinité Sur l’aube des fleurs Et elles virent le rêve De la ...

Πάνω στα πέταλά τους ένας αόρατος ιππόκαμπος είχε αφήσει τα ίχνη του. Ξέχασε την αρμύρα στη χαραυγή των λουλουδιών κι εκείνα είδαν το όνειρο της ...

C’était la première fois qu’ils nous permettaient D’être côte à côte. C’était la première fois que je sentais Mes frères. C’était la première ...

Il examina en détail l’encyclopédie des ouvertures il n’existait donc pas au jeu d’échecs de Défense Maltaise aussi il eut l’idée de combiner la Défense ...

Ο Χρόνος είναι μαζί μας! Ποιος το πιστεύει πραγματικά στην κοινωνία της λήθης όπου υπάρχει μόνο το παρόν; Απλά κανένας! Πρέπει ν’ ανήκει κανείς ...

A travers le jeu de la lumière nous voyions celui d’un être assoiffé de vie qui ne recherchait aucune compagnie si ce n’était celle de ses frères. ...

Il y avait de la fierté dans ce visage mais comment ne pas le lui pardonner lorsque l’on voyait cette armure qu’il avait été obligé de porter pour ...

Les femmes de cette époque aimaient dénuder une épaule pour montrer la beauté de leur courbure, l’esthétique de la clavicule sans savoir que ce tableau ...

Sous l’ombre de son regard nous discernions à peine son visage. Ses traits étaient devenus des esquisses où nous n’apercevions que l’essentiel : l’éclat ...

Dans l'écorchure la courbure. Sur la ligne dorsale, la chevelure. Le corps n'était qu'un trait épais et maladroit qui se fondait dans la page éclaboussée ...

Κράτα γερά Λουκά, τώρα θα αλλάξει η φάση αλλά και το πεδίο δράσης. Αυτό που οραματίζεσαι τόσο καιρό μαζί μας θα γίνει πραγματικότητα. Θέλει όμως ...

Si tu te contentes de lire l’histoire des croisades sans y participer aussi alors tu ne pourras saisir la Guerre des Mille ans ni comprendre le sens ...

Insoutenable était la pluie et le ciel une ligne rouge. Sur les berges tombaient des parapluies ouverts comme des ailes qui ne volaient plus. Le ...

Personne ne nous a appris combien était important cet instant. Personne ne nous a appris qu'il pouvait être le dernier. Et pourtant lorsque je pénétrai ...

Au milieu des croix blessées jouaient des enfants inconnus pourtant je ne me mis pas en colère et mon coeur se fendit je vécus leur combat perdu. Quand ...

Αννάμεσα στους λαβωμένους σταυρούς έπαιζαν άγνωστα παιδιά όμως δεν οργίθηκα και ράγισε η καρδιά μου έζησα την απεγνωσμένη τους μάχη. Όταν δεν υπάρχει ...

Le maître ne parla pas. Il vivait dans le silence. Et son disciple comprit qu'il voulait lui dire quelque chose d'important. C'était toujours ainsi quand ...

Quand le monde se leva nous traversâmes les gorges du métal sur le pont déchiré et nous bûmes un café. Le matin lumineux sur le bleu de la mer sous ...

Μόλις ξημέρωσε ο κόσμος περάσαμε από τη χαράδρα του μετάλλου πάνω στη σχισμένη γέφυρα και πήγαμε για καφέ. Εκείνο το φωτεινό πρωί πάνω στο γαλάζιο ...

Dans le cénotaphe de Salamine tu donnas ton visage à notre terre et ta douleur d'argile fendue ouvrit notre blessure. Pardon, je ne tarderai plus ...

Στο κενοτάφιο της Σαλαμίνας το πρόσωπό σου έδωσες στη γη μας κι ο ραγισμένος πήλινός σου πόνος άνοιξε την αόρατη πληγή μας. Συγγνώμη δε θ'αργήσω άλλο ...

La grande rencontre eut lieu à l'église de la liberté. C'était un grand jour et l'un après l'autre ils étaient venus saluer la Vierge. Seulement celle-ci ...

Regarde chaque détail de la toile si tu désires saisir le programme. Les indices sont toujours simples lorsque nous les observons avec respect. Car ...

Chaque trait est un élément d’une surface comme chaque étendue a une profondeur. Rien ne sert de s’attarder sur la couleur si tu ne recherches l’amalgame. ...

Il nous fallait lire Chaque page du manuscrit Non pas pour le comprendre Mais pour saisir le temps de la création. Nous ne voulions que parcourir les ...

Le Maître avait à peine esquissé ses ailes Mais l’essentiel était déjà sur le manuscrit. Il fallait voler son vol, Il fallait s’élever du sol. C’était ...

Ni canons, ni fugues Seulement des voix a capella Pour supporter la douleur des mots Pour emporter la douceur des maux. Quelques brins de voix Pour ...

Ils sont venus des vieux quartiers pour voir le prochain. Des années qu’ils attendaient sa seconde venue. Il ne les connaissait mais eux oui. Ils ...

Ήρθαν από τα παλιά να δουν τον επόμενο. Χρόνια περίμεναν τον δεύτερο ερχομό του. Δεν τους γνώριζε όμως εκείνοι τον ήξεραν. Είχαν ζήσει το παρελθόν ...

Les mots ne parlent pas sauf la langue du silence Ce sont les symboles d’un dialogue invisible entre les hommes. Ce sont les ruines des anciennes ...

Οι λέξεις δεν μιλούν παρά μόνο τη γλώσσα της σιωπής. Είναι τα σύμβολα ενός αόρατου διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων. Είναι τα ερείπια των αρχαίων πολιτισμών ...

Si notre mer ressemble à l’océan les hommes n’y sont pour rien ce sont nos îles. Elles sont si petites et si pauvres que seul le soleil les touche. ...

Αν η θάλασσά μας μοιάζει με ωκεανό δεν φταίνε οι άνθρωποι μα τα νησιά μας. Είναι τόσο μικρά και τόσο φτωχά που μόνο ο ήλιος τα αγγίζει. Είναι τόσο ...

Quand nous vîmes les trois doigts de la foi sur la main de la petite nous ressentîmes la passion du geste et restâmes immobiles. Nous ne souffrions ...

Όταν είδαμε τα τρία δάκτυλα της πίστης Πάνω στο χέρι της μικρής Νιώσαμε το πάθος Της κίνησης Και μείναμε Ακίνητοι. Δεν πονούσαμε πια.

Même les amis n’étaient pas prêts A rencontrer Le petit homme. Ils lui prirent la main Sans sentir ses articulations. Ils entendirent son humour ...

Ακόμα και οι φίλοι δεν ήταν έτοιμοι να συναντήσουν τον μικρό άνθρωπο. Έπιασαν το χέρι του δίχως να νιώσουν τις κλειδώσεις. Άκουσαν το χιούμορ του ...

Sur le trottoir Sous la route Eut lieu la rencontre Des monstres. Cela faisait des années qu’ils ne s’étaient perdus Car les mots Fermaient les lèvres. ...

Πάνω στο πεζοδρόμιο κάτω στον δρόμο έγινε η συνάντηση των τεράτων. Είχαν χρόνια να χαθούν γιατί τα λόγια έκλειναν τα χείλη. Και μόνο όταν βρέθηκαν ...

Personne n’entendait son regard tous regardaient les mots de ses doigts. Ils ne voyaient pas seulement l’épée mais aussi l’étrange poignée. Des siècles ...

Κανείς δεν άκουγε το βλέμμα του όλοι κοιτούσαν τις λέξεις των δακτύλων του. Δεν έβλεπαν μόνο το σπαθί αλλά και την παράξενη χειρολαβή. Αιώνες τώρα, ...

La société les avait tellement changés Que les gens n'osaient plus prononcer des mots simples. Ils parlaient sans cesse de cet homme qui s'était insurgé ...

Under a different glance, she could have been ugly but the artist had decided otherwise. The music instrument did not attempt to hide this nudity ...

Sous un autre regard, elle aurait pu être laide mais l'artiste en avait décidé autrement. L'instrument de musique ne tentait pas de cacher cette nudité ...

Le monstre du maître appartenait désormais à un tableau. L’esquisse avait révélé l’étude et celle-ci la profondeur des traits. Le message avait traversé ...

Personne ne posait son regard sur elles, tout le monde contemplait la première femme. Pourtant le peintre avait donné tous les indices : le flacon ...

L’indice de Caravaggio ne se trouve pas dans le gant troué mais dans le jeu de paume où les cartes supérieures cachent dans la dextérité, la secrète ...

Certains d’entre nous jouent tandis que d’autres gagnent. Ceux qui perdent ce sont les hommes car les voleurs de cartes changent l’histoire à leur ...

Le nez brisé, l'oreille cassée témoignaient pour leur existence. Depuis des siècles, le visage égyptien contemplait le monde dans le désert. Même le ...

Nous regardions les pierres sans voir les feuilles, nous écoutions leurs chants sans saisir leur sens. Les index de la mémoire montraient pourtant la ...

Dans sa peinture, le Maître avait enfermé sa musique. C’était l’unique moyen de l’entendre malgré le passage des ombres. A son époque les notes ...

Nous avions besoin d’obscurité pour voir l’éclat de sa lumière. Sur son cou, les craquelures du temps montraient son dévouement. Depuis des siècles, ...

Il nous regardait depuis des siècles toujours de la même façon. Il semblait attendre quelque chose ou peut-être n’était-ce qu’une impression. Pourtant ...

« Il n’y a pas dans la nature d’effet sans cause ; connais la cause et tu n’auras pas besoin d’expérience. » Et si l’effet est l’existence, quelle doit ...

Μουσική ηδύτης στο ευθυτενές πιάνο που δεν είχε βυθισθεί μέσα στο κοινωνικό κενό διότι ο νεκρός πιανίστας δεν είχε αντικατασταθεί. Από κανέναν ...

Η ισχύς του ανέμου είναι η αόρατη δύναμη της γυμνής αδυναμίας απέναντι στον γαλάζιο ορίζοντα που λειαίνει τα βότσαλα μιας ακτής μαύρης που δεν γνώριζε ...

Η παρτίδα είχε ήδη αρχίσει όταν είδαμε να εγείρεται η παράξενη κίνηση σαν από το μηδέν και συνειδητοποιήσαμε έξαφνα την επίδραση της σφοδρότητάς ...

Εάν η άλλη κατηγορία σού φαίνεται πολύ μακρινή δεν είναι και τόσο ώστε να πρέπει να ξεγελιέσαι με το υπό εξέλιξιν κατηγορητήριο. Πρόκειται σαφώς ...

Τόσα χρόνια μετά, είσαι πάντοτε παρούσα μέσα στο έκπληκτο πνεύμα μας για να δεις πόσο τα λόγια σου ήτανε δίκαια εις πείσμα του υπερβολικού τους χαρακτήρα, ...

A cette époque Tout était une question de mode. L’humanité n’avait pas de sens. La société voulait le présent, Et l’avenir enclavé du passé Devait ...

Την εποχή εκείνη όλα ήταν θέμα μόδας. Και η ανθρωπιά δεν είχε νόημα. Η κοινωνία ήθελε το παρόν, και το εγκλωβισμένο μέλλον του παρελθόντος έπρεπε ...

That child had the audacity to exist, yet at that time it knew not of it and it would not understand why society was letting it on the margin. When ...

Cet enfant avait l’audace d’exister, seulement en ce temps-là il ne le savait pas et ne comprenait pas pourquoi la société le laissait en marge. Quand ...

Εκείνο το παιδί είχε θράσος να υπάρχει, όμως εκείνη την εποχή δεν το ήξερε και δεν καταλάβαινε γιατί η κοινωνία το άφηνε στο περιθώριο. Όταν μεγάλωσε ...

Le vent a beau souffler Les arbres ne s’en vont pas, Ils appartiennent à la terre de la souffrance, Là où sont nées l’œuvre Et la passion. Les oliviers ...

Όσο και να φυσάει ο άνεμος τα δέντρα δεν φεύγουν, ανήκουν στη γη του πόνου, εκεί που γεννήθηκε το έργο και τα πάθη. Οι ελιές δακρύζουν κάθε χρόνο ...

No podías olvidarte de la mirada humana de la fotografía del pasado como si la hubieras clavado en tu memoria de modo que los sistemas de barbaridad ...

Tous à leur manière ils cherchaient A prévoir l'avenir, A maintenir le présent Et à oublier le passé. Seulement il existait des hommes Qui ne vivaient ...

Όλοι τους έψαχναν έναν τρόπο για να προβλέψουν το μέλλον, για να διατηρήσουν το παρόν και για να ξεχάσουν το παρελθόν. Υπήρχαν όμως και οι άνθρωποι ...

Τα τέρατα δεν μιλούν, νιώθουν μόνο. Τα χρώματα δεν μπορούν το κόκκινο μόνο. Και αν λείπει το μαύρο του μελανιού, υπάρχει το άλλο χρώμα της πένας ...

Quand ils regardaient l'homme Ils voyaient le monstre. La société ne leur avait pas appris Que son monstre était l'homme. C'est pour cela qu'ils voulaient ...

Όταν κοιτούσαν τον άνθρωπο, έβλεπαν το τέρας. Η κοινωνία δεν τους είχε μάθει ότι το τέρας της ήταν ο άνθρωπος. Γι' αυτό ήθελαν να το εξοντώσουν. Και ...

Tu ne savais pas ce que signifiait esclavage, Ton horizon n’atteignait pas les barreaux. Tu ne savais pas ce que signifiait liberté, Ton monde ne dépassait ...

Ποίημα : μύθος κομένος με το μαχαίρι του μύθου και συνέχεια και απόσπασμα του όλου δηλαδή : αρχή, αιώνιο έναυσμα - αυτό είναι το μυστήριο... νερό που ...

Δεν ήξερες τι σημαίνει σκλαβιά, ο ορίζοντάς σου δεν έφτανε τα σίδερα. Δεν ήξερες τι σημαίνει ελευθερία, ο κόσμος σου δεν ξεπερνούσε την κοινωνία. Κι ...

Le Maître regardait la flamme de la bougie. Il hésitait à s'exprimer car il savait que le silence buvait ses paroles. Elle naissait dans un lac de ...

Eclairé à la bougie, il écrivait à son unique ami. Le temps des moulins les avait traversés et ils garderaient à jamais le souvenir du combat, du ...

Ici les libres n'existent pas Seulement des chefs et des esclaves. Ici la volonté n'existe pas Seulement des ordres et des exécutions. Ici les hommes ...

Εδώ δεν υπάρχουν ελεύθεροι, μόνο ηγέτες και σκλάβοι. Εδώ δεν υπάρχει βούληση, μόνο εντολές και εκτελέσεις. Εδώ δεν χρειάζονται οι άνθρωποι, είναι ...

L'individu du présent est sociable. Il n'a pas de passé Il n'a pas besoin d'histoire. Il n'a pas d'avenir Le présent lui suffit. Pour cette raison ...

Το άτομο του παρόντος είναι κοινωνικό. Δεν έχει παρελθόν, δεν έχει ανάγκη την ιστορία. Δεν έχει μέλλον, το παρόν τού αρκεί. Γι' αυτόν τον λόγο αυτό ...

Mère, pour autant que tu aimes ton enfant, La mort l'aime davantage. Et si tu lis ton histoire, Tu comprendras ton péché. Les épines du lac n'ont pas ...

Μάνα, όσο και ν' αγαπάς το παιδί σου, ο θάνατος το αγαπά περισσότερο. Κι αν διαβάσεις την ιστορία σου, θα καταλάβεις την αμαρτία σου. Τ' αγκάθια της ...

Dans l'obscurité de la musique Le Maître parvient à entendre la peinture. Le luth n'est que le commencement D'une œuvre d'art. Le jeu ne touche la ...

Presque un siècle avait passé Depuis les terribles évènements Pourtant à sa grande surprise Il était encore capable de pleurer Lorsqu'il évoquait le ...

Au milieu du bruit de la foule anonyme, Une voix s'éleva, Elle venait du silence. Elle avait traversé le temps Pour mener la révolte humaine. Au milieu ...

Personne ne savait comment été né le mythe. Personne ne comprenait comment il avait été écrit. Personne ne savait comment il était diffusé. Cinq personnes, ...

Le texte de la mémoire Passait et repassait sur le temps. L’œuvre des hommes Rejoignait peu à peu l’humanité. Quelques mots, quelques pensées Inlassablement ...

Nul ne savait comment s’organisait la résistance, Nul ne savait l’importance de la fragilité. Tous entendaient les voix des justes Sans savoir combien ...

Les rivages s’étirent Comme pour mieux embrasser la mer. Mais les hommes se concentrent Comme pour mieux aborder le néant. Nos villes ne sont que des ...

Bien souvent nous pensons que les loupes Sont nécessaires pour voir les détails. Nous oublions le travail de l'ombre Qui grâce à la lumière étire les ...

Nous regardons les monuments sans voir les ponts, Nous construisons des ponts sans comprendre la mémoire. Pourtant chaque monument est un pont Seulement ...

En figeant les voix, Nous les gravons dans le silence Car c'est l'unique moyen De ne pas les oublier. Le silence n'est pas neutre, Il est capable ...

Je me souviens encore une fois, Le visage couvert de larmes, Combien il avait été difficile De lire les pensées de la survivante, De la mémoire dans ...

Avant de voir les blessures de la pierre Nous ne savions pas qu'elle pouvait souffrir. Nous croyions qu'elle ne pouvait contenir Que la mémoire ancestrale ...

Les feuilles de pierre s’élevaient Comme si c’était l’unique moyen de soulever Tant de beauté. Elles semblaient superfétatoires Au passant indifférent. ...

Il ne restait plus rien des victimes de l’holocauste c'était du moins ce que pensaient leurs bourreaux. Ils s’étaient enrichis sur leurs dos, inconscients ...

Les monstres ne parlent pas, Ils éprouvent seulement. Les couleurs ne le peuvent pas Le rouge seulement. Et s’il manque le noir De l’encre, Il ...

Quand tu vis l'esprit de la révolution française, La passion de la liberté te toucha. Quand tu lus la science de l'Encyclopédie, Le savoir des Lumières ...

Όταν είδες το πνεύμα της γαλλικής επανάστασης, σ' άγγιξε το πάθος της ελευθερίας. Όταν διάβασες το φως της γαλλικής εγκυκλοπαίδειας, σε πλήγωσε η γνώση ...

Lorsqu'ils frappent la pierre, Ils torturent notre mémoire. Lorsqu'ils attaquent nos morts, Ils assassinent le passé. Ils savent combien ils sont lâches ...

Entre nous, seulement des bougies, L'étoile était tombée Et la croix n'avait pas supporté Sa couleur, Elle brûlait. Je ne veux pas t'oublier Et continuerai ...

Ανάμεσά μας μόνο κεριά, το αστέρι είχε πέσει κι ο σταυρός δεν άντεξε το χρώμα του, έκαιγε. Δεν θέλω να σε ξεχάσω και θα συνεχίσω να γράφω για το ...

Qui aurait cru en 1920 Ce que verraient tes yeux ? Qui aurait cru en 1920 Que tu aiderais le forçat ? Qui aurait cru en 1920 Ce que tes mots toucheraient ...

Ποιος θα πίστευε το 1920 τι θα έβλεπαν τα μάτια σου; Ποιος θα πίστευε το 1920 ότι θα βοηθούσες τον κατάδικο; Ποιος θα πίστευε το 1920 τι θα άγγιζαν ...

Si no hay luz en el genocidio viviremos todos en la oscuridad hasta olvidar incluso nuestra vida en el yugo de la indiferencia donde nos condenó ...

Nous avions été invités à jouer Mais nous ne savions que mourir Aussi nous décidâmes de vivre Le déchirement humain De la croisée du bleu Afin que ...

Cuando sucede un genocidio nadie habla, nadie conoce y sólo el futuro condena al verdugo. Pero con el genocidio del futuro No hay juez alguno ...

Quand notre peuple n'existait plus, Théophilos décida d'éteindre sa bougie Pour en allumer d'autres. Il passa par Smyrne et l'école de Kydonia ...

Si sólo miras el mapa del genocidio de los Armenios comprenderás enseguida qué significa un sistema que extermina al pueblo. Nada fue al azar todo ...

Όταν ο λαός μας δεν υπήρχε πια, ο Θεόφιλος αποφάσισε να σβήσει το κερί του για ν' ανάψει άλλα. Πέρασε από τη Σμύρνη και τη σχολή Κυδωνιών πριν δέσει ...

Ils ne savaient pas que c'était le jour de la nuit Et ne purent pleurer Sur leurs corps. Alors naquirent les hommes Et rien ne serait comme avant. ...

Δεν ήξεραν ότι ήταν η μέρα της νύχτας και δεν μπόρεσαν να κλάψουν πάνω στα κορμιά τους. Τότε γεννήθηκαν οι άνθρωποι και τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν. ...

Une miche de pain aux raisins à la main, Il contemplait l'absurdité de la vie. A la recherche d'un bonheur factice, Les gens se berçaient d'illusions ...

En remontant le temps nous ne nous déplaçons pas, Nous nous enfonçons dans la mémoire de l'humanité. Il nous faut donc suivre les traces de Morelli, ...

Même les feuilles de pierre Ne pouvaient supporter Le nombre des victimes, Seul l'inconnu le pouvait. Ainsi la pierre devint soldat inconnu D'une ...

Si l'acte est vierge, même répété Comme l'a écrit René Char Que penser de l'acte de barbarie Que penser de l'extermination systématique D'un peuple ...

Qui peut comprendre la justice des innocents S'il n'a vécu le génocide ? Qui veut comprendre l'innocence des justes S'il n'est mort pour le génocide ...

Dans cette maison remplie de tableaux Régnait une étrange atmosphère. C’était un mélange d’un air vieillot Et une nostalgie douce amère. Comme si l’ensemble ...

Dans ce village désert une seule habitation appartenait encore au passé. Elle n’avait pas brûlé. A l’époque, c’était une innocente école. Désormais ...

Nous ne regardons plus les hommes, nous nous contentons de parler avec les gens au téléphone. Nous nous déplaçons dans des cabines téléphoniques invisibles. ...

Il était petit mais il ne se baissait jamais. Il ne le pouvait. Son regard vif transperçait son corps de pierre. Il bougeait avec peine dans un sable ...

Sa mère la regardait intriguée. Elle connaissait chaque parcelle de ce corps que la vie lui avait offert. Seulement elle ne l’avait touché de cette ...

Ils étaient tous sur leur fauteuil roulant, ils attendaient quelque chose ou peut-être quelqu'un. Je ne le sus pas ce jour-là. J'avais les yeux rivés ...

Seuls les voyages dans le temps ont un sens. Les autres ne sont que mouvements. Ce sont des déplacements qui ne modifient rien. L'évolution ne peut ...

C'est uniquement à travers les voyages immobiles que nous pouvons écrire l'histoire du futur. Les autres se perdent dans le temps à l'instar d'un mouvement ...

Pourquoi étudier le vol des oiseaux Si ce n'est pour accéder à l'interdit ? Pourquoi observer l'invisible Si ce n'est pour comprendre l'essentiel ? ...

Dans cette salle aussi obscure que les siècles d'antan J'ai redécouvert le texte de la Renaissance. Il vivait à travers un septuor humain Pas nécessairement ...

« Les saints sculptés ont eu beaucoup plus d'influence dans le monde que les saints vivants » Voilà ce que disait l'homme qui répondait au nom de Lichtenberg. ...

De ses mains Il redonne forme humaine A la matière créée Pour aider les hommes. Ainsi la valeur du caché Retrouve l'esprit humaniste Puisque chaque ...

Sur la place s'élevaient De frêles feuilles de pierre. Ce n'étaient pas des stèles, Elles n'auraient pu supporter L'immensité de la douleur. Pour ...

Il n’y avait plus de couleurs sur le béton armé et ils décidèrent de sacrifier la couleur de l’humanité. Tous ensemble et chacun seul avec ses ombres ...

Δεν υπήρχαν πια χρώματα πάνω στο μπετόν αρμέ κι αποφάσισαν να θυσιάσουν το χρώμα της ανθρωπιάς. Όλοι μαζί και ο καθένας μόνος με τις σκιές του, έπλασαν ...

Dans la cour Se trouvait un corps, seul, Et autour de lui, des morts. Ils le regardaient Et il les voyait. Il ne leur faisait pas pitié, Pas même ...

Στην αυλή ήταν μόνο του, ένα κορμί και γύρω του νεκροί. Το κοιτούσαν και τους έβλεπε. Δεν το λυπήθηκαν ούτε μια στιγμή. Δεν μπορούσαν. Δεν είχαν ...

Nous étions peu. Du moins c'est ce que nous pensions avant que n'arrive le grand nombre. Personne ne nous avait montré les justes Et nous étions injustes ...

Ήμασταν λίγοι. Τουλάχιστον αυτό νομίζαμε πριν έρθουν οι πολλοί. Κανένας δεν μας είχε δείξει τους δίκαιους κι ήμασταν άδικοι από συνήθεια. Έτσι όταν ...

Μελετώντας τις επιστολές του Carathéodory, είναι αδύνατο να μη δούμε πόσο ανοιχτό πνεύμα είχε και πόσο ειλικρινής ήταν. Οι επιστολές του στον Klein και ...

Dans la pièce vide, on n'entendait que le concerto pour violon. Le son était étrange. C'était la rencontre de deux époques. Le petit bureau contenait ...

Si nos ennemis ne nous craignent pas c'est parce qu'ils n'ont jamais senti sur leurs corps la brûlure du dragon. Mais nous qui connaissons sa blessure ...

Nous admirons la beauté d'une femme comme si c'était celle de la nature sans nous rendre compte qu'elle est la petite fille d'une survivante du génocide, ...

Θαυμάζαμε την ομορφιά μιας γυναίκας σαν να ήταν εκείνη της φύσης δίχως να αντιληφθούμε ότι ήταν η εγγονή μιας επιζήσασας της γενοκτονίας, δίχως ...

Sur la flexion du bois De la mort tordue, J’ai vu pousser à nouveau Les pensées de la nature Et de l’humanité. Elles étaient si petites Que je voulus ...

Πάνω στην κάμψη του ξύλου, του λυγισμένου θανάτου, είδα να φυτρώνουν και πάλι οι σκέψεις της φύσης και της ανθρωπιάς. Ήταν τόσο μικρές που θέλησα ...

We didn’t want to see what we live. We only wanted to recall what we had forgotten. We thought that we existed then while the change was ready already. ...

Οι πέτρες δεν είχαν πια γη και φίλησαν τη λιμνοθάλασσα. Έτσι ο παράδοξος ναός της πέτρας δεν θέλησε το βλέμμα του ουρανού μα μόνο το χάδι του βυθού. ...

Το μοιρασμένο ψωμί στη μάχη είχε μια σημασία άλλη γιατί μπορούσε να είναι το τελευταίο κι ωστόσο εμείς ήμασταν εδώ ενωμένοι μέσα στην αθλιότητά μας ...

Εκατό χρόνια μετά θεωρούσες πως ο πόλεμος θα είχε οριστικά τελειώσει μα ουδόλως είχε η μάχη εξακολουθούσε πάνω στη λυπημένη μας γη από τις καταστροφές ...

Δεν ήτανε νύχτα ακόμη μα εμείς βλέπαμε ήδη τ’ ουρανού τ’ αστέρια λες κι ο χρόνος ήθελε να μας αποτρέψει από την ανάγκη να βλέπουμε ακόμη και μέσ’ ...

Όταν σκότωσαν τους τάφους και κατέστρεψαν τους σταυρούς κανείς δεν το πίστεψε αρχικά αλλά όταν όλοι μας είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια τον στρατό ...

Η άγραφη ιστορία δεν είναι μια αφαίρεση αλλά μια πραγματικότητα αν σκεφτείς τα θύματα που δεν γεννήθηκαν στα οποία έκλεψε η γενοκτονία τους και ...

Μην μετράς μόνο τους νεκρούς, δεν είναι ο μοναδικός στόχος της γενοκτονίας, της βαρβαρότητας σκέψου τους αγέννητους αυτούς που δεν ήθελε το σύστημα ...

Ακόμα μια μάχη που δεν μας φόβισε γιατί ξέραμε ήδη για τον κρυφό πόλεμο της απελευθέρωσης ενάντια στο ζυγό της βαρβαρότητας που δεν έπαψε ποτέ ...

Ενάντια στη Γενοκτονία μπορούμε ν' αντέξουμε διότι είναι το πρέπον αλλά γιατί να είναι απαραίτητο να υποφέρουμε από τους δικούς μας διότι βρίσκουν ...

Κοντά στη θάλασσα εκεί που καθήσαμε θαυμάζοντας τη θέα πάνω στα ξύλα διαβάσαμε μαζί για πρώτη φορά την επιγραφή που καθόρισε το όραμα μας το απέραντο ...

Όλοι μας γνωρίζαμε τις θάλασσες μας όποιο χρώμα και να είχαν αλλά κανένας μας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στην εποχή του θα έβλεπε μαζί μας τη ...

Αφού μας άφησες μόνο την Ανθρωπότητα γιατί ήθελες την κοινωνία θα την βοηθήσουμε με όλες μας τις δυνατότητες και την άλλη θα την κανονίσει με τον ...

Χάρηκα που δεν ξέχασες τα χίλια χρόνια που μας χαρακτηρίζουν ως τέρατα για να ξέρεις ότι θα είμαστε εδώ ακόμα και χωρίς άδεια για να προστατεύουμε ...

We flew over the spears at Thermopylae and the warships’ sails in Salamis to become the blue wings to protect our sky no matter the cost with the ...

Petit à petit avec le temps qui passait Le fleuve changeait de route. Il savait que chaque jour était différent Et oubliait le précédent Pour vivre ...

Σιγά-σιγά με την πάροδο του χρόνου το ποτάμι άλλαξε πορεία. Ήξερε ότι κάθε μέρα ήταν διαφορετική και ξεχνούσε την προηγούμενη για να ζήσει την επόμενη. ...

Je regardai les saints de l'église, Mais ils ne parlaient plus. Ils avaient oublié notre existence. Leurs vers étaient devenus des murs Qui protégeaient ...

Κοίταξα τους αγίους της εκκλησίας, μα δεν μιλούσαν πια. Είχαν ξεχάσει την ύπαρξή μας. Οι στίχοι τους είχαν γίνει τείχη που προστάτευαν ένα κενό. Μα ...

Je suis ne dans la patrie de la pierre sur le sentier de l'oubli. Je pensai que le monde m'appartenait seulement j'etais le fils d'un peuple inexistant. ...

Γεννήθηκα στην πατρίδα της πέτρας πάνω στο μονοπάτι της λήθης. Νόμισα πως ο κόσμος ήταν δικός μου, όμως ήμουν ο γιος ενός ανύπαρκτου λαού. Οι γέφυρες ...

Ils se sont battus des siècles pour faire les chemins mais les hommes nous ont oubliés. Nous avons supporté le poids de la civilisation pourtant le ...

Πάλεψαν αιώνες για να χτίσουν τα μονοπάτια κι όμως μας ξέχασαν οι άνθρωποι. Αντέξαμε τα βάρη του πολιτισμού κι όμως το εμπόριο μάς απαρνήθηκε. Τώρα ...

Ποιος θυμάται ακόμη τα δώδεκα ισχυρά οχυρά του αρχαίου Μοριά εάν δεν είναι το πνεύμα των ιπποτών του παρελθόντος που έχουν διασχίσει το χρόνο των ...

Τα κατορθώματα των γενναίων υπάρχουν και μάλιστα έχουν καταγραφτεί αρκεί να διαβάσεις το χρονικό και ειδικά το δεύτερο βιβλίο για να μάθεις τις θυσίες ...

Dans les siècles noirs La lumière brûla l’humanité à nouveau. Alors, n’existait pas encore l’homme, N’existait pas encore l’ombre. Le second ne devait ...

Μέσα στους μαύρους αιώνες το φως έκαψε και πάλι την ανθρωπιά. Τότε, δεν υπήρχε ακόμα ο άνθρωπος, δεν υπήρχε ακόμα η σκιά. Δεν έπρεπε να πεθάνει ο δεύτερος ...

Quand les tiens ne regardaient que leurs privilèges Toi, tu voyais déjà notre liberté. Quand les tiens ne travaillaient que pour leurs intérêts Toi, ...

Όταν οι δικοί σου κοίταζαν μόνο τα προνόμιά τους εσύ έβλεπες ήδη την ελευθερία μας. Όταν οι δικοί σου δούλευαν για τα συμφέροντά τους εσύ βοηθούσες ...

En Russie tu connus Tsakalov et Skoufa Mais en Grèce tu étais fabricant de bouton en soie avant de vivre l’histoire. Tu marchas sur les missives de la ...

Στη Ρωσία γνώρισες τον Τσακάλωφ και τον Σκουφά όμως στην Ελλάδα ήσουν καζάνης πριν ζήσεις την ιστορία. Περπάτησες πάνω στις επιστολές της Φιλικής Εταρείας ...

Nous marchons dans les venelles du quartier lorsque nous voulons passer le temps. Mais quand il s'agit de le traverser pour atteindre les époques ...

Dans notre patrie naquirent de nombreux émigrés, La pauvreté se trouvait ici. Ils apprirent ce que signifie le labeur mais leurs enfants l’oublièrent, ...

Στην πατρίδα μας γεννήθηκαν πολλοί μετανάστες, εδώ ήταν η φτώχεια. Έμαθαν τι σημαίνει μόχθος μα τα παιδιά τους το ξέχασαν, εδώ ήταν κι η λήθη. Μα τώρα ...

Même au théâtre, le monde est dur. Il se peut que le texte soit humain, Mais les acteurs ? Le spectacle de la société les a créés Et souvent ils oublient ...

Ακόμα και στο θέατρο, ο κόσμος είναι σκληρός. Μπορεί το κείμενο να είναι ανθρώπινο, οι ηθοποιοί όμως; Το θέαμα της κοινωνίας τούς έχει πλάσει και συχνά ...

En 1532, tu naquis à Lyon sous forme d’anagramme Grâce à une nouvelle médecine de charme. Enchâssé dans un livre tu engendras l’horrible géant Dont ...

Fay, je te pry, prince plein de doulceur, Prince divin, des lettrés défenseur, Fay que je soys par ton vouloir absouls, Et tu voiras, si bien tost ...

La vieille dame était très pauvre Mais rien ne pouvait lui résister Pas même l'infortune. Aussi faisait-elle cuire longuement Le précieux moût de raisin ...

Depuis des siècles les bourreaux nous apprennent avec quelle facilité les crimes peuvent être commis. Depuis des décennies les négationnistes nous apprennent ...

Dans le passé nous brûlions le papier pour nous souvenir. Nous étions nés après le génocide Et nous ne savions que faire pour rendre hommage aux anciens. ...

A partir du métal d'antan et des saillantes courbures, il créa la double inclinaison que nous nommons femme. Essence de la glèbe devenue terre de ...