N. LYGEROS PhD

Όταν διάβαζες τα χειρόγραφα ενός ξεχασμένου μαθηματικού αναρωτιόσουν γιατί έπρεπε όλη του τη ζωή να ζήσει τόση φτώχεια; Ήταν αναγκαίο να υποφέρει τόσα ...

Έσκυψες ποτέ για μια χούφτα θάλασσα; Αν δεν το έκανες γιατί να πάρεις τα νησιά; Αυτές οι χάντρες δεν μπορούν να ζήσουν αλλού. Το κεχριμπάρι τους είναι ...

Εκείνο το απόγευμα το Σούνιο ήταν πιο τρυφερό. Είχαν δέσει το γαλάζιο και το λευκό για να μην ξεχάσεις τα σχήματα του ουρανού και το ναό της θάλασσας. ...

Πώς να πετάξεις με όλα τα ανούσια που κουβαλάς σ’ αυτό που ονομάζεις ζωή; Αν δεν μπορείς να ζήσεις γυμνός σαν τον ουρανό πώς θα σηκώσεις τον ήλιο ...

Πώς να μάθεις για τα αόρατα χρώματα αν δεν αναγνωρίζεις τους χαμαιλέοντες; Έπιασες ποτέ τον ουρανό, έδεσες ποτέ τη θάλασσα, ήπιες ποτέ τη γη μας; Τότε, ...

Στην κοινωνία της διάσπασης κανείς δεν τολμά να πει τα απαγορευμένα λόγια. Διότι τα άτομα δεν έβλεπαν τους παράξενους ανθρώπους που μάθαιναν τα άγνωστα. ...

Εκεί κοντά στο ποτάμι βρήκαμε την πλατεία με τα λουλούδια όπου κανείς δεν μιλούσε για το ξεχασμένο παρελθόν παρά το άγαλμα του Αρμένη. Πλησίασα με το σημείο ...

Δεν ξέρω αν θυμάσαι την πηγή κι αναρωτιέμαι αν έχεις ακόμα στην τσάντα σου το μυστικό ρόδι της απαγορευμένης περιοχής. Ξέρω ότι δεν ήθελες να πεθάνω σ΄ ...

Εκεί ήταν όλα τόσο κοντά που δεν χωρούσαν στο νου τα βουνά της άλλης πλευράς. Ήθελες να μου δείξεις με το χέρι το μύθο του λαού σου αλλά σταμάτησες ...

Σ’ εκείνο το κρύο δωμάτιο δεν υπήρχαν κουβέρτες μόνο δύο ψυχές αγκαλιά. Εκείνο το κρύο βράδυ ένας παράξενος χορός τύλιξε δύο κορμιά μαζί. Εκείνη την ...

Tu le connaissais cet inconnu ? Pourquoi est-il mort avec nous ? Tu en connais la raison ? Ou simplement n’avait-il pas d’armure ? Pourquoi tant de questions ...

Εκείνη την εποχή κανείς δεν έλεγε τίποτα. δεν τολμούσαν να κλάψουν. Όλοι είχαν το χαμόγελο στα χείλη γιατί δεν χωρούσε τίποτα άλλο. Κι εσύ τώρα αναζητάς ...

...

Chacun seul dans l’espace clos d’une chambre vide attendait le temps de la rencontre. Aucun signal ne trahissait l’instant où le temps remplissait l’espace ...

Le corps à l’huile ne pleurait pas, Il ne savait pas. Son corps ne souffrait pas. Il n’avait pas appris. Il n’est pas mort avec les couleurs. Il ne voulait ...

Δεν δάκρυζε το κορμί με το λάδι. Δεν ήξερε. Δεν πονούσε το σώμα του. Δεν έμαθε. Δεν πέθανε με τα χρώματα. Δεν ήθελε.

À l’intérieur de l’église personne ne voyait les flèches. Le ciel n’existait pas. Cependant toute l’église n’était qu’une forêt d’arcs qui avait pour cible ...

Μια ζωγραφιά περίμενε το χέρι του δασκάλου για να ζήσει πάνω στο τετράδιο. Κανένας δεν μπορούσε να της αποκαλύψει την αλήθεια και δεν πέθανε. Ο δάσκαλος ...

Μέσα στην εκκλησία κανείς δεν έβλεπε τα τόξα. Δεν υπήρχε ουρανός κι όμως όλη η εκκλησία δεν ήταν παρά ένα δάσος τόξου που είχε στόχο τον ουρανό. Έτσι ...

Όταν έβαλες όλο το πάθος σου στο γύψινο άγαλμα για να ζήσει και πάλι η ποίηση δεν πίστεψες στην κοινωνία και δεν περίμενες το αύριο, ήξερες πως πέθανε ...

Γιατί το έβαλες εκεί; Δεν υπήρχε χώρος αλλού; Δεν ήθελες; Εκτός αν το ήθελε εκείνο. Το γυμνό κορμί του Vincent δεν μπορούσε να σ’ αγκαλιάσει μόνο να δοθεί. ...

Ασήμαντα πιόνια σκόρπια ανάμεσα στα νεκρά κομμάτια ενός ξεχασμένου βασιλείου, παλεύαμε για το χρώμα που δεν ζητήσαμε και ποτίσαμε με το αίμα μας τα ...

Μοσχοβολούσε ο μύλος ακόμα κι όταν τελείωσε ο καφές και μάθαμε τι σημαίνει ανάμνηση. Ποιος μύλος θα μας μάθει τι σημαίνει ανθρωπιά. Πάνω στον πίνακα ...

Τα βήματα ήταν απλά για έναν χορευτή και μια χορεύτρια. Όλη η δυσκολία ήταν οι γάμπες κι εκείνες ήταν για ταγκό. Πάνω στον πίνακα ένα ακίνητο ζευγάρι χόρευε ...

Περίμεναν. Το ξέρω. Δεν ήξεραν. Το περίμενα. Και τώρα που ήρθες δεν έφυγαν. Ήθελαν να τους πεις την αλήθεια. Δεν ήταν έτοιμοι. Για την αντίσταση ή τη θυσία. ...

Όταν άκουγες την κραυγή της μουσικής Δεν ήξερες πόσα θύματα ήταν. Όταν πέθαναν οι πρώτες χιλιάδες η μουσική δεν μπόρεσε να παίξει. Τα φαινόμενα έπρεπε ...

Το αόρατο δεν είχε νόημα σ’ εκείνον τον κόσμο γιατί κανείς δεν ήθελε το φως που δεν έβλεπε. Ο καθένας νόμιζε ότι ήταν φωτιά η νύχτα. Ενώ εσύ ξέρεις ...

Δεν ήταν μουσική μόνο η σιωπή μιας άλλης ανθρωπιάς που δεν υπήρξε. Δεν ήθελε το στίγμα για να μην αγγίξει την παλαιά αθωότητα που δεν έζησε. Όλα ήταν ...

Ποιος άκουγε τον πόνο τους όταν πέθαιναν οι αθώοι; Ποιος έκλαιγε το θάνατο των απαγορευμένων ψυχών; Κύριε, γιατί δεν λέτε τίποτα; Υπάρχει λόγος ή δεν ...

Όταν διαβάσαμε για πρώτη φορά, την αλληλογραφία του ιππότη με την ιδιοφυία του παρελθόντος δεν καταλάβαμε πόσο σημαντική ήταν. Νομίζαμε ότι αφορούσε μόνο ...

Dans le désert de la nuit l’arôme de la rose du désert embauma le roman de la momie afin de traverser le Tartare. Il n’avait pas trouvé d’autre moyen ...

Μέσα στην έρημο της νύχτας, το άρωμα του τριαντάφυλλου της ερήμου ευωδίασε το μυθιστόρημα της μούμιας για να διασχίσει τον Τάρταρο. Δεν είχε βρει άλλο ...

Οι μικρές αντοχές δεν είναι για την επανάσταση. Ζουν μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα διότι δεν υπάρχουν ουτοπίες για την κοινωνία του παρόντος. Αυτό ...

Πάνω στον πίνακα των έργων αποφασίσαμε να γράψουμε τα ονόματα των μαθηματικών που δεν μπόρεσαν να ξεχάσουν τους προηγούμενους και τους επόμενους. Όταν ...

...

Οι εικόνες δεν είχαν καντήλια γιατί κανείς δεν πίστευε σ’ αυτές. Περίμενε την αναπαράσταση αλλά δεν υπήρχαν θεοί. Έτσι όπως ήρθαν οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν ...

Μετέφεραν σπασμένους κώδικες που δεν μπορούσαν να διαβάσουν γιατί δεν πρόσεχαν την ουσία. Οι κακόμοιροι μολυσμένοι ήθελαν να πείσουν τον κόσμο αλλά η ...

Il remonta le long des cuisses comme pour répondre au puissant appel de cet obscur objet du désir. Il brava les fleurs du mal pour atteindre l’inaccessible ...

Ένα ένα ανεβάζαμε τα έγγραφα που δεν υπήρχαν πια για να ζήσουν και πάλι οι ξεχασμένοι. Κοιτάζαμε τις άδειες καρέκλες και νιώθαμε την ανάγκη να πεθάνουμε ...

Πριν αγγίξει τα δύο μεγάλα πέταλα, ο ιππότης ένιωσε το άρωμά τους αλλά μόνο όταν άνοιξε τα μικρά, έμαθε για τη μυστική γεύση. Κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει ...

Ποιος θα πίστευε τα έντεκα χέρια αν δεν έβλεπε τον πίνακα του ανύπαρκτου λαού; Ποιος θα έβλεπε το κρυφό χέρι αν δεν πίστευε τον πίνακα των αγέννητων ...

- Σωστά! - Τότε γιατί μίλησες; - Έπρεπε... - Μα, δεν υπήρχε λόγος! - Κι όμως... - Μα, γίνεσαι γελοίος! - Δεν το κάνω επίτηδες... - Αλήθεια; - Ναι. - Είσαι ...

Όταν άνοιξα τα τετράδια σου κατάλαβα για πρώτη φορά τι σημαίνει το χρώμα του χρόνου. Στην αρχή κοίταζα μόνο τα ίχνη του στο χαρτί και δεν έβλεπα το χρώμα. ...

- Κάτω η μιζέρια! - Τι είπες, ρε; - Κάτω η μιζέρια! - Πώς τόλμησες; - Με το θράσος της ανθρωπιάς. - Μα, η μιζέρια είναι η ζωή μας. - Τότε δεν είναι ζωή... ...

Μόνο με το χέρι διαβάζεται το έργο του δασκάλου της Αναγέννησης. Δεν έγραψε για τους αγνώστους μόνο για το μέλλον. Σκάλισε τα ίχνη πάνω στο χρόνο διότι ...

Το θυμάσαι το ρολόι; Εκείνο που δεν λειτούργησε ποτέ. Το έχω ακόμα στο νου μου. Και βλέπω τα σπαθιά του χρόνου. Μετρούσε με τις ώρες την καλοσύνη της ...

Λίγο πριν πεθάνει του ζητούσαν ακόμα μία χάρη. Πίστευαν ότι σαν τον παπά θα διάβαζε τα ονόματά τους. Έτσι κανείς δεν πρόσεξε το τελευταίο του δάκρυ. ...

Τον ξεγέλασε η κοινωνία για να βγάλει τα μίζερα λεφτά της μα εκείνος επέμενε για σένα διότι δεν είχε τίποτα άλλο πια. Έτσι ήρθε μ’ ένα τριαντάφυλλο στο ...

Την ώρα που ζωγράφιζα και πάλευα με τα χρώματα, τις σκιές και τις καμπύλες, άκουγες τη σιωπή μου. Όλη η σκέψη μου ήταν ένα χέρι που έψαχνε την αλήθεια ...

Ποιος θα έδινε σημασία στις δύο επιστολές αν δεν υπήρχε το στίγμα του ανύπαρκτου που δεν έπαψε να ζει μέσα στη λήθη; Κι όμως υπήρχαν ήδη οι αγέννητοι ...

Τόσα χρόνια, κάθε μέρα ακούγαμε τα ίδια και τα ίδια για τους αθανάτους. Τώρα που πέθαναν και αυτοί ποιος θα μιλήσει για την αθανασία τους;

Ήμασταν δύο μέσα στο κρύο της αίθουσας για δύο επιστολές του ανύπαρκτου λαού και περίμενε ο τρίτος μόνος μέσα στην εμπιστοσύνη της ανθρωπιάς. Κανείς ...

Πρόσεξες το ξεχασμένο καλάθι εκεί στην άκρη του τραπεζιού; Κοίταξες τα λεμόνια και τα πορτοκάλια ή περίμενες ν’ ανοίξει το μπουκάλι; Μη λυπάσαι δεν σε ...

Ξέρω ότι θα ήθελες να πιείς κάτι. Αν ήμασταν στο σπίτι, θα έκανα το παν για σένα. Τώρα όμως που είμαστε κάτω από το χιόνι με τα κεφάλια μας κομμένα δεν ...

Le thé était servi depuis longtemps. Seulement personne n’osait le toucher. La scène ressemblait à un tableau, une nature morte de Vincent. Il ne manquait ...

Το τσάι είχε σερβιριστεί από ώρα. Μα κανείς δεν τολμούσε να τ’ αγγίξει. Η σκηνή έμοιαζε με πίνακα, μία νεκρή φύση του Vincent. Δεν έλειπε πινελιά μέσα ...

Les maisons chaudes fumaient encore le long du chemin de notre enfance. Elles réchauffaient le ciel ocre pour nous tenir bien au chaud. Nous n’avions alors ...

Τα ζεστά σπίτια ξεκάπνιζαν ακόμα στο δρόμο της παιδικής μας ηλικίας. Ζέσταιναν τον ωχρό ουρανό για να μας κρατά ζεστούς. Όμως είχαμε μόνο τα μάτια της ...

...

Πρόσεξες πώς είναι το χιόνι από κοντά; Μην το πιάνεις, λιώνει. Απλώς κοίτα το. Κάτω από το χιόνι βρίσκεται και η πολυπλοκότητα της ομορφιάς. Είδες πόσο ...

Avant de te connaître, tu n’étais que furieux pour moi. Avant de te parler, tu n’étais qu’un chant d’antan. Désormais j’entrevois ta sagesse mais aussi ...

La cruelle société de la jalousie a visé ton cœur mais n’a pu blesser le front de l’intelligence. Elle ne connaissait pas le caméléon et n’a pas prêté ...

Σημάδεψε την καρδιά σου η άπονη κοινωνία του φθόνου μα δεν μπόρεσε να λαβώσει το μέτωπο της νοημοσύνης. Δεν ήξερε για το χαμαιλέοντα και δεν πρόσεξε τη ...

La résistance n’est pas morte. Ses groupes n’ont pas fléchi. Maintenant nous en connaissons les racines. Il n’existe pas de théorie. Pensée, esprit, singularité ...

Vingt ans après François dira à Benvenuto : il n’y a jamais eu un autre homme né au monde qui en savait autant que Leonardo, pas autant en peinture, sculpture ...

Η επανάσταση δεν πέθανε. Δεν λύγισαν οι ομάδες σου. Τώρα ξέρουμε για τις ρίζες. Και δεν υπάρχει θεωρία. Μία σκέψη, ένα πνεύμα, μία ιδιομορφία έπλασαν ...

Il ne te fallait pas naître pour la société et tu es né pour l’humanité. Il ne te fallait pas vivre pour la société et tu as vécu pour nos mathématiques. ...

A présent que tu sais, pourquoi ne dis-tu rien ? Peut-être que la société de l’indifférence te fait peur ? Tu ne peux supporter l’injustice ou la barbarie ...

Για την κοινωνία δεν έπρεπε να γεννηθείς. Και γεννήθηκες για την ανθρωπότητα. Για την κοινωνία δεν έπρεπε να ζήσεις. Κι έζησες για τα μαθηματικά μας. Για ...

Τώρα που ξέρεις γιατί δε λες τίποτα; Μήπως σε φοβίζει η κοινωνία της αδιαφορίας; Δεν μπορείς ν’ αντέξεις την αδικία ή τη βαρβαρότητα; Κλαις μπροστά ...

La ville avait éteint ses feux quand les deux ombres sortirent sur le balcon. Elles voulaient voir de près le monde invisible de la nuit. Elles purent ...

Sous les nuages de l’occupation attendait le soleil de la justice que la société avait condamné mais lui croyait en l’humanité. Tous regardaient comment ...

Η πόλη είχε σβήσει τα φώτα της όταν βγήκαν οι δύο σκιές στο μπαλκόνι. Ήθελαν να δουν από κοντά τον αόρατο κόσμο της νύχτας. Έτσι μπόρεσαν ν’ αντικρίσουν ...

Κάτω από τα σύννεφα της κατοχής περίμενε ο ήλιος της δικαιοσύνης που τον είχε καταδικάσει η κοινωνία αλλά εκείνος πίστευε στην ανθρωπιά. Όλοι κοίταζαν ...

Είχες φορέσει τη μάσκα των νεκρών για να μη σε δει ο πόνος. Κι όμως σε πρόφθασε πριν φύγεις με τη γόνδολα στο κρυφό μέρος του Μουράνο. Έτσι δεν είδες στον ...

Πρόσεξες ότι το χρώμα της θάλασσας ήταν ροζ γαλάζιο. Έτσι ξεχωρίζεις τον ουρανό. Μπορεί να μην φαίνεται το ροζ αλλά πρέπει να ξέρεις ότι υπήρξε το φωτεινό ...

Δεν έβλεπες πίσω. Πώς να κοιτάξεις μπροστά; Δεν ήξερες τίποτα. Πώς να ρωτήσεις κάτι; Κάτω από τα φώτα του σκοταδιού άκουγες μία άγνωστη μουσική. Γιατί ...

Θυμάσαι που έλεγες για το παράδοξο; Δεν είχα καταλάβει τότε. Πειράζει; Μάλλον δεν έπρεπε να ρωτήσω. Τέλος πάντων. Ήθελα να πω κάτι. Δεν ξέρω αν έχει σημασία ...

Δεν άφησε τίποτα γραπτό πάνω σ’ αυτό το θέμα. Λες και δεν υπήρχε ανάγκη. Υπήρχε άραγε; Έπρεπε ν’ ακούσουν. Μα γιατί δεν το έκαναν; Δεν ήξεραν μάλλον. Μπορεί; ...

Tu écrivais à l’envers le sens de la vie. Tu étais le miroir de la renaissance. Tu recherchais le futur dans le passé. Personne ne savait que tu existais. ...

Έγραφες ανάποδα το νόημα της ζωής. Ήσουν ο καθρέφτης της αναγέννησης. Αναζητούσες το μέλλον μες στο παρελθόν. Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχες. Ακόμα και τώρα ...

Chaque goutte de miel, un univers entier où butinaient les milliers pour créer le ciel. Chaque geste de tendresse, trésor caché où s’entremêlaient les ...

Il n’y avait rien d’important dans cette pauvre garrigue à part ces rares éclats de vert qui tentaient d’arracher au ciel la moindre goutte de pluie. ...

Δεν υπήρχε τίποτα το σημαντικό σ’ αυτή τη φτωχή άνυδρη γη εκτός απ’ αυτές τις σπάνιες εκλάμψεις του πράσινου που προσπαθούσαν ν’ αρπάξουν απ’ τον ουρανό ...

Ποιος νομίζεις ότι είναι ο άλλος; Ένας άλλος ένας; Ή το δύο; Κι αν δεν είναι παρά ο άλλος σου εαυτός; Το σκέφτηκες; Το φαντάστηκες τουλάχιστον; Ή περιμένεις ...

Nous n’avions pas eu le choix. Pour cacher la misère de notre nudité, nous n’avons trouvé que des chemises de sang. Ainsi notre vie se colore enfin. Alors ...

As-tu écouté le piano ? Il accompagnait une vieille chanson tu n’as pas fait attention ? Je sais, ce n’est pas grave. Pourquoi pleures-tu à présent ? Je ...

As-tu remarqué le bruit des feuilles ? Dans les allées du parc, elles attendaient. Pourquoi les hommes marchaient-ils sur elles ? C’était leur moyen d’exister ...

Η σκακιέρα είχε αλλάξει. Το νέο άνοιγμα ήταν απαραίτητο. Κι ο χρόνος ελάχιστος. Το στιγμιαίο χάδι πρόλαβε την αόρατη κίνηση του κλεισίματος. Δεν ήταν πλάγια ...

Δεν ήξερα για την κρυφή πηγή πριν αγγίξω το πάθος. Ο πόθος δεν ήταν ανοιχτός και το παίγνιο είχε άλλους κανόνες. Δεν υπήρχε βιβλίο για τον κώδικα, μόνο ...

Δεν υπήρχαν άνθρωποι για να τα κοιτάξουν κι ήρθαν τα τέρατα να δουν τα πέτρινα κύματα που έσπασαν το θόρυβο της κοινωνίας για ν’ ακουστεί η σιωπή της ανθρωπιάς. ...

Tous les êtres voulaient paraître car c’était l’unique moyen de vivre dans la société du spectacle. Un seul était capable de résister car il avait écrit ...

Όλα τα όντα ήθελαν να φαίνονται διότι ήταν ο μόνος τρόπος να ζουν μέσα στην κοινωνία του θεάματος. Ένα μόνο ήταν ικανό ν’ αντιστέκεται διότι είχε γράψει ...

À côté du motif ornemental, tu as laissé des traces non encore déchiffrées. Je ne sais pas encore pourquoi mais je te promets de tenter l'impossible. ...

Πλάι στο διακοσμητικό μοτίβο, άφησες ίχνη που δεν αποκωδικοποιήθηκαν ακόμα. Δεν ξέρω ακόμα γιατί μα σου υπόσχομαι να επιχειρήσω το αδύνατον. Κάτω από ...

Bras brisés, beauté blessée, elle attendait comme une fleur dans un champ vide de sens. Seins offerts, regard ployé, elle entendait comme un ...

Le trône était vide. Il n’y avait pas de roi. Et le fou, seul. Quelqu’un devait prendre sa place. Alors la société s’y installa. Et le fou se révolta. ...

Ο θρόνος ήταν κενός. Δεν υπήρχε βασιλιάς. Κι ο τρελός μόνος. Κάποιος έπρεπε να πάρει τη θέση του. Έτσι κάθισε η κοινωνία. Κι επαναστάτησε ο τρελός. Δεν ...

Ne sois pas triste Le maître n’est pas mort. Il vit à travers ses élèves. Je lis sans cesse son œuvre. Je n’oublierai rien. Ne t’inquiète pas. Même ...

Lorsque tu te moques de la charité ce n’est pas par mépris mais par amour envers celui qui ne mendie pas. Car tu sais qu’aimer c’est tout partager ...

Μην είσαι λυπημένη. Δεν πέθανε ο δάσκαλος. Ζει μέσω των μαθητών του. Διαβάζω ασταμάτητα το έργο του. Δεν θα ξεχάσω τίποτα. Μην ανησυχείς. Ακόμα κι ...

Δεν είχαν προσέξει ότι πίσω σου υπήρχε μία γαλάζια σκιά. Λες και το κενό να είχε ετοιμαστεί για να υποδεχτεί την ανθρωπιά ενός σπασμένου βλέμματος.

Je ne dirai pas beaucoup de mots. Je crains les malentendus. Sans les hommes l’humanité n’a pas de sens. Sans humanité les hommes n’existent pas.

Πάνω στους ώμους σου έβαλα τα χρώματα της γης. Έτσι μπόρεσες να νιώσεις το πάθος και τον πόθο. Αλλιώς θα παρέμενε για σένα ένα κομμάτι της ουτοπίας.

Δεν θα πω πολλά λόγια. Φοβάμαι την παρεξήγηση. Δίχως ανθρώπους η ανθρωπότητα δεν έχει νόημα. Δίχως ανθρωπότητα δεν υπάρχουν άνθρωποι.

Trois hommes de théâtre dans une mise en scène invisible se tenaient côte à côte comme des pièces d'un échiquier juste avant le combat. Ils ne luttaient ...

Κάτω από το βάθος του γαλάζιου εμφανίστηκαν δύο κεράσια. Τα σκουλαρίκια της φύσης ήταν πλέον δικά σου. Εκείνη την εποχή έπρεπε να τα πάρεις κοντά σου στην ...

Les visages du temps, ne nous dévisageaient pas, ils se contentaient de voir seulement ceux qui les regardaient pour échanger un regard à travers ...

Qui aurait pu le savoir que ta résistance provenait de Naples ? Seul le bleu de Prusse avait osé croisé le fer sur ton regard. Et maintenant tu attendais ...

Si tu voulais dire que c’est injuste que ferais-tu ? Tu veux me le dire ou vas-tu attendre le prochain génocide ? Je sais que tu n’étais pas là-bas et ...

Ποιος μπορούσε να το ξέρει πως η αντίστασή σου προερχόταν από τη Νάπολη; Μόνο το γαλάζιο της Πρωσίας είχε τολμήσει να σταυρώσει το σίδερο πάνω στο βλέμμα ...

Αν ήθελες να πεις ότι είναι άδικο τι θα έκανες; Θέλεις να μου το πεις ή θα περιμένεις την επόμενη γενοκτονία; Ξέρω ότι δεν ήσουν εκεί και ξέρεις ότι δεν ...

Personne ne pouvait caresser tes cheveux. Ils étaient protégés par l’épaisseur du bleu. Ainsi la profondeur cachait le front. Et ta pensée demeurait secrète. ...

Κανείς δεν μπορούσε να χαϊδέψει τα μαλλιά σου. Τα προστάτευε το πάχος του γαλάζιου. Έτσι το βάθος έκρυβε το μέτωπο. Και η σκέψη παρέμενε κρυφή. Μόνο ο ...

...

La jeune fille aux cheveux bleus n’était née que bien après la brisure de tes regards. Elle semblait pourtant se souvenir. Comme si elle avait vu tes portraits. ...

Η κοπέλα με τα γαλάζια μαλλιά είχε γεννηθεί πολύ μετά τα σπασμένα σου βλέμματα. Κι όμως φαινόταν να θυμάται. Σαν να είχε δει τα πορτραίτα σου. Άραγε γι’ ...

Sous le soleil, trop grand tu semais les graines d’un arbre qui ne finissait pas de mourir dans l’éphémère des hommes éternellement mortels.

Κάτω από τον πελώριο ήλιο, έσπερνες τους σπόρους ενός δέντρου που δεν σταματούσε να πεθαίνει μέσα στο εφήμερο των ανθρώπων των αιώνια θνητών.

Le pain n’était plus chaud ni moelleux mais il avait encore ce goût d’un monde qui n’a pas oublié le sacrifice de la mort. Tu entends Anastasia ?

Courbée vers sa terre la vieille femme répétait inlassablement le même geste. Elle ne pouvait pas oublier la pauvreté de son destin et le cadeau de la ...

Το ψωμί δεν ήταν πια ζεστό ούτε αφράτο είχε όμως ακόμα εκείνη τη γεύση ενός κόσμου που δεν ξέχασε τη θυσία του θανάτου. Ακούς Αναστασία;

Σκυμμένη στη γη της, η γριά επαναλάμβανε ακούραστα την ίδια κίνηση. Δεν μπορούσε να ξεχάσει τη φτώχεια του πεπρωμένου της και το δώρο της ζωής.

Nobody will come to see the soil of night only miserable and idiot will plant the light of humanity. Take care of our flowers.

Avant, les cyprès étaient droits. Ils ne montraient que le ciel. Avec toi, dans leur tumulte, nous avons vu pour la première fois l’intérieur des hommes ...

...

Des livres secrets sur une table nous montraient un autre monde où les singularités déterminent les situations, où le passé influence aussi le présent ...

Μυστικά βιβλία πάνω σ’ ένα τραπέζι μάς έδειχναν έναν άλλο κόσμο όπου οι ιδιομορφίες καθορίζουν τις καταστάσεις, όπου το παρελθόν επηρεάζει και το μέλλον ...

Tout tournait et bougeait. Il n’y avait que les couleurs pour témoigner de la présence des hommes qui ne voulaient pas vivre seuls dans le monde vide.

Όλα γύριζαν και λικνίζονταν. Μόνο τα χρώματα υπήρχαν για να μαρτυρήσουν την παρουσία των ανθρώπων που δεν ήθελαν να ζουν μόνοι σ’ έναν κόσμο κενό.

Tu ne voulais pas grandir seulement passer le temps de l’infortune pour qu’enfin se termine la misère noire. Tu as ainsi découvert la misère de la ...

Δεν ήθελες να μεγαλώσεις μόνο να περάσει ο χρόνος της δυστυχίας για να τελειώσει πια η μαύρη αθλιότητα. Έτσι ανακάλυψες τη μιζέρια της κοινωνίας ...

Ils n’étaient pas tristes. C’était juste une impression. Ils étaient heureux d’être encore ensemble au bord de la mer, au bord de l’éternité, deux comme ...

Sur son visage il a vu le combat avec la vie et le cadeau de la mer. Son regard cachait la souffrance d’une vérité inconnue. Il le laissa silencieux ...

Δεν ήταν λυπημένοι. Ήταν απλώς μία εντύπωση. Ήταν ευτυχισμένοι που ήταν ακόμα μαζί στην άκρη της θάλασσας, στην άκρη της αιωνιότητας, δύο σαν ένας.

Δεν υπάρχει μουσική δίχως σιωπές. Κι αν δεν μπορείς να τις δεις θ’ ακούσεις μόνο θόρυβο. Έτσι είναι και η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι είναι οι σιωπές τους. ...

Πάνω στο πρόσωπό του είδε την πάλη με τη ζωή και το δώρο της θάλασσας. Το βλέμμα έκρυβε τον πόνο μιας άγνωστης αλήθειας. Τον άφησε σιωπηλό αλλά ζωγράφισε ...

Il n’était sûrement pas normal et son existence même en gênait peut-être beaucoup. Mais ce peintre-là aima son humanité. Son existence n’avait pas ...

Σίγουρα δεν ήταν κανονικό και μάλλον ενοχλούσε πολλούς ακόμα κι η ύπαρξή του. Εκείνος ο ζωγράφος όμως αγάπησε την ανθρωπιά του. Η ύπαρξή του δεν είχε ...

Le savais-tu qu’il pensait à toi lorsqu’il peignait les morceaux de sa vie ? Sa souffrance n’était pas feinte. L’oreille n’était qu’un détail. L’enfer ...

Το ήξερες ότι σε σκεφτόταν όταν ζωγράφιζε τα κομμάτια της ζωής του; Ο πόνος του δεν ήταν πλαστός. Το αυτί δεν ήταν παρά μια λεπτομέρεια. Η κόλαση κράτησε ...

Μη νομίζεις ότι δεν γίνεται. Διότι έγινε ήδη. Και το ξέρεις τώρα. Η ομορφιά υπάρχει ακόμα κι εδώ. Κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει. Μόνο όσοι άκουσαν το ...

Au début je n’ai pas compris ce que tu regardais. L’avenir ou le passé ? Je n’ai pas su. Tu attendais sûrement quelque chose de moi. La guerre ou la ...

Στην αρχή δεν κατάλαβα τι κοίταζες. Το μέλλον ή το παρελθόν; Δεν ήξερα. Σίγουρα περίμενες κάτι από μένα. Τον πόλεμο ή την ειρήνη; Δεν έμαθα. Μα ...

Μην ακούτε τη γιαγιά. Δεν σας λέει όλη την αλήθεια. Εκείνη την εποχή έμαθε για σας τους αγέννητους και τότε διάβασε για πρώτη φορά τους νεκρούς. Ξέρει ...

Ακούς τη βραδύτητα της μουσικής; Κάτι θέλει να πει δεν μπορεί. Δεν το πιστεύεις; Κι όμως άκου και πάλι την κίνηση. Δεν είπε τίποτα άλλο ο δάσκαλος. Κι ...

Όταν ήμουν μικρή είχα ένα γέρο δάσκαλο. Δεν θυμάμαι ακριβώς όλα αυτά που έλεγε. Δεν έδινα σημασία τότε. Δεν ήξερα για τους ανθρώπους. Όταν πέθανε ...

As-tu déjà écouté le K 622? Tu te demandes pourquoi je te pose cette question? Cela n’a aucune importance. L’essentiel, c’est de mourir de manière convenable. ...

Si tu savais combien j’aurais voulu que tu aies pu entendre Wolfgang. Ton esprit est toujours là certes mais que ton absence est pesante. Car ce mouvement ...

Ποιος θα πήγαινε και πάλι εκεί που δεν υπήρχε επιστροφή μετά από τη νέα καταστροφή σαν έπεσαν με το κεφάλι οι τελευταίοι άνθρωποί μας; Ποιος θα άκουγε ...

Όταν κοίταξε τα χειρόγραφα δεν περίμενες να δει τα αόρατα στίγματά σου. Νόμιζες πως κυριαρχούσε η κοινωνία κι ήταν αδύνατο να συναντήσεις άλλη μια φορά ...

Πέντε αιώνες περίμενες για να σ’ αγγίζει και πάλι η νοημοσύνη της ανθρωπιάς. Κι όταν ήρθε εκείνο το βράδυ δεν αντιστάθηκες στον άλλο κι έτσι έζησε μέσα ...

Ils lisaient dans la nuit pour te faire écouter le silence et les sons d’autrefois. C’était l’unique moyen de partager la mémoire du futur. Je n’ai pas ...

D’un geste de la main pouvait apparaître toute la courbure d’un être qui n’était plus car il n’avait pu supporter le destin d’un peuple ravagé par la barbarie ...

Combien de traits suffisent pour décrire la souffrance d’un crime indicible ? Combien de lignes suffisent pour écrire l’histoire d’un châtiment inexistant ...

Avec beaucoup de patience il était possible à certains d’admirer les tresses de l’espace et de découvrir les cordes du temps. Seulement il fallait puiser ...

Πάνω στο πινέλο, ένα μόνο βλέμμα. Κάτω από το μελάνι, τρεις φίλοι έπιναν. Ήσουν μαζί τους, λίγο πιο πέρα, βέβαια. Έτσι, είδες τη χαρά τους και χαμογέλασες. ...

Qui aurait pu penser qu’il existait plus puissant que le métal pour soutenir le poids de la hauteur ? Pourtant en regardant cette tour d’acier posée sur ...

Ήσουν λοιπόν τόσο μόνος; Ήταν ο κόσμος τόσο κενός; Γι’ αυτό γέμισες τους πίνακες με χρώματα; Γι’ αυτό άφησες τόση ανθρωπιά πάνω στα κρυφά σκίτσα; Δεν ...

Έψαχνα με το πινέλο αλλά και με το πενάκι τις παλιές σου κινήσεις για να μάθω πώς ένιωθες όταν κατέγραφες τη ζωή, όταν μεθούσες με τα χρώματα, όταν έπλαθες ...

Όποιος δεν σε διαβάζει κοιτάζει τα χειρόγραφά σου με δέος. Όταν όμως σε μελετά με πάθος τότε ανακαλύπτει πόσο σπάνια είναι τα ελάχιστα που άφησες στην ...

Το βλέπεις εκείνο το μικρό παιδί; Δεν είναι ξένο όπως νομίζεις. Ανήκει και αυτό στην ανθρωπότητα. Αμφιβάλλεις; Σ’ ενοχλεί το χρώμα του; Μάλλον δεν βλέπεις ...

Dans les ruelles sombres, tu courais à corps perdu. Qui voulais-tu éviter ? Les hommes assis qui jouaient au jacquet ? Les femmes qui ne savaient que ...

Με τα τρυφερά σου δάκτυλα διαβάζεις πάνω στο κορμί μου τις μυστικές πληγές που άφησε η ζωή μου. Και με το στόμα σου αγγίζεις τα κατεχόμενα μέρη που σκλάβωσε ...

À la frontière de la barbarie deux choses nous étaient interdites : l’église et la montagne. Car elles appartenaient toutes les deux au temps de l’arménité. ...

Ποιος ήξερε πως όταν χόρευες χωρίς σπαθιά θυμόσουνα ακόμα εκείνη την αόρατη μάχη που έδωσαν οι πρόγονοί σου για να παραμείνεις ελεύθερη; Κανείς πια δεν ...

Η ομορφιά έπρεπε να σώσει τον κόσμο. Αυτό δεν είχες γράψει παλιά; Νομίζεις ότι ισχύει ακόμα ή ότι νίκησε η ασχήμια της μιζέριας; Μπορεί να μην απαντάς ...

Το βάρος της πανοπλίας προστασία του ιππότη άμυνα της επίθεσης αξία της αντοχής. Το βάρος της στολής ελαφρότητα της κίνησης επίθεση των αστεριών αρχή ...

Là-bas, les remparts n’étaient pas humains. Ils avaient été conçus par d’autres, des forces plus anciennes qui ne craignaient pas la barbarie. Aussi lorsque ...

Si certains contestent la venue du génie sur la terre des pierres c’est parce qu’il ne peuvent accepter l’incontestable. Il devait venir pour écrire ce ...

Nul ne connaissait sa couleur véritable Certains l’imaginaient blanc mais il était trop sale. D’autres l’imaginaient noir mais il était trop propre. Seuls ...

Dans le monastère, juste avant la pièce sacrée, se trouvait le tombeau d’un vivant, elle portait sur son tablier la lame du disciple. Ainsi le maître de ...

Il faisait silence ce soir-là mais les trois âmes n’étaient pas seules. C’était le temps du partage comme un lointain appel. Il fallait donc si peu de ...

Μέσα στο μοναστήρι, ακριβώς μπροστά από το ιερό, βρισκόταν ο τάφος ενός ζωντανού· είχε πάνω στην ταφόπλακά του τη λεπίδα του μαθητή. Έτσι ο δάσκαλος του ...

Κοίταζα τόσο προσεχτικά τα λουλούδια και το κερί που δεν πρόσεξα ότι ο χρόνος βράδιασε. Τα χρώματα πάνω στο νερό κι η ζωντανή φύση μιας ακουαρέλας συνέβαλαν ...

Πρόσεξες τις κινήσεις του σώματος; Όχι; Κοίταζες μόνο τις πέτρες; Αν τις χαϊδεύει η θάλασσα είναι γιατί ξέρει για το χρόνο. Εσύ; Ήξερες για το χορό της ...

Όταν κοιτάζουμε τις πέτρες, βλέπουμε μόνο την ακινησία τους. Αυτή είναι η ανοησία μας, όχι η πραγματικότητα. Αλλιώς ο χρόνος θα ήταν κι αυτός ακίνητος. ...

Ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες δύο ανθρώπινα μάρμαρα δεν μίλησαν. Κοίταξαν μόνο τα τείχη του φωτός που σήκωναν το βάρος της νύχτας. Περπάτησαν ...

Στην κοινωνία της ισότητας, η ελευθερία ήταν ακέφαλη κι η βούληση απαγορευμένη. Κανείς πια δεν τολμούσε ν’ αντισταθεί στο σύστημα της αδιαφορίας και ...

You do not know when love begins. With which movement, with which silence. A lit candle, a music piece. You do not know when it happens. You do ...

Tú no sabes cuando el amor empieza. Con qué movimiento, con qué silencio. Una vela encendida, una pieza de música. No sabes cuando pasa. Pero sabes ...

Δεν ξέρεις πότε αρχίζει ο έρωτας. Με ποια κίνηση, με ποια σιωπή. Ένα αναμμένο κερί, ένα κομμάτι μουσικής. Δεν ξέρεις πότε γίνεται. Ξέρεις όμως πότε έγινε. ...

Μέσα στα βάθη του κόκκινου ανακάλυψα τις καμπύλες των χρωμάτων. Κοίταξα πρώτα το φως που έκρυβε τη σκιά της πηγής. Ύστερα έσκυψα για να μην σε τρομάξω ...

Πάνω στο δέρμα του πίνακα όταν δεν αρκεί το πινέλο βάζεις τα δάχτυλα διότι τα χρώματα μπορούν ν’ αντέξουν μόνο τα δικά σου χάδια. Έτσι η τέχνη ανακάλυψε ...

Δύο στιγμές στον ίδιο δρόμο δύο άνθρωποι στην ίδια μοίρα. Ένα καπέλο για το κρύο ένα γαλάζιο για τη ζέστη. Κοιτάξαμε το ίδιο σημείο κι είδαμε τον εαυτό ...

Les hommes étaient si chiffonnés que l’idiot décida d’utiliser un fer. Il ne craignait pas de brûler ses doigts tendres pour les victimes de la société. ...

Ήταν τόσο τσαλακωμένοι οι άνθρωποι που ο ηλίθιος αποφάσισε να πάρει το σίδερο. Δεν φοβήθηκε να κάψει τα τρυφερά του δάχτυλα για τα θύματα της κοινωνίας. ...

Μέσα στο θόρυβο της κοινωνίας ακούω μόνο μία φωνή. Έχει το γλυκό πρόσωπο της ζεστής σοκολάτας. Δεν χρειάζεται ζάχαρη για να την πιω, γιατί ξέρω ότι η ...

Μέσα στην αίθουσα υπήρχαν μονόλογος και σιωπή. Κυριαρχούσαν οι αριθμοί που η κοινωνία ονομάζει τιμές διότι δεν γνωρίζει την αξία. Όμως η Ελλάδα ...

Έβλεπα το χαμόγελό σου όταν κοίταζες το τζάκι κι ένιωθα τη ζεστασιά της ανθρωπιάς σου. Δεν έκλεινες πια τα μάτια ήθελες να πιεις τη ζωή όπως το γλυκό ...

Wherever you are wherever you are found inside the traps of life I will come and find you. I have no other goal for I am the dragon of your ...

Όπου και να είσαι όπου και να βρεθείς μέσα στις παγίδες της ζωής θα έρθω να σε βρω. Δεν έχω άλλο στόχο γιατί είμαι ο δράκος της ψυχής σου και είσαι το ...

Πάνω στο τετραδιάκι που του έδωσες έγραψε τα πρώτα λόγια της σιωπής. Ο ζητιάνος της αγάπης δεν ζητούσε ελεημοσύνη ούτε συμπόνια. Ήθελε μόνο αυτό που ...

Sur la neige qui d’autre que les tsiganes endure la douleur ? Quand on n’a pas de terre on apprend à souffrir avec les autres. Car l’étranger est ...

Πάνω στο χιόνι ποιος άλλος από τους Tσιγγάνους αντέχει τον πόνο; Όταν δεν έχεις γη ...

Enfermé dans une seule case l’étrange cavalier se transforma en deux fous noir et blanc pour transcender les limites de l’isolement de la barbarie. Personne ...

Combien d’heures as-tu écrit sans relâche pour couvrir le vide de la société et créer l’œuvre de l’humanité ? Qui sait si c’étaient des nuits ou des jours ...

Πόσες ώρες έγραφες ασταμάτητα για να καλύψεις το κενό της κοινωνίας και να δημιουργήσεις το έργο της ανθρωπότητας; Ποιος ξέρει αν ήταν νύχτες ...

You make me embarrassed, you know that? I wanted throw them away that poverty is intolerable! And what did you do? You drew them so you will never ...

Aucune couronne ne put sauver le Mauvais, le Cruel ou le Noir de l’épée de l’affranchi, qui ne portait de lys que dans son coeur.

Qui aurait cru qu’un jour s’inclineraient les lys devant la laideur du noir, et la hache pendue au cou? Pourtant ce jour arriva après l’affranchissement ...

Nous croulons sous les preuves de l’efficacité du régime stalinien et nous avons encore des idiots qui le contestent de manière véhémente. Pourtant la ...

Nous ne voulions pas lasser le pouvoir. Nous avions bien trop peur de devenir un poids. Aussi malgré la famine qui avait pour unique but de nous désintoxiquer, ...

Qui ose croire encore aux institutions ? Seulement la société. Car les hommes ne vivent que de valeurs et non de principes où se confinent l’abject et ...

Comment échapper à Rakhmetov? Grâce à l’oubli ou à l’indifférence ? Rien n’y changea ! Malgré la prison l’imagination prit le pouvoir !

Après le cercle utopique, les pauvres gens devinrent des souvenirs de la maison des morts avant que le temps ne reprît le dessus sur le bourg de Stepantchikovo. ...

Όταν ανοίγεις τα βιβλιαράκια είσαι τόσο τρυφερή που σκέφτομαι πώς το αντέχεις. Τι περιμένεις να δεις άραγε; Τα λεπτά παλιά γράμματα μιας ξεχασμένης γλώσσας ...

Πάνω στην πόρτα το μεταξωτό νυχτικό περίμενε να λυθεί το αίνιγμα. Δίχως καμπύλες μετέωρο και κάθετο έδειχνε τα πάθη της αγάπης. Μόνο όταν το έπιασα ...

Πρόσεξες ότι είμαστε όλοι δίχως αρχή; Θυμάσαι τη γέννησή σου ; Μόνο το θάνατό σου δεν θα ξεχάσεις! Τότε γιατί να έχουμε αρχές; Επειδή δεν βλέπουμε το ...

What do you want a party or a motherland? What do you want an opinion or a knowledge? What do you want a treason or a sacrifice? I want my peace, ...

Τι θέλεις ένα κόμμα ή μια πατρίδα; Τι θέλεις μια άποψη ή μια γνώση; Τι θέλεις μια προδοσία ή μια θυσία; Θέλω την ησυχία μου, την ηρεμία μου, την άνεσή ...

Pourquoi ne crois-tu pas en l’humanité ? Parce que je ne crois pas aux contes. Pourquoi ne crois-tu pas en l’histoire ? Parce que je ne crois ...

Γιατί δεν πιστεύεις στην ανθρωπιά; Γιατί δεν πιστεύω στα παραμύθια. Γιατί δεν πιστεύεις στην ιστορία; Γιατί δεν πιστεύω στην ανάγκη. Γιατί δεν ζεις; ...

It did not chose to be born only to die for the others. Besides there was no reason to not commit suicide. When its mother looked at it she was not ...

Δεν αποφάσισε να γεννηθεί μόνο να πεθάνει για τους άλλους. Εξάλλου δεν υπήρχε λόγος να μην αυτοκτονήσει. Όταν το κοίταζε η μητέρα του δεν μπορούσε να μην ...

Carlo avait parlé d’un poids sans connaître la courbure. Aussi à travers l’éclat de sa voix, nul ne vit sa véritable nature. Et son oeuvre à peine achevée ...

Dans l’une des traboules de Saint-Jean, un puits de la Renaissance patient, surmonté d’une coquille Saint-Jacques, attend que les pavés noirs craquent ...

Επαναστατική αποστολή έχουμε εδώ και χρόνια κι εσύ δεν αντιλήφθηκες ούτε το παραμικρό λόγω της καθημερινότητας και τώρα που αλλάζει ακόμα και η ...

Το μυστικό τραγούδι που ξέρεις μόνο εσύ συνεχίζω να το τραγουδώ όταν σε σκέφτομαι για να πάρω κουράγιο και να συνεχίσω τον αγώνα έως το θάνατό μου ...

Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε δυναμώνει έγραφε σιωπηλά ο Νίτσε δίχως να πει βέβαια πόσες δυνάμεις χρειάζονται για ν’ αντέξεις την ζωή και την αδικία. ...

Μαζί με το χρόνο παλεύουμε στο χώρο για να μην αφήσουμε ούτε τους δικούς μας ούτε την αξιοπρέπεια της Ανθρωπότητάς μας ενάντια στη βαρβαρότητα που ...

Μπορεί οι κοφτερές πέτρες να έσκισαν τα παπούτσια μας αλλά εμπλούτισαν τη μνήμη μας και μας επέτρεψαν να δούμε το απέραντο γαλάζιο μέσα στο πέλαγος ...

Στο Καστελλόριζο ήμασταν και θα είμαστε κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ραγιάδες διότι δεν θα παρατήσουμε ούτε τους δικούς μας, ούτε το σχολείο με τους επόμενους ...

Δεν θα είναι πάντα έτσι τα πράγματα που σε απασχολούν σε λίγο θα ζήσεις και πάλι την ελευθερία σου δίχως τις αγγαρείες της καθημερινότητας και μετά ...

Κάθε λέξη έχει τη σημασία της ειδικά όταν παραμένεις σιωπηλός για να μην πληγώσεις τους άλλους με την βαθιά αλήθεια της πίστης όταν κανείς δεν πιστεύει ...

Περίμενε λίγες ώρες για να δεις την ανθρωπιά και ν' αποφασίσεις αν θα μπορέσεις ν' αντέξεις την κρούση την ώρα της μάχης που θα δώσουμε στη Πλατεία ...

Τι άλλο θέλεις; Εκτός από τη θυσία μου για να ζήσει η Ανθρωπότητα; Δεν αρκεί η αποχώρηση από κάθε ανάγκη που αγγίζει τη ζωή; Θέλεις και τη σιωπή ...

Cinquante œuvres dans l’étrange orangerie attendaient le regard du maître pour expliquer aux disciples l’écriture picturale et symbolique qui regroupait ...

Γιατί δίνεις σημασία στις εφημερίδες αφού ξέρεις ότι την επόμενη δεν θα έχουν πια αξία; Γιατί δεν πιάνεις τα βιβλία που έχουν τόσο παρελθόν για να ...

Ετυμολογικές λέξεις εξηγούσαν την αξία της επιλογής του ονόματος κι όμως εσύ συνέχιζες να αποφεύγεις την αναφορά για να μην δώσεις σημασία σ’ εκείνο ...

Το βιβλίο της Ανθρωπότητας έγραφε για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει η άγρια βαρβαρότητα ενάντια στην αθωότητα μόνο έτσι οι Δάσκαλοι μάθαιναν στους ...

Και πάλι στον αγώνα διότι υπάρχει ανάγκη λόγω της βαρβαρότητας και της λήθης των μαχητών που δεν αναγνωρίζουν καν ούτε τους εχθρούς τους τόσο τους ...

Σκέφτηκες ποτέ τους δικούς μας Πόντιους με τα χιονισμένα οράματά τους να περπατούν αδιάκοπα σε αυτή την πορεία που κατέληγε στο θάνατο κι εσύ τώρα ...

Η δύναμη του Χριστού δεν προέρχεται μόνο από την ικανότητά του ν’ αντισταθεί στους άπιστους αλλά από την ιδιότητα που είχε για να υποστηρίξει την ...

Μόλις περάσαμε τα σύννεφα και βλέπουμε πλέον τον ουρανό όπως δεν μπορούσαν να τον φανταστούν ούτε στα όνειρά τους οι πρόγονοί μας. Κι όμως μπροστά ...

Ακίνητη στρατηγική είχαν επιλέξει τα δέντρα για να διασχίσουν το χρόνο και κανένας δεν καταλάβαινε το κρυφό τους όραμα εκτός από τους δασκάλους, ...

André recherchait le sens des serviteurs de l'Humanité à travers les hommes immobiles pour comprendre le dissimulé et saisir ainsi l'essence de la ...

Les arbres sont toujours attentifs seulement il faut les approcher pour échanger avec eux sur les secrets du temps enfouis dans leur écorce à la manière ...

Explication de tableau à la manière pied noire comme pour signifier l'importance de la mémoire face à l'oubli du passage indifférent au temps et ...

Parmi les antiques pierres deux marbres aux formes humaines n’ont pas parlé. Ils ont seulement regardé les remparts de lumière qui soulevaient ...

Qui regarde la théorie quand il voit l’œuvre ? Que signifie la lumière sans ombres ? Méditation sans art ou beauté sans vérité ?

Ποιος κοιτάζει τη θεωρία όταν βλέπει το έργο; Και το φως, τι σημαίνει δίχως σκιές; Στοχασμός δίχως τέχνη ή ομορφιά δίχως αλήθεια;

Qui aurait pu voir l’épaisseur de la couleur, le toucher de ton pinceau, en te regardant à cette époque? Pourtant tu avais déjà eu la vision de la ...

Ποιος θα μπορούσε να δει το πάχος του χρώματος, το άγγιγμα του πινέλου σου, κοιτάζοντάς σε εκείνη την εποχή; Κι όμως είχες ήδη το όραμα του χρώματος ...

Il avait quelque chose de travers ce regard sans horizon. Il en était de même pour le chapeau qui ne parvenait à cacher la profondeur du front. Quant ...

Υπήρχε κάτι διαπεραστικό σ’ αυτό το βλέμμα χωρίς ορίζοντα. Το ίδιο και με το καπέλο που δεν κατάφερνε να κρύψει το βάθος του μετώπου. Ενώ ο γιακάς ...

Tu me fais honte, tu sais? Je voulais les jeter. Cette pauvreté est insupportable ! Et toi qu’as-tu fait ? Tu les as peintes. Tu n’oublieras donc ...

Με κάνεις να ντρέπομαι, το ξέρεις; Ήθελα να τα πετάξω αυτή η φτώχεια είναι ανυπόφορη! Και συ τι έκανες; Εσύ τα ζωγράφισες δε θα ξεχάσεις λοιπόν ποτέ! ...

Dis-moi... Tu ne veux pas parler ? Tu ne veux rien dire ? Je ne sais pas quoi faire... Je ne supporte pas de te voir ainsi. Quelqu’un t’a fait du ...

Δεν αρκεί να αγωνίζεσαι πρέπει επίσης να μιλάς για τη γενοκτονία ειδάλλως τα αδιάφορα άτομα δεν θα μάθουν ποτέ το έγκλημα και δεν θα μπορέσουν να ...

Στον εκθεσιακό χώρο οι Ιππότες της Ανθρωπότητας είναι έτοιμοι για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς που έρχονταν από την κοινωνία της λήθης για να επιθεωρήσουν ...

Πολύ κοντά στη μουριά ο επίμονος θεατής συλλογίστηκε το κενό της χρωματικής υφής χωρίς να αντιλαμβάνεται την κενότητα την μόνη ικανή να ενώσει ...

Δεν έσκυψε το κεφάλι μας. Δεν δείξαμε το φόβο μας. Δεχτήκαμε το μάθημα της βαρβαρότητας και της λήθης. Δίχως να υποκύψουμε ποτέ. Και μόνο όταν ελευθερώθηκε ...

Después de tantos años de ocupación y de tortura diaria estuvimos juntos por fin. Los bárbaros entendieron lo intimo de nuestra relación cuando nos colgaron ...

Après toutes ces années d’occupation et de tortures quotidiennes nous étions enfin ensemble. Les barbares nous ont appris comme notre relation était ...

Μετά από τόσα χρόνια κατοχής και καθημερινά βάσανα ήμασταν επιτέλους μαζί. Οι βάρβαροι μας έμαθαν πόσο στενή ήταν η σχέση μας όταν μας κρέμασαν ...

Aucune séparation ne subsistait dans les courbures assemblées pour résister au choc du présent. Ils étaient l’un. Καμπυλότητες - Courbures

...

Quand tu vis l’Homme tu saisis la profondeur de la courbure agenouillée. Sans être à tes pieds, il te montra l’humanité de la mémoire du sacrifié. ...

Seul dans le néant il observait l’humanité. Dans son regard le temps avait inscrit sa marque indélébile. Il contemplait l’espace avec sérénité son ...

Les vivants font tant de bruit pour prouver leur existence que nous n’entendons plus le silence des morts. Alors que ce sont eux qui ont écrit notre avenir ...

Il contemplait les pêcheurs qui ramassaient leurs filets sans savoir ce qu’ils lui devaient. Il ne versa pas de larmes de peur de les noyer dans son ...

Οι ζωντανοί κάνουν τόσο θόρυβο για ν’ αποδείξουν ότι υπάρχουν που δεν ακούμε πια τη σιωπή των νεκρών. Ενώ είναι εκείνοι που έγραψαν το μέλλον μας, εκείνοι ...

Tu ne dis rien. Tu restas immobile. Tu ne changeas pas d’attitude. Tu demeuras inflexible. Ils ont brûlé tes rêves. Mais tu ne t’es pas mis à genoux. ...

Δεν είπες τίποτα. Ακίνητος παρέμεινες. Δεν άλλαξες στάση. Αλύγιστος στάθηκες. Έκαψαν τα όνειρά σου. Μα δεν γονάτισες. Βούρκωσαν τα μάτια ...

Le petit découvrait les livres au fur et à mesure de l’enseignement. Il ne voyait plus des feuilles mais des morceaux du temps. Le maître des livres les ...

Ο μικρός ανακάλυπτε τα βιβλία σταδιακά με τη διδασκαλία. Δεν έβλεπε πια φύλλα μα κομμάτια του χρόνου. Ο δάσκαλος των βιβλίων τα συγκέντρωνε για να δημιουργήσει ...

Nous regardions les photographies comme si c’étaient des bougies qui mouraient dans le temps pour éclairer les événements qui avaient frappés notre terre. ...

You’ve asked me not to concern anymore with the problems of the humanity. You are right life is more important and the humanity is so deductive. It’s ...

Για να μην ξεχάσεις τη γενοκτονία και τη βαρβαρότητα δεν έχεις ανάγκη να ξέρεις πολλά. Μια εικόνα αρκεί. Να θυμάσαι εκείνη τη μάνα που ξεκοίλιασαν για ...

Là-bas où tous ne voyaient que de l’huile qui s’égouttait la petite spartiate ressentait les larmes de l’olivier. Et quand elle grandit enfin elle enseigna ...

Εκεί που όλοι έβλεπαν μόνο λάδι που έσταζε η μικρή Σπαρτιάτισσα ένιωθε τα δάκρυα της ελιάς. Κι όταν μεγάλωσε πια έμαθε στην κόρη της την αξία της ελιάς ...

Qui donne de l’importance aux bougies quand elles ne brûlent pas ? Personne ! Seulement quand elles meurent devant nous, nous les regardons avec admiration. ...

Ποιος έδινε σημασία στα κεριά όταν δεν έκαιγαν; Κανείς! Όταν όμως πέθαιναν μπροστά μας τα κοιτάζαμε με θαυμασμό. Μα ποιος ξέρει ότι οι άνθρωποι είναι ...

Sur le poêle, quelques marrons parlaient de l’automne et le cœur des enfants embaumait. Ils attendaient qu’ils soient chauds, chauds pour se brûler les ...

Πάνω στη σόμπα μερικά κάστανα μιλούσαν για το φθινόπωρο και η καρδιά των παιδιών μοσχοβολούσε. Περίμεναν να είναι ζεστά, ζεστά για να καούν τα δάχτυλά ...

Τα παιδιά δεν ήξεραν πολλά για την παράδοση. Όταν όμως η γιαγιά έριχνε το λάδι στο τηγάνι και τσιγάριζε τα κρεμμύδια κομμένα ροδέλες τότε δεν έκλαιγαν ...

Qui se souvient des disparus? C’étaient des hommes pourtant. Nous avons préféré les oublier. La facilité ne nous a pas gênés. Ainsi nous avons décrété ...

Όταν το πρώτο πέταλο της τριανταφυλλιάς άγγιξε το βράχο, εκείνος έγινε πέτρα για να κρατήσει όλο το φως του ήλιου και να της δώσει την ουσία της ...

H Φωτεινή πάνω στους ώμους του δράκου δεν ένιωθε πόσο πλήγωναν τα πόδια του οι σκιές. Εκείνος χαμογελούσε στ’ όνειρό της για τη χαρά που ήθελε ...

Épuisées par le combat contre l’oubli les pierres de la mémoire humaine n’attendaient qu’un simple regard. Seulement la société indifférente se gardait ...

Abandonnées dans les flèches de la basilique d’antan, les gargouilles ne regardaient ni le ciel ni la croix. Sous les traits de monstres se cachaient les ...

Après s’être gorgé de lumière dans les vignobles du soleil, le sang du peuple s’enterrait dans les caves de la nuit pour attendre les hommes qui viendraient ...

Γιατί δεν βλέπεις ότι και τα τέρατα είναι ιερά γιατί δεν νιώθεις πόσο κι εκείνα αγαπούν τα παιδιά; Οι άγγελοι δίχως φτερά προσέχουν και τα παιδιά ...

Όταν σ’ έχω στην αγκαλιά μου και μου σιγομιλάς γλυκά ακούω το παιδί μας να γελά και μέσα στην καρδιά μου. Κι όταν αγγίζω την καμπυλότητά σου ...

Το ακίνητο ταξίδι είχε αρχίσει κοντά στη θάλασσα. Η άμμος ήταν ακόμα ζεστή αν και ο ήλιος είχε πέσει. Περίμενε τη συνάντηση των αγνώστων, την ομορφιά ...

Ανάμεσα στα δύο γαλάζια  στεκόταν ο ήλιος μόνος.  Δεν είχε άλλη θέση  η δικαιοσύνη του.  Κι όμως όταν είδε τη μυρσίνη  κατάλαβε σε ποια ανήκει. 

Τους έκαιγε το φως αλλά παρέμεναν ακίνητοι. Δεν ήθελαν ν’ αφήσουν τα χάδια του γαλάζιου. Ήξεραν ότι ήταν η πατρίδα τους και κανείς δεν θα τους έδινε ...

Δεν ήθελες πληγές, μόνο χάδια δεν ήθελες λόγια, μόνο φιλιά κι ο γαλάζιος ήλιος άρχισε να στάζει μέσα σου για να δεις το δώρο της ζωής και τη στιγμή. ...

Αν ξέραμε πόσο σπάνιες είναι οι αγκαλιές δεν θ’ ανοίγαμε τα χέρια για να μην ξεφύγει ο κόσμος της ομορφιάς από την ανθρωπιά, το τριαντάφυλλο από ...

Όταν συνάντησες τον αλήτη δεν μίλησες, περίμενες. Κοίταζες τα χέρια του που έπλασαν όνειρα. Κι όταν σου έπιασε τα μαλλιά δεν τον άφησες να τα κόψει. ...

Πάνω στα χείλη νιώθω εκείνη την παράξενη θάλασσα που μου έδωσες εκείνη την ατελείωτη νύχτα. Και με τ’ αστέρια στο στόμα θέλω να σου δώσω κι εγώ την ...

I wonder who understands the daily struggle if one is not aware of the time? I wonder who comprehends the value of the human if one is not aware ...

When they faced your photograph they did not recognize you neither when they heard your name; but, when they realized who were executed by you, ...

Laying wreaths at the unknown soldier not for any battle, but for the genocide and its victims of which the most remained unknown due to the horror; ...

A militant attack that is what teaching the genocide of the future is; because no one believes what will happen unless one sees it with one’s own ...

Peu importaient les tourments et les insultes des autres. Tu devais être prêt à tout même si pour cela il te fallait perdre la vie. Mais la tête tranchée ...

Tu avais le coeur brisé, le corps écartelé et tu pensais encore à aimer les hommes et sauver leur avenir. Telle était la vanité de ton humanité.

Όταν οι άλλοι παρέδωσαν τα όπλα ήσουν ήδη νεκρός εδώ και αιώνες όμως ένιωσες ότι έκαιγαν το φως και πέθανες και πάλι για την πατρίδα σου.

«Εγεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3, την δευτέραν της Λαμπρής. Η αποστασία της Πελοποννήσου έγινε εις τα 1769. Εγεννήθηκα εις ένα βουνό, εις ένα δένδρο ...

Elles étaient présentes pour la dernière heure de leur vieille amie murées dans le silence de celles qui savent que même la mort peut être assassinée ...

Dans les machines du maître, il n’y a pas seulement l’étendue de l’espace mais surtout la profondeur du temps car c’est la seule capable de traverser les ...

Il avait toujours su qu’il mourrait dans la chambre d’une femme. Seulement avant de le vivre, il n’avait jamais deviné dans laquelle. Il faut dire que ...

Dans la venelle d’antan, la pâtisserie embaumait. Nous admirions à travers la nudité de la vitrine, ces immenses meringues que nous aimions partager. Et ...

Au delà de la petite île, après le pont sans soupir, il y a une boulangerie qui sent encore le levain. Là, nous aimons fariner la fragilité de nos doigts ...

Έβαλα το γαλάζιο της πληγής και το κόκκινο του πάθους για να δεις το χορό του πόθου και το ζευγάρι της γης. Είχα την ελευθερία του χρώματος και την ...

Ακόμα και το βράδυ βλέπω το άδειο δωμάτιο με τα λάδια στους τοίχους. Το μπαλκόνι παραμένει ανοιχτό στον κόσμο με τα λουλούδια του καφέ. Θα σε περιμένω ...

Γιατί ν’ αδειάσει το σπίτι; Ξέρω, θέλεις να φύγεις! Μα δεν έχει νόημα. Είμαι εδώ για σένα. Για να σ’ ακούω όταν πονάς. Για να σ’ αγκαλιάσω όταν κλαις. ...

Toute cette boue, tout ce sang pour mourir en paix ? Toute cette folie, tout ce fer pour vivre en guerre ? Notre terre n’était plus que lance, une déchirure ...

Dans cette société maudite où le froid transperçait la plus épaisse des armures, tu avais enfin chaud. Durant un instant tu crus que les gens de la cour ...

Δεν ήθελα να μιλήσω. Τι να πω εξάλλου. Ποιος ακούει τον πόνο; Δεν ήθελα να πονέσω. Γιατί εξάλλου; Ποιος θέλει τον πόνο; Δεν ήθελα να πληγώσω. Και ...

Δεν είχε πολύ χρόνο ακόμα κι έπρεπε να διαβάσει το κείμενο δίχως να πάρει ανάσα. Η γραφή ήταν απλή αλλά οι λέξεις πλήγωναν. Έπεσε μόνο μετά.

Alguien te preguntó por qué reías cuando sufrías pero no le respondiste. Lo dejaste con la duda de una sociedad que ve la humanidad morir. Y ahora ...

Nous pensions la vie remplie de souffrances et nos doléances amères. Passés les nuages, quand nous ne ressentons plus ces souffrances nous voyons combien ...

Quelqu’un t’a demandé pourquoi tu riais quand tu souffrais mais tu ne lui as pas répondu. Tu l’as laissé avec le doute d’une société qui voit l’humanité ...

Νομίζαμε ότι η ζωή είναι γεμάτη βάσανα και τα παράπονά μας πίκρα. Μα όταν περνούν τα σύννεφα και δεν νιώθουμε πια εκείνα τα βάσανα βλέπουμε πόσο ...

Κάποιος σε ρώτησε γιατί γελάς όταν σπαράζεις μα δεν του απάντησες. Τον άφησες με την απορία της κοινωνίας που βλέπει την ανθρωπιά να πεθαίνει. Και τώρα ...

Pourquoi tomber Pour se relever Si ce n’est pour résister A nouveau Contre la barbarie Et l’oubli Malgre la mort Et le sacrifice.

Δεν ήπιες από το τσάι της μνήμης και δεν ένιωσες το καυτό της ανθρωπιάς. Το σαμοβάρι περιμένει όπως και οι φίλοι μόνο του. Μην ξεχάσεις τα παραμύθια εκείνα ...

Pourquoi les enfants dessinent des boas et nous ne voyons que des chapeaux? Pourquoi les petits demandent des histoires et nous ne leur apprenons que des ...

Γιατί τα παιδιά ζωγραφίζουν βόες και εμείς βλέπουμε μόνο καπέλα; Γιατί τα μικρά θέλουν την ιστορία και εμείς μόνο τους μαθαίνουμε παραμύθια; Γιατί ...

...

Les canaux du lac, le blanc du gel, les poules d’eau, les rêveries du promeneur, la solitude humaine, le passage du temps, l’instant d’une vie, telle était ...

Nous recherchons des traces dans l’oubli comme si nous savions que les hommes du passé avaient codé la mémoire. Alors, à notre tour, nous faisons de ...

Nous recherchons tellement le confort social que nous oublions la valeur du réconfort d’une épaule. Seulement dans cette société où chacun ne regarde ...

Comment imaginer le secret des gisants sans avoir traversé le temps pour rejoindre l’humanité dans une société des masques? Il suffit d’un verre d’Armagnac ...

Auparavant nous ne prêtions pas attention à ces détails que nous nommions santons. Nous n’y voyions que des vestiges d’antan, somme toute rien d’important. ...

Les hommes d’antan suspendaient des maïs au plafond comme s’ils voulaient semer dans l’avenir de la terre qui ne pouvait se trouver que dans le bleu du ...

Δεν είχαμε προφθάσει να ζήσουμε και μας είχαν καταδικάσει. Η κοινωνία μας είχε εντοπίσει κι ήξερε τι κίνδυνο αποτελούσαμε. Γι’ αυτό αποφασίσαμε ...

Nous marchions seuls sur les pavés comme si nous étions ailleurs dans une autre époque désormais muette. Les murs des maisons étaient sombres comme si ...

We keep saying that we must learn to love. But how to love one and a half million dead people? So don't forget to suffer.

Personne ne pensait que nous supporterions une telle injustice et pourtant nous sommes là. Malgré la barbarie des tortures et les souffrances de la ...

Nous ne cessons de dire qu’il faut apprendre à aimer. Seulement comment aimer un million et demi de morts? Aussi n’oublie pas de souffrir.

Nous sommes nés seuls sans le savoir. Il nous a fallu attendre la barbarie pour comprendre l’ampleur de notre solitude. Maintenant en tant que survivants ...

Δεν σταματάμε να λέμε ότι πρέπει να μάθουμε ν’ αγαπάμε. Μόνο, πώς να αγαπάς ένα και μισό εκατομμύριο νεκρούς; Γι αυτό, μην ξεχνάς να υποφέρεις.

Il est difficile d’aimer l’absence. Pourtant les peuples victimes savaient le faire malgré tout. C’était l’unique moyen de ne pas mourir dans l’oubli de ...

Κανείς δεν ήξερε γιατί εκείνο το παιδί δεν ονειρευόταν. Κανείς δεν γνώριζε το πώς μα μόνο το γιατί ζούσε. Εκείνο το είχε πει από μόνο του όταν μια ...

Elle était née dans la mythologie des fleurs. Un simple parfum la contentait s’il émanait d’une fleur sauvage. Il faut dire que ces dernières étaient rarissimes ...

La chambre de musique était vide. Pourtant un son était encore présent. Il était à peine perceptible. C’était le souffle d’un survivant. Il n’était pas ...

Tout un monde réduit à un tableau comme une miniature d’antan. Sans se donner en spectacle, il attendait dans le silence, l’entrée des hommes qui ne pouvaient ...

Deux tableaux dans une pièce, deux nus dans un salon, suspendus au même mur, accrochés à la même vie, attendaient le regard furtif de l’humanité.

Les gens nous demandent inlassablement et implacablement comment avons-nous pu survivre dans le génocide sans comprendre que nous le devions pour témoigner. ...

Tu te demandes pourquoi je ne suis pas encore mort. Mais qui supportera l’injustice ? Tu te demandes si je souffre. Je ne connais pas d’autre existence. ...

Αναρωτιέσαι γιατί δεν πέθανα ακόμα. Μα ποιος θ’ αντέξει την αδικία; Αναρωτιέσαι αν υποφέρω. Δεν ξέρω άλλη ύπαρξη. Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Αναρωτιέσαι ...

Μας έχει απομείνει τόσο λίγο φως που αρχίσαμε ν’ αγαπάμε το σκοτάδι δίχως να καταλάβουμε ότι ζούμε σ’ ένα τάφο δίχως σταυρό. Το κιβώτιο που κουβαλούσαμε ...

Il est plus facile de supporter la douleur en dormant. Mais comment supporter le malheur en mourant?

Έκλεβες τις σκιές του κόσμου για να φωτίσεις τους ανθρώπους. Όμως η κοινωνία έβλεπε μόνο τις φωτογραφίες μιας ανωμαλίας. Δεν πειράζει. Πρόσεχε μόνο το ...

Μαμά, διαβάζω στα μάτια σου τον πόνο της ύπαρξής μου αλλά δεν ξέρω γιατί. Χτύπησα και δεν το κατάλαβα; Κοιτάς την αόρατη πληγή και κλαις σιωπηλά. Πόσα ...

Tu dis que tu ne crois plus en rien. Pourtant tu tiens encore dans la main le soldat de plomb de ton enfance. Un rêve, même s’il boîte, existe tout de ...

Λες ότι δεν πιστεύεις σε τίποτα πια. Κι όμως κρατάς ακόμα στο χέρι το μολυβένιο στρατιώτη απ’ τα παλιά. Ένα όνειρο, ακόμα κι αν κουτσαίνει, σίγουρα υπάρχει. ...

Στο Γιάννη Κάτω από το γαλαξία και πάνω σ’ ένα καπάκι μπύρας, ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Δεκέμβρη ο Μολυβένιος στρατιώτης φίλησε τη Ζαχαρένια. Εκείνη ...

Αν ο αλήτης χτένιζε τόσο όμορφα τις γυναίκες ήταν λόγω του μυστικού του. Εκείνες νόμιζαν ότι ο δάσκαλος της ζωντανής γλυπτικής κοιτούσε μόνο το έργο του. ...

Κάτω από τα πέτρινα κύματα τα κόκκαλα της λίμνης και η φωτιά της λήθης περίμεναν αόρατα θύματα. Όμως ο δράκος έζησε νεκρός ακόμα κι αν τα κτήνη τού έσπασαν ...

Γιατί οι άνθρωποι που σέβονται το χαρτί να είναι τσαλακωμένοι από την κοινωνία; Είναι το γραπτό τους; Ή το πεπρωμένο της ανθρωπιάς; Δεν απαντάς; Δεν ...

Η κοινωνική αδικία δεν είναι απλά αγνή και καθαρή όπως νομίζουν οι περισσότεροι, είναι επιπλέον όμορφη γι’ αυτό και σε σκοτώνει.

Tout le monde pensait qu’ils avaient commis un génocide de la mémoire. Aussi tous voulaient tourner le plus tôt possible cette page noire de l’histoire. ...

Όλος ο κόσμος νόμιζε ότι είχαν διαπράξει μια γενοκτονία της μνήμης. Έτσι όλοι ήθελαν να γυρίσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν αυτή τη μαύρη σελίδα της ...

Il ne suffit pas de lutter il faut aussi parler de génocide sinon les individus indifférents n'apprendront jamais le crime et ne pourront changer ...

Il ne suffit pas de pleurer pour souffrir. Il ne suffit pas de souffrir pour mourir. Il ne suffit pas de mourir pour avoir raison. Il faut montrer la ...

Δεν αρκεί να κλαις για να υποφέρεις. Δεν αρκεί να υποφέρεις για να πεθάνεις. Δεν αρκεί να πεθαίνεις για να έχεις δίκιο. Πρέπει να δείξεις την βαρβαρότητα ...

Dans la salle d'exposition les chevaliers de l'Humanité se tenaient fin prêts pour affronter les ennemis venus de la société de l'oubli pour inspecter ...

Tout près du mûrier le spectateur assidu contemplait le néant de la texture chromatique sans réaliser la vacuité la seule capable d'unir les hommes ...

Τα γεράκια του ουρανού υπολόγιζαν τον ορίζοντα και το μέγεθος της γης για να μπορέσουν να την προστατέψουν την ώρα της ανάγκης που ερχόταν σιγά ...

Los árboles azules que tocaban la laguna esperaban a que viniera el pájaro del océano. Solo él sabía sobre estas cosas y sobre la historia de su ...

Τα γαλάζια δέντρα που άγγιζαν τη λίμνη περίμεναν να `ρθει το πουλί του ωκεανού. Μόνο εκείνο ήξερε γι’ αυτά και την ιστορία του κόσμου τους. Θα καθόταν ...

Si la silla de ruedas no navega es para que toque más rápido el fondo del océano. Solo así entienden los hombres el valor del sacrificio y la fuerza ...

Αν το καροτσάκι δεν επιπλέει είναι για ν’ αγγίξει πιο γρήγορα το βάθος του ωκεανού. Μόνο έτσι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αξία της θυσίας και τη δύναμη ...

El olivo sabia solamente dar pero los hombres lo golpeaban. Solo el monstruo dejó golpearse por el olivo. De esta manera arribó el sol de la justicia ...

L’olivier savait donner seulement mais les hommes le battaient. Seul le monstre accepta que l’olivier le frappe. C’est ainsi que le soleil de la justice ...

Η ελιά ήξερε μόνο να δίνει μα οι άνθρωποι τη χτυπούσαν. Μόνο το τέρας αποδέχτηκε να το χτυπήσει η ελιά. Έτσι ήρθε ο ήλιος της δικαιοσύνης μετά το σημάδι ...

...

Πόσες φορές πρέπει να πεθάνει κανείς για ν’ αποδείξει ότι μπορεί να ζήσει; Αν υπάρχει ανάγκη ας πεθάνουμε! Κι αν δεν υπάρχει ας πεθάνουμε για να μην ...

You, who were not here, when we were there, you, who were not alive, when we were dying, you, who did not forget what you did not see, you, who did ...

The victims of the genocide are not the victims of a simple, brutal and barbarous crime, they constitute the wounds of Humanity which concern us all; ...

Not only are the first steps of penalization hard for the struggle but also unthinkable for society which wants to have the right to swear our victims; ...

Έψαχνα μόνο ένα γράμμα με μια παράξενη γραφή. Αιώνες περίμενε το χέρι του περίεργου αναγνώστη. Δεν έλεγε τίποτα το μυστικό παρά μόνο οι άνθρωποι ...

Άκουγες μια σπάνια μουσική. Τα όργανα δεν υπήρχαν πια. Οι οργανοπαίκτες δεν φυσούσαν πια. Μόνο ο άνεμος ζούσε με σένα. Περίμενες κάτι από μέσα. Μα ...

Ήμασταν τόσο κοντά και η θάλασσα περίμενε. Κοιτάζαμε τον ορίζοντα και δεν βλέπαμε τον γιαλό. Είχαμε ξεχάσει ότι κάθε ταξίδι αρχίζει μ’ ένα βήμα, ένα μόνο ...

Πάντα ήσουν έτοιμος να πεθάνεις για τον ξεχασμένο σου λαό. Μα όταν ήρθε η ώρα της πληγής προτίμησες να ζήσεις. Δεν ήθελες πια να υποστείς το κόστος ...

Δεν ήθελε να κάνει θόρυβο την ώρα που θα έπεφτε. Έτσι αποφάσισε να μείνει όρθιος μέσα στο πέρασμα του χρόνου κι εκείνος τον σεβάστηκε. Τα ανθρώπινα ...

Για να παραμείνει αθάνατη η κοινωνία εκτέλεσε τους μήνες. Κανείς πια δεν ξεπερνούσε την εβδομάδα. Όλοι ζούσαν την ίδια μέρα για να μην ενοχλήσουν το ...

Ήθελες να γεράσουμε μαζί σε μια κοινωνία που αδιαφορούσε για μας. Ήθελες να πεθάνουμε μαζί αλλά σε φόβισε η ανθρωπιά μου. Τώρα είσαι ελεύθερη να γεράσεις ...

Dans le café personne ne prêtait attention à l’homme avec le baglama à la main. Il était futile pour la société. Il connaissait le passé Mais qui pouvait ...

Μέσα στο καφενείο κανείς δεν πρόσεχε τον άνθρωπο με τον μπαγλαμά στο χέρι. Ήταν ανούσιος για την κοινωνία. Ήξερε για το παρελθόν μα ποιος μπορούσε ...

Ποιος θα προφθάσει να πεθάνει πριν πετάξει πάνω του τα σκουπίδια της η κοινωνία; Κοιμόμαστε για να μην ξεχάσουμε το ενδεχόμενο Και περιμένουμε μέσα ...

Σ’ ένα μόνο δωμάτιο ζούμε όλη τη ζωή μας. Και περιμένουμε τους επισκέπτες ενός άλλου δωματίου. Κανείς δεν βλέπει το νεκροταφείο και δεν ονομάζει τάφο ...

Qui fait attention au thym ? Nous le regardons seulement quand nous en avons besoin. Il n’est pas joli, il n’est pas beau seulement bon pour nos ventres. ...

Ποιος προσέχει το θυμάρι; Το κοιτάζουμε μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. Δεν είναι όμορφο, δεν είναι ωραίο μόνο νόστιμο για τις κοιλιές μας. Μοιάζει με την ...

Τι νόημα έχει η ζωή αν δεν ξέρουμε ότι θα είμαστε θνητοί; Ξέρεις ότι θα πεθάνω αλλά δεν έχει σημασία. Τίποτα δεν θα ξεχάσω ακόμα κι αν το θελήσει ...

Πότε θα πεθάνουμε δίχως χρώματα εμείς που δεν έχουμε πια χώματα. Οι δικοί μας δεν άντεξαν ούτε τα σώματά μας άκουγαν μόνο την ασφάλεια και τα στόματά ...

Το ξέρω αν κάρφωσες τα φιλιά σου πάνω στο πρόσωπό μου είναι γιατί δεν άντεχες την ασχήμια μου. Τώρα ξέρω πόσο πληγώνει η ομορφιά ενός ανθρώπου ...

Θυμάσαι τον τάφο μου εκεί στα κατεχόμενα; Τον ξέχασες βέβαια για να ζήσεις καλύτερα. Δεν σου κρατώ κακία. Θα ξανάρθω να πεθάνω όταν δεν θα είμαι ...

Ο κόσμος δεν ξημέρωνε και οι πέντε νεκροί περίμεναν να περάσουν οι μαύροι αιώνες για να τους αγγίξει και πάλι ο ιππότης δίχως πανοπλία. Δεν άκουγαν ...

Όταν τα στοιχειά του παρελθόντος είναι τόσο σπάνια σε μια πόλη μόνο οι άνθρωποι μπορούν να τα σώσουν. Διότι ξέρουν ότι εκεί και μόνο εκεί βρίσκεται ...

Όταν κοίταζαν τα δέντρα είχαν το αίσθημα της ντροπής διότι δεν έβλεπαν τις κορυφές. Ο αυχένας τους έδειχνε μόνο τα πόδια των συμπολιτών τους. Ούτε ...

Κοίταζε τους ανθρώπους με λύπη. Έβλεπε τα βάσανά τους. Κάθε κοινωνία τους καταπίεζε για ν’ αφανίσει την ανθρωπιά. Τα ήξερε από τον πέτρινο δράκο που ...

Είδες ποτέ τον ήλιο δίχως γη; Έτσι είναι η ανθρωπιά δίχως θάλασσα. Κι όμως υπάρχει και αντέχει. Είδες ποτέ μάνα δίχως παιδί; Έτσι είναι το μοιρολόι ...

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος μόνο ανηφορκά θα βρούμε αν θέλουμε τη λευτεριά. Οι περισσότεροι θα πεθάνουν άδικα και μάταια. Μα πάνω στα κορμιά τους ...

- Τι περιμένεις εδώ; - Την ελευθερία της γης μου. - Δεν είναι πλέον η γη σου. - Όσο θα είμαι ζωντανός θα είναι η γη μου. - Τότε θα πεθάνεις. - Θα ...

- Δεν πρέπει να πεθάνουμε. - Δεν γίνεται! - Κι όμως θα θυσιαστούμε για την μνήμη. - Τι θέλεις να κάνουμε; - Θα γίνουμε αγνοούμενοι! - Μα θα μας ξεχάσουν! ...

Si certains tentent de réécrire l’histoire c’est qu’ils en ont oublié son contenu. Mais c’est aussi que la culpabilité les ronge. Ils revoient dans leurs ...

Ne pleure pas, mon ami, si les marques de la barbarie frappent à nouveau tes feuilles de pierre. Tu les as faites à l’image de notre peuple et elles ...

Qui pouvait comprendre combien nous aimions la douceur du tuf sans toucher la fragilité de nos doigts? Nous voulions laisser une marque dans la pierre ...

- Γιατί μιλάς έτσι; - Νιώθω τα θύματα γύρω μου. - Τα βλέπεις; - Tα προστατεύω. - Από τη λήθη; - Ξέρεις τα ονόματά τους; - Ξέρω το μέλλον τους. - Ποιο ...

Dieu n'existe pas. L'Humanité n'existe pas. Les Innocents n'existent pas. Les Justes n'existent pas. Les amas existent. Les croix existent. ...

Δεν υπάρχει θεός. Δεν υπάρχει ανθρωπιά. Δεν υπάρχουν αθώοι. Δεν υπάρχουν δίκαιοι. Υπάρχουν σωροί. Υπάρχουν σταυροί. Υπάρχουν στίγματα. Δεν υπάρχει ...

Κανείς δεν έμαθε γιατί πέθανες. Κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει. Είχες αντέξει τόσα πολλά. Έζησες το ολοκαύτωμα μέσα στις σάρκες σου. Όμως δεν μπόρεσες ...

C’était un bruit sourd et pourtant il déchira le silence car c’était insupportable de voir ces enfants si fragiles au ventre tendu par la faim qui ...

Dans le silence là-bas où existent les cinq mouvements j’ai encore vu un sourire. Après la fin du monde les hommes n’ont pas cessé la lutte. Parmi les ...

Μέσα στη σιωπή εκεί που υπάρχουν οι πέντε κινήσεις είδα ακόμα ένα χαμόγελο. Μετά από το τέλος του κόσμου οι άνθρωποι δεν έπαψαν την πάλη. Ανάμεσα στους ...

Κοίταζες το παρελθόν πάνω σε μια φωτογραφία και δεν έβλεπες το μέλλον που έδειχνε με τα ίχνη της. Δεν μπορούσες ακόμα να φανταστείς τη δύναμη του ...

Nous étions gros, c’est vrai mais c’était pour être tendres. Nous étions lourds, c’est vrai aussi mais c’était pour ton bonheur. Nous chantions faux, comment ...

En voyant la tristesse de ton regard nous avons décidé de donner notre âme en spectacle. Le train était bondé d’anonymes et nous ne voulions te laisser ...

Dans le temps des caméléons, le lotus rencontra la pierre et l’éternité devint jour. Depuis la mer caresse la montagne comme le bleu et le blanc d’un ...

Το σκέφτηκες ποτέ γιατί η θάλασσα είναι τόσο τρυφερή με τους ανθρώπους; Έχει το γαλάζιο της πληγής και περιμένει το λευκό της ανθρωπιάς. Δεν είμαστε ...

Quand les pierres sont si belles comment les vivants osent-ils s’en approcher ? Peut-être savent-elles qu’elles mourront entre elles et elles reprennent ...

Όταν είναι τόσο όμορφες οι πέτρες πως τολμούν οι ζωντανοί να τις πλησιάσουν; Μάλλον ξέρουν ότι θα πεθάνουν ανάμεσα τους και παίρνουν θάρρος. Όμως ...

Dans notre patrie le ciel n’a pas de signes blancs. Le blanc c’est le marbre de la terre que taille notre humanité. On nous a donné le bleu pour vivre ...

Στην πατρίδα μας ο ουρανός δεν έχει λευκά σημεία. Το λευκό είναι το μάρμαρο της γης που πελέκησε η ανθρωπιά μας. Μας έδωσαν το γαλάζιο για να ζήσουμε και ...

Imagine une hirondelle au dessus des livres et cent éléphants sur un brin d’herbe car une poignée suffit pour ouvrir une porte même si celle-ci donne ...

Au milieu des innocents morts le vishap se tient seul. Malgré sa mort il est aux côtés des survivants. Il avait promis de les protéger même si l’ombre ...

Je te donnerai toute ma lumière pour que tu n’aies plus à brûler. Je vivrai dans ton obscurité pour que tu aies la vision. Seulement ainsi nous pourrons ...

Οι μόνοι που μελέτησαν τα χειρόγραφα δεν ήξεραν να χορεύουν δεν ήταν λεβέντες δεν ήταν ήρωες όπως λέγαμε. Ήταν μόνο άνθρωποι, ήταν μόνο δίκαιοι, ...

Όταν ήμασταν αθώοι δεν μας το έλεγαν οι βάρβαροι. Μας είχαν καταδικάσει και οι ζωές μας ήταν οι ενοχές μας. Μας κατασπάραξαν ύπουλα με τα ίδια μας ...

Ils nous ont volé nos récoltes et nous n’avons rien dit. Ils nous ont enclavés sur notre terre et nous n’avons rien dit. Ils nous ont contraints à manger ...

Μας έκλεψαν τις σοδιές μας και δεν είπαμε τίποτα. Μας εγκλώβισαν μέσα στη γη μας και δεν είπαμε τίποτα. Μας ανάγκασαν να φάμε τις σάρκες μας για να ...

Όταν όλος ο οίκος είναι μια συνωμοσία. Όταν όλος ο κόσμος είναι μια συνεργασία. Τι είναι το πρέπον; Η υποδούλωση; Η υποταγή; Τι πρέπει να επιλέξει ...

Το λευκό ήταν τόσο μαύρο. Αβάσταχτος ο πόνος. Είχε μάθει το θάνατο του αδελφού. Τότε πέθανε η ελπίδα για δεύτερη φορά. Το βάρος των αρχών είχε συντρίψει ...

Έσερνες το πληγωμένο σου κορμί. Δεν είχες πια γόνατα. Είχαν σπάσει όταν προσπάθησαν να σε λυγίσουν. Δεν είχες πια χέρια. Είχαν σπάσει όταν προσπάθησες ...

A l’encontre des désirs simplistes de la société, le maître créa les dissonances pour les prochains hommes. Personne à son époque ne pouvait les supporter ...

Αντίθετα με τις απλοϊκές επιθυμίες της κοινωνίας, ο δάσκαλος δημιούργησε τις παραφωνίες για τους επόμενους ανθρώπους. Κανένας στην εποχή του δεν μπορούσε ...

Όταν είσαι Καστελλόριζο και δέχεσαι φιλιά από την Μύκονο δεν ξέρεις αρχικά το λόγο αλλά όταν βλέπεις τ'αποτελέσματα καταλαβαίνεις την ανάγκη διότι ...

Quelques notes graves suffisent à nous faire saisir l’essentiel. Au delà du monde de l’absurde, l’humanité attend nos actes. Aussi nous ne pouvons plus ...

Μερικές βαθιές νότες αρκούν για να συλλάβουμε την ουσία. Πέρα από τον κόσμο του παράλογου, η ανθρωπότητα αναμένει τις κινήσεις μας. Και δεν μπορούμε πια ...

Έπρεπε να πεθάνει από την αρχή όμως η ανθρωπιά του τον είχε καταδικάσει εις ζωή. Έγραφε για τους ανύπαρκτους λαούς που δεν ήθελε η κοινωνία του αχανούς. ...

Θυμάσαι το πεζοδρόμιο της νύχτας ; Εκείνο που ζούσε απέναντι από την κοινωνία. Εκείνο που μας επέτρεψε να ζήσουμε. Το περπάτησα και πάλι για να ...

Tu m’as laissé avec les étoiles dans la bouche et tu veux que je meure à nouveau pour ce que tu disais insignifiant quand tu vivais mort. Je viendrai pourtant ...

Μ’ άφησες με τ’ αστέρια στο στόμα  και θέλεις να πεθάνω  γι’ αυτό που έλεγες ασήμαντο  όταν ζούσες νεκρός.  Θα’ ρθω όμως μην ανησυχείς  δεν είμαι σαν εσένα  ...

You are not an idiot, I know. You haven’t read Fiodor. You have been saved by the wisdom of society. You look and you do not see our opus. You only ...

Δεν είσαι ηλίθιος, το ξέρω.  Δεν διάβασες τον Φιοδόρ.  Σ’ έσωσε η σοφία της κοινωνίας.  Κοιτάζεις και δεν βλέπεις το έργο μας.  Νιώθεις μόνο την εξουσία ...

Je veux que tu ries une fois de plus afin que meure la mort. Ne meurs pas avant de rire seulement ainsi tu resteras un homme. Personne ne te l’a dit ...

Θέλω να γελάσεις ακόμα μια φορά  έτσι για να πεθάνει  ο θάνατος.  Μην πεθάνεις πριν γελάσεις  μόνο έτσι θα παραμείνεις  άνθρωπος.  Κανείς δεν σου το ...

Can you live only there with the next people without the society of here? If you can, you have to learn what your humanity has forgotten in order ...

Μπορείς να ζήσεις μόνο εκεί  με τους επόμενους ανθρώπους  δίχως την κοινωνία  του εδώ;  Αν μπορείς, πρέπει να μάθεις  αυτά που ξέχασε η ανθρωπιά σου  ...

Ecoute l’océan ne te contente pas des étangs, contrôlés par la société, dépourvus de liberté, ils n’appartiennent qu’à l’instant. Au delà de la lumière, ...

Afin d’éviter les critiques et les remises en question la sincérité de la croyance puise sa force dans l’absurde, au delà du rocher, au delà de la répétition, ...

Combien de bougies pour un seul jour? Combien de jours pour une vie unique? Combien de vies pour une mort certaine? Combien de morts pour une liberté? ...

Chacun de nous mourait sans espoir, seul au milieu de l’obscurité. Toute notre vie n’était qu’une bougie allumée en sacrifice au savoir. Nous ne savions ...

Nous étions seuls dans l’obscurité sans connaître l’existence des autres. Nous travaillions avec acharnement comme si l’humanité en dépendait. Sans aucun ...

Pourquoi souffrir ainsi dans un mouvement? Est-ce la lenteur de l’achèvement qui nous le rend si insupportable? A moins que ce ne soit cette humanité que ...

Nous sommes amis par la déchirure car nous n’acceptons sa nature. Nous nous moquons de son génie car nous manquons d’esprit. Pourtant il suffit de mourir ...

Nous entendons les affres de la musique sans écouter la profondeur de la pensée. Nous sommes submergés par l’émotion car son intelligence nous dépasse. ...

Quelques notes du maître suffisent pour déchirer la consistance du présent et nous faire entrevoir l’immensité d’un passé qui ne veut pas être oublié. ...

Sur les vagues de pierre qui ne se brisent sur aucun rivage je reviendrai te chercher pour t’offrir à nouveau le parfum d’une grenade oubliée. Au delà ...

Là où j'ai touché la terre j'ai trouvé seulement des pierres dures mais je n'ai pas pleuré, il n'y avait pas d'épines. Entre les fleurs je n'ai pas ...

Εκεί που ακούμπησα τη γη  βρήκα μόνο σκληρές πέτρες  μα δεν έκλαψα  δεν υπήρχαν αγκάθια.  Ανάμεσα στα λουλούδια  δεν ξεχώρισα το χρώμα  και δεν τα έκλεψα  ...

Je suis retourné à l'église pour voir les bougies de la résistance après le mariage de la joie et les cadeaux de la paix. J'ai allumé la bougie et ...

Επέστρεψα στην εκκλησία  για να δω τα κεριά της αντίστασης  μετά από το γάμο της χαράς  και τα δώρα της ειρήνης.  Άναψα το κερί και είδα το νερό  πάνω ...

Tu sais au delà du passé les confins de la terre étaient ici. Les dieux avaient condamné l'essence pour conserver le pouvoir. Cependant à travers le ...

Ξέρεις πέρα από το παρελθόν  τα πέρατα της γης ήταν εδώ.  Οι θεοί είχαν καταδικάσει την ουσία,  για να κρατήσουν την εξουσία.  Όμως μέσα από τη φωτιά ήρθε ...

Dans le temps la grand mère ne montrait son sourire. Il ne fallait pas. C'était ainsi dans nos montagnes. Pourtant après la guerre le silence changea ...

Παλιά η γιαγιά δεν έδειχνε  το χαμόγελό της.  Δεν έπρεπε.  Έτσι ήταν στα βουνά μας.  Μετά τον πόλεμο όμως,  άλλαξε και η σιωπή.  Είχαν περάσει οι πέντε ...

Έψαξα τα χρώματα στο Ερεβάν  μα είδα μόνο τις σκιές του παρελθόντος.  Ο κόσμος δεν ήθελε ν’ αλλάξει,  μόνο να ξεχάσει την πραγματικότητα  που δεν έπαψε ...

Entre la guerre et la paix, après la résurrection, avec les possédés, au sein des frères malgré le crime sans le châtiment j’étais l’idiot.

Personne n’avait osé parcourir le rêve pour voir la ville du désert. Elle était au delà de la réalité mais elle appartenait à l’histoire qui n’avait pas ...

Au milieu des victimes de la barbarie les larmes du dragon avaient laissé des traces. Personne n'y prit garde personne ne regarda les gardiens de pierre. ...

Ανάμεσα στα θύματα της βαρβαρότητας  τα δάκρυα του δράκου είχαν αφήσει ίχνη.  Κανείς δεν πρόσεξε  κανείς δεν κοίταξε  τους πέτρινους φρουρούς.  Σήκωναν ...

Pour partager le repas, il fallait un monde nouveau. Alors nous écoutâmes la musique, celle des combattants de la paix et nous retrouvâmes grâce à elle ...

Dans le musée qui avait retrouvé sa mémoire nous recherchions l’avenir de notre peuple. Et nous l’avons trouvé aux côtés de la liberté près du tableau ...

Sur le bord de la route les hommes n’attendaient rien. Cependant nous étions quand même là. Comme si nous devions nous rencontrer pour faire à nouveau ...

Plus nous nous enfoncions sur la route chaotique, plus nous sentions la présence du dragon. Il protégeait la terre et les hommes sans rien demander en ...

Εκεί δεν είχε πληγωθεί το ίδιο χρώμα. Πονούσε όμως με τον ίδιο τρόπο. Το κομποσκοίνι ήταν κόκκινο. Μα τα χρόνια τριάντα τρία. Έτσι είδαμε τον ...

Τώρα που είδα τη φωτογραφία  με τα σπασμένα κορμιά  και τους παγωμένους σταυρούς  δεν μπορώ πια ν’ αντικρίσω  το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας  ως μια ...

Tout était prêt dans l’inconnu. La pluie avait délavé les couleurs. L’omnipresence de la pierre grise écrasait la moindre volonté. Et pourtant la résistance ...

Sur la terre des pierres le souvenir du dragon était présent. Son souffle avait gravé la mémoire du peuple des croix nouées. Seulement cette fois il était ...

Il est si difficile d’imaginer l’impensable que certains ne peuvent vivre sa réalité. Les gens pensaient être anonymes et pourtant ils tenaient dans la ...

Είναι τόσο δύσκολο να φανταστούμε το αδιανόητο που ορισμένοι δεν μπορούν να ζήσουν την πραγματικότητά του. Οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν ανώνυμοι κι ...

Πάνω από τα βουνά δεν υπήρχαν σκιές. Τα είχε σκεπάσει ο ήλιος της μνημοσύνης. Περίμεναν και πάλι τον άγνωστο της δικαιοσύνης. Έπρεπε να βρει ...

Ανάμεσα στους αγνώστους αναγνωρίζουμε την αξία της μάχης και της θυσίας. Κανείς άλλος δεν μπορεί να αναδείξει την αλήθεια που δεν ξέχασε τον θάνατο. Τώρα ...

Χρόνια παλεύουμε με τους βαρβάρους  κι ακόμα δεν τολμάμε  ν’ αντικρίσουμε  το παρελθόν.  Εκεί στον μαύρο κήπο όμως  περιμένουν το παραμικρό  για να κατασπαράξουν  ...

Escuchaba tus palabras y veía tus limites. Eras inocente y puro pero no sabías que estabas muerto. Debía herirte para que entendieras lo que significa ...

J’écoutais tes paroles et je voyais tes limites. Tu étais innocent et pur mais tu ne savais pas que tu étais mort. Il me fallait te blesser pour que ...

Άκουγα τα λόγια σου κι έβλεπα τα όριά σου. Ήσουν αθώος και αγνός αλλά δεν ήξερες ότι ήσουν νεκρός. Έπρεπε να σε πληγώσω για να δεις τι σημαίνει ...

Qui a vu l’océan de feu ? Les bois noirs ne répondirent pas. Ils attendaient l’inconnu qui était né pendant le génocide. Lui se souvenait de tout. C’était ...

Ποιος είχε δει τον ωκεανό της φωτιάς;  Τα μαύρα ξύλα δεν απάντησαν.  Περίμεναν τον άγνωστο  που γεννήθηκε  μέσα στη γενοκτονία.  Αυτός θυμόταν τα πάντα.  ...

Pendant des siècles les bois du jardin noir attendaient la liberté des hommes. Il fallut d’abord traverser le désert du génocide pour découvrir enfin la ...

Comme le vieux était aveugle il ne regardait pas la société et ne voyait que l’humanité de l’enfant qui levait le doigt. Il examinait les mouvements d’une ...

Όπως ο γέρος ήταν τυφλός δεν κοίταζε την κοινωνία κι έβλεπε μόνο την ανθρωπιά του παιδιού που σήκωνε το δάκτυλο. Εξέταζε τις κινήσεις μιας αόρατης παρτίδας ...

Sur le mur blanc je ressentis la blessure de la pierre. La mémoire était tombée pour que nous n’oubliions pas le soldat inconnu. Il n’a rien dit quand ...

Πάνω στο λευκό τείχος  ένιωσα την πληγή της πέτρας.  Η μνήμη είχε πέσει  για να μην ξεχάσουμε  τον άγνωστο στρατιώτη.  Δεν είπε τίποτα όταν είδε  το παιδί ...

Je lisais le texte du vieux qui avait perdu son fils mais je ne pleurais pas comme alors je souriais comme le voulait celui qui ne connaissait plus le ...

Διάβαζα το κείμενο του γέρου που είχε χάσει το γιο του μα δεν έκλαιγα όπως τότε χαμογελούσα όπως ήθελε εκείνος που δεν γνώριζε πια το γέλιο ...

Τον είχε γονατίσει η κούραση  κι έπρεπε να ξαποστάσει  ο άνθρωπος της γης.  Κι εμείς στήσαμε χορό  και τον βάλαμε στη μέση του κύκλου  για να τον προστατέψουμε.  ...

Τόσα χρόνια φορούσαμε στολές  δίχως να ξέρουμε την πραγματική τους αξία.  Έπρεπε να πάθει ένας δικός μας  κάτι που διαπερνά τις στολές  για να καταλάβουμε ...

The children might have died but Mnemosyne was hungry. She wanted to eat the oblivion of the society which didn’t know of pains and died bloated. ...

Μπορεί να είχαν πεθάνει τα παιδιά  όμως η μνημοσύνη  πεινούσε.  Ήθελε να φάει τη λήθη της κοινωνίας  που δεν ήξερε από πόνους  και πέθανε σκασμένη.  Είχες ...

You thought you couldn’t do anything and you didn’t do anything but the round bellies have existed. You had buried them in your oblivion not to see ...

Νόμιζες ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα  και δεν έκανες τίποτα  όμως οι στρογγυλές κοιλιές  υπήρχαν.  Τις είχες θάψει μέσα στη λήθη σου  για να μην ...